Njëherë e një kohë ishte një mbret thellësisht egoist. I dehur nga fuqia e tij, gjithçka që mund të mendonte ishte sa i mrekullueshëm ishte.
Një ditë Zoti i ra një kambane për të, duke i dhënë një ëndërr profetike që zbulon, kushtioni vëmendje, të ardhmen e 2,500 viteve të historisë! Kjo histori është regjistruar në kapitujt 2-4 të Danielit në Dhjatën e Vjetër.
Në ëndërr mbreti pa një statujë metalike të një njeriu. Koka e tij është prej ari, gjoksi dhe krahët prej argjendi, barku dhe kofshët prej bronzi, këmbët prej hekuri dhe balte.
Papritur shfaqet një gur i cili godet këmbët e statujës dhe e kthen atë në pluhur. Profeti Daniel, një rob në Babiloni, interpretoi ëndrrën e mbretit të Babilonisë (Danieli 2:36-45).
Profecia
Profecia e marrë nga mbreti Nabukadnetsar, e shkruar rreth 600 vjet para Krishtit, parashikon ngritjen dhe rënien e katër perandorive të njëpasnjëshme dhe krijimin e Europës së re.
Domethënë, profeci që paraqet prova bindëse se Bibla e Shenjtë është me origjinë të mbinatyrshme dhe se në thelb është frymëzuar nga Zoti.
Ato që u parathënë përmes ëndrrës janë ngjarje historike: Babilonia u pasua nga Medo-Persia, e cila u pasua nga ajo Helenistike dhe më pas nga ajo Romake, e cila u nda në dhjetë mbretëritë e Europës Perëndimore.
Përmbushja e saktë e pesë pikave të para të vegimit, ëndrrës, na siguron se do të përmbushet edhe profecia përfundimtare: “Perëndia i qiellit do të ngrejë një mbretëri që nuk do të shkatërrohet kurrë” (Danieli 2:44).
Ballë për ballë me një Zot që e njeh të ardhmen
Kjo profeci e mahnitshme na sjell ballë për ballë me një Perëndi që e njeh të ardhmen. Me një Zot që na njeh edhe ne.
Ai e di çdo dobësi dhe çdo dështim tonin dhe megjithëse di gjithçka për ne, ai na do dhe dëshiron të jetë miku ynë.
Jo një mik i dashur, i qetë, i cili do të duartrokasë rrugën tonë shkatërruese, por një mik i vërtetë që do të lëkundë dhe shkundë egon tonë.
Vetëm një takim i tillë me Zotin e transformoi rrënjësisht zemrën e Nebukadnetsarit:
“Tani, unë, Nebukadnetsari, lëvdoj, lartësoj dhe përlëvdoj mbretin e qiellit, sepse të gjitha veprat e tij janë të vërteta dhe rrugët e tij janë drejtësi; dhe ai është në gjendje të përulë ata që ecin me krenari” (Danieli 4:37).
Tani Zoti dhe mbreti bëhen miq.
Profecia biblike na fton në një miqësi me Perëndinë, duke ofruar një bazë logjike për t’i besuar Atij.
Një themel i fortë besimi
Krishti shpjegon qëllimin e profecisë me këto fjalë:
“Dhe tani jua kam thënë më parë, që të besoni kur të ndodhë” (Joani 14:29).
Qëllimi i profecisë së Biblës është të na japë një themel të fortë besimi te Perëndia. Nëpërmjet profecisë ai na pëshpërit: Mund të më besoni!
Zoti, megjithatë, jo vetëm që e njeh secilin prej nesh, por do që edhe ne ta njohim Atë.
Le ta njohim…
Duke iu referuar Perëndisë Atë, Krishti tha: “Dhe kjo është jeta e përjetshme, që të të njohin ty Perëndinë e vetëm të vërtetë” (Joani 17:3).
Folja “di” i referohet njohjes shumë të ngushtë dhe intime që ekziston në një marrëdhënie dhe jo vetëm njohjes objektive të diçkaje apo dikujt.
Jezu Krishti e thellon këtë ide duke i kërkuar Atit diçka krejtësisht të admirueshme: “që dashuria me të cilën më deshe të jetë në ta dhe unë në ta” (Joani 17:26).
Zoti dëshiron të njihet dhe Ai mund të njihet. Ai na ka siguruar të vërtetat e zbuluara në Shkrimet e Shenjta, në mënyrë që ne të mund ta njohim Atë.
