Hebrenjtë i interpretojnë Shkrimet e Shenjta ashtu siç e shohin ata të arsyeshme, sot dhe gjithmonë.
Zoti nuk kishte ndërmend, kur i liroi hebrenjtë nga skllavëria e Egjiptit, që t’i bënte kozmokratë, siç e imagjinojnë.
Në realitet zionistët jetojnë në një botë të rreme, ndryshe e thënë jetojnë në një matricë, në marrëdhënien e tyre me Zotin.
Marrëdhëniet që zionistët e sotëm, domethënë skribët dhe farisenjtë, priftëria që i drejtonte dhe marrëdhëniet e tyre atipike me pushtetet përkatëse, nuk i lejuan kurrë që të hynin në bazën e shkrimeve, shpirtërisht. Kështu, duket se ata krijuan një marrëdhënie, shumicën e kohës, me Satanin, me qendrat satanike dhe forcat e errëta, sepse donin të mbartin fuqinë e kësaj bote dhe të zotëronin mendësinë e kësaj bote. Apo jo? Dhe fuqia e kësaj bote është materia dhe mendësia e kësaj bote është mëkati i errët, egosarka dhe pangopësia.
Plani i Zotit nuk ishte që hebrenjtë të bëheshin kozmokratë të një bote ilistike (materialiste), satanike atëherë dhe gjithmonë. Plani i Zotit ishte dhe është shpirtëror. Zoti flet me terma shpirtërorë dhe kritere shpirtërorë. Por ata kurrë nuk deshën ta kuptonin Mesinë, sepse ata kurrë nuk i kaluan ideologjitë e tyre dhe varësitë e tyre ndaj botës së rreme satanike që i rrethonte, në rafshin shpërtëror të Perëndisë, Krishtit Mesisë. Zoti me të vërtetë i nxori nga tirania e Egjiptit. Dhe të mendoni që iu deshën 40 vite të kalonin nga Egjipti në Izraelin fqinj. Shumë domethënëse kjo!
Kur Moisiu u ngjit në malin Sina për të marrë dhjetë urdhërimet, ata bënë një viç ari, të cilin e adhuruan si Zot dhe të cilit i bënin flijime. Dhe kur Moisiu zbriti dhe e pa, i hodhi pllakat me 10 urdhërimet dhe i theu. Për këtë, Zoti i dënoi ata të enden për 40 vite në shkretëtirë. Kështu ka qenë gjithmonë. Kështu është edhe sot.
Ende “shpirtërisht”, presin Mesinë e rremë.
Prandaj Zoti tha që erdha dhe nuk më pranuat, kur të vijë një tjetër në emrin tim, do ta pranoni. E gjithë rruga e tyre ishte një rrugë drejt pasigurisë, sepse kurrë nuk kishte një dimension shpirtëror në atë që bënin, pasi qëllimi i tyre ishte gjithmonë materialist, ilistik, kozmik, fizik, monetar.
Kishte njerëz që u tregonin rrugën gjat gjithë kohëve, ishten profetët, të dërguarit e Zotit i udhëhiqnin, por ata i vranë. Kjo është arsyeja pse Zoti foli për gjakun e pafajshëm të profetëve, nga gjaku i Abelit të Drejtit, deri te gjaku i Zakarias, birit të Barakius, i cili u vra midis tempullit dhe altarit, domethënë babait të pararendësit të të Shenjtit, Pagëzorit.
Zoti kishte nevojë për një fis nga hebrenjtë, fisin e Judës, të cilin ai e zgjodhi dhe nga ky fis i duhej një qënie njerëzore, për Hyjlindjen, që të bëhej mish dhe të përmbushte veprën e shpëtimit të racës njerëzore. Kjo është arsyeja pse ai i ndaloi ata të përziheshin me kombet pagane (idhtarët). Por Zoti nuk donte që ata të ishin perandorë të botës, sepse për Zotin të gjithë njerëzit janë fëmijët e tij dhe shpëtimi i tyre është i pari, pasi bota materiale do të shkatërrohet një ditë.
Kjo është arsyeja pse Krishti në faljen e tij drejtuar Pilatit tha, se mbretëria ime nuk është e kësaj bote. Nëse mbretëria ime do të ishte e kësaj bote, tha Krishti, ushtria do të vinte të më shpëtonte. Dhe Pilati pastaj u tha atyre se nuk kishte asnjë arsye për të dënuar Jezu Krishtin, dhe se ai është i pafajshëm për gjakun e këtij të Drejti, por të gjithë njerëzit thanë, vendosni gjakun e tij mbi ne dhe mbi fëmijët tanë. Dhe kështu ndodhi.
Dhe më pas? Hebrenjtë kanë qenë gjithmonë “endacakë”, të shpërndarë nëpër botë dhe pa atdhe, dhe do të mbeten deri në fund të kohëve edhe pse sot kanë një shtet.
Dhe të mendosh që të zgjedhurit e Tij, nuk e pranuan, e mohuan, e vranë, e kryqëzuan, më pas dyshuan tek ngjallja e Tij dhe vranë të gjithë ata që e pasuan dhe e predikuan Atë.
Zoti Zot jeton gjithsesi!
Kreshmë të mbarë dhe lutje edhe për ata që mohuan dhe mohojnë Mesinë!
Një lutje edhe për çifutët e dytë të globit, që janë shqiptarët, që në emër të komunizmit, ateizmit, diktaturës së proletariatit mohuan Perëndinë, blasfemuan për Të, shkatërruan kisha, manastirë, tempuj dhe altarë (të çdo feje), dogjën shkrimet e shenjta dhe çdo gjurmë krishtërimi, apo të feve të tjera dhe pas disa dekadash, u shpërndanë nëpër botë si zogjtë e korbit. Por nuk mbeti me kaq, kaluan edhe 3 dekada të tjera, ndoshta do të bëhen 40 vite të plota për ta, që do të vazhdojë eksodi i njerëzve dhe përndjekja. Kush e di edhe sa vite të tjera do të kalojnë, që të mund të bëjnë shtet dhe të mblidhen në folenë e tyre, në mos u shpërndafshin të gjithë na nam dhe nishan, për të mos u bërë kurrë.
