Që në moshë të vogël themi fjalët: “Besoj në një Perëndi…!”
Kemi mësuar se Perëndia është një, por ndërsa është një, Ai shfaqet në tre persona / trajta. Domethënë, Ai është një Perëndi i cili paraqitet në tre personalitete, Ati, Biri dhe Shpirti i Shenjtë.
Kur i referohemi Perëndisë Trini, ose Trinisë së Shenjtë nënkuptojmë këta tre persona. Është padyshim një mister sesi Perëndia mund të përbëhet nga tre persona, është diçka e pakuptueshme dhe për këtë arsye edhe një mister.
Trinia e Shenjtë
Diçka e rëndësishme rreth Trinisë së Shenjtë është se, ne si krijesa të Perëndisë jemi thirrur të duam dhe adhurojmë Perëndinë Atë, Perëndinë Bir dhe Perëndinë Frymë të Shenjtë.
Kjo është një kërkesë e Zotit për çdo qenie njerëzore.
Ne, nëse jemi fëmijët e Tij, i japim me kënaqësi atë që Ai kërkon.
Në të njëjtën kohë, Zoti na kërkon që të mos adhurojmë asnjë person tjetër përveç Trinisë së Shenjtë.
Kur u zhvillua Sinodi i Parë Ekumenik i Kishës së Krishterë, në vitin 325 pas Krishtit, tema kryesore ishte Trinia e Shenjtë dhe për këtë arsye shohim se shumica e tekstit të Simbolit të Besimit – “Unë besoj” – ka të bëjë me tre personat, Atin, Birin dhe Shpirtin e Shenjtë.
Vetëm këta janë personat që duhet të adhurojmë dhe lavdërojmë ekskluzivisht.
Perëndi i vërtetë
Është e vërtetë se ka diçka në çdo njeri që e shtyn atë të dëshirojë të adhurojë një Zot. Edhe të ashtuquajturit ateistë kanë diçka në jetën e tyre që është si një zot për ta.
Për fat të mirë, Zoti nuk i la në injorancë paraardhësit tanë. Zoti dikur i panjohur u bë i njohur dhe njerëzit filluan të adhurojnë Atin, Birin dhe Frymën e Shenjtë. Ata braktisën shumë perënditë e tjera, kur takuan Perëndinë e vërtetë.
Zotat e tjerë
Paraardhësit tanë e kuptuan se perënditë e tjerë nuk ekzistonin.
Ndërsa ata iu drejtuan adhurimit të Atit, Birit dhe Frymës së Shenjtë, Perëndia ua fali injorancën e mëparshme.
Por këtu lind një pyetje e madhe: adhurimi dhe adhurimi ynë i atribuohet vetëm Trinisë së Shenjtë, apo shtrihet edhe tek persona të tjerë?
A e kemi kthyer Trininë e Shenjtë në katër, pesë, dhjetë apo edhe një duzinë siç ishte dikur?
Kjo pyetje i drejtohet sot çdo besimtari.
Mendime për vetë-ekzaminim
Dymbëdhjetë perënditë e Olimpit ishin një shembull i asaj që imagjinata njerëzore mund të ndërtojë.
Çdo zot i Olimpit kishte aftësitë e tij dhe fushën e tij të veprimit.
Poseidoni ishte perëndia e detit, Athinaja ishte perëndeshë e mençurisë dhe arteve femërore. Apolloni ishte perëndia i diellit dhe i muzikës, ndërsa Aris ishte perëndia i luftës. Hera sundonte qiellin dhe yjet, dhe mbi të gjitha ishte Zeusi, babai i njerëzve dhe perëndive.
Por a i ngjan krishterimi i sotëm në praktikën e tij perëndive të Olimpit?
Vëmë re se ata që fitojnë bukën e tyre duke luftuar dallgët dhe detin në kohë nevoje, i drejtohen një, i cili sigurisht nuk quhet më Poseidon, por që marinarët imagjinojnë se ka një fuqi të veçantë mbi detin.
Fermerët që punojnë aq shumë në pronat e tyre nuk thërrasin më perëndeshën Dhimitra për ndihmë, por thërrasin emrin e një personi që e konsiderojnë mbrojtësin e tyre.
Ushtarët që mbrojnë me guxim atdheun tonë nuk i drejtohen më Arisit, perëndisë së lashtë të luftës, apo perëndeshës së virgjër Athina për ndihmë në fitore dhe mbrojtje, por kanë më shumë gjasa të kërkojnë ndihmën e një virgjëreshe tjetër.
A nuk është e gjithë kjo shumë e çuditshme? A është e mundur që ndërkohë që besojmë në Trininë e Shenjtë, të jemi larguar nga adhurimi i Zotit të vërtetë?
A jemi kthyer në idhujtarinë dhe në politeizmin në të cilin gjendeshin dikur paraardhësit tanë?
Trashëgimia jonë
Ne, kryesisht banorët e Mesdheut dhe Gadishullit të Ballkanit luftuam për doktrinën e Trinisë së Shenjtë. Sa herë që përsërisim “Unë besoj”, ne rrëfejmë se adhurimi ynë i përket Atit, Birit dhe Shpirtit të Shenjtë.
Kjo është doktrina e drejtë, besimi i drejtë, të cilit i Plotfuqishmi na thërret t’i kthehemi.
Çfarë dobie ka të kesh emrin, por të mos kesh adhurimin e duhur?
Ati, Biri dhe Fryma e Shenjtë, vetëm këta persona duhet të adhurojmë dhe këta duhet të lavdërojmë.
Kjo është ajo që Zoti na thërret të gjithëve, por edhe të gjithë pa përjashtim, që të besojmë dhe të jetojmë me Perëndinë e vërtetë, me Trininë e Shenjtë.
