Imagjinoni që fytyra e parë që patë në jetën tuaj ishte fytyra e Perëndisë.
Imagjinoni që zëri i parë që keni dëgjuar ndonjëherë ishte zëri i Perëndisë.
Kjo ishte përvoja e Adamit dhe Evës. Kur Adami dhe Eva hapën sytë, panë fytyrën e bukur të Perëndisë. Me zërin e Tij melodioz Perëndia u tha fjalët e para që dëgjuan (Zanafilla 2:7,22).
Gjithçka ishte perfekte në kopshtin e tyre të bukur. Ata shijuan shoqërinë e njëri-tjetrit, si dhe engjëjt, madje edhe vetë Zotin.
Megjithatë, këto marrëdhënie ndryshuan kur i parëlinduri zgjodhi të besonte fjalët e liga të gjarprit. Në këtë mënyrë ata deklaruan se nuk besonin më në integritetin e dashurisë së Perëndisë dhe se zgjodhën një jetë të ndarë prej Tij, sepse nuk kishin më besim tek Ai.
Menjëherë, ata u ndjenë lakuriq dhe fajtorë, sepse tani po përjetonin gënjeshtrën dhe po vepronin në kundërshtim me natyrën e krijimit të tyre (natyra që kërkonte marrëdhënie dashurie dhe besimi).
Prototipet ndryshuan. Ata u pushtuan nga një ndjenjë lakuriqësie, frike dhe faji dhe vrapuan me frikë duke u përpjekur të fshiheshin.
Fatkeqësisht, vënia në pikëpyetje e vullnetit të Zotit për ne, si dhe përpjekja për t’u distancuar nga Zoti dhe për të shmangur me çdo kusht komunikimin ballë për ballë me Të, është diçka që ne të gjithë “trashëgojmë” nga paraardhësit tanë të protokrijuar.
Zoti është me ne
Kur duam dikë, duam të flasim me të dhe të kalojmë kohë me të. Ata prej nesh që janë prindër dëshirojnë të kalojnë kohë me fëmijët, duke ndarë përvoja, duke i mësuar dhe inkurajuar ata dhe duke ofruar ndihmë kur ata kanë nevojë.
Ne duam t’u japim atyre dhuratën e pranisë dhe komunikimit tonë me njëri-tjetrin.
Nëse ne njerëzit dëshirojmë të komunikojmë me ata që duam, aq më shumë Ati ynë Qiellor do që të komunikojë me ne. Për të sqaruar këtë qëndrim të Perëndisë ndaj nesh, Jezusi tha: “Nëse ju pra, që jeni të këqij, dini t’u jepni pjesë të mira fëmijëve tuaj, aq më tepër Ati juaj që është në qiej do t’u japë gjëra të mira atyre që ia kërkojnë?” (Mateu 7:11).
Zoti nuk i braktisi kurrë njerëzit, por ngaqë njerëzit, të prekur nga rënia morale e shkaktuar nga mëkati, nuk guxuan t’i afroheshin Perëndisë, Zoti krijoi mënyra të tjera komunikimi.
Zoti na afrohet me dashuri
Bibla identifikon të paktën nëntë mënyra përmes të cilave Perëndia përpiqet t’u afrohet njerëzve:
engjëjt;
natyrën;
kolonën e zjarrit;
Urimit dhe Thummimit;
ëndrrat;
zërin nga qielli;
Frymën e Shenjtë për të udhëhequr njerëzit;
Vetë Krishtin;
profetët.
Në të dhënat e historisë së fëmijëve të Perëndisë, shohim se Perëndia përdor të gjitha këto mjete komunikimi, por shumica e zbulesave të këshillave të Perëndisë përgjatë shekujve, janë bërë nëpërmjet profetëve.
Sigurisht që Zoti mund të komunikonte me njerëzimin në një mënyrë dramatike dhe që bie në sy. Por, sigurisht, Ai përdor më shpesh mënyrat e tjera të përmendura në Bibël.
Megjithatë, Perëndia preferon të mos na shqetësojë në këto mënyra të pazakonta. Prandaj, për aq sa ka mundësi, ai na afrohet nëpërmjet njerëzve të tjerë, të udhëhequr nga Fryma e Shenjtë.
Ai na afrohet me dashuri dhe interesim, duke marrë iniciativën për të komunikuar me ne për të na zbuluar se Ai dëshiron të mirën tonë.
