Kapitujt 4 deri në 7 të Apokalipsit paraqesin gjashtë vulat e para. Vula e shtatë gjendet tek Apokalipsi 8:1: “Dhe, kur ai hapi vulën e shtatë, në qiell u bë heshtje për gjysmë ore.”
Vula e shtatë pasohet nga shtatë boritë, të cilat janë një sërë ngjarjesh kataklizmike që godasin banorët e tokës.
Elementi i shtatë
Apokalipsi ka disa vazhdime të shtata: shtatë kisha, vula, bori, bubullima dhe murtaja. Një studim i kujdesshëm zbulon se elementi i shtatë i çdo sekuence përbën hyrjen ose përmbledhjen e pjesës tjetër.
Për shembull, e shtata nga plagët e fundit (Apokapipsi 16:17-21) përmban një shpallje të gjykimit të “Babilonisë së madhe” dhe është një hyrje në tre kapitujt e ardhshëm që trajtojnë në detaje identitetin, gjykimin dhe shkatërrimin e Babilonisë.
Sipas këtij modeli, “heshtja në qiell deri në gjysmë ore” është një hyrje ose përmbledhje e shtatë borive, të cilat ndodhin gjatë “Gjykimit të Madh”.
Vula e shtatë – fillimi i Mundimit të Madh
Mundimi i Madh quhet gjithashtu “ora e tundimit, që do të vijë mbi gjithë botën, për të vënë në provë banorët e tokës” (Apokapipsi 3:10). Kjo nënkupton se shtatë boritë përbëjnë gjysmën e parë të “Gjykimit të Madh” (gjysma e dytë është shtatë Plagët e Fundit).
Vula e shtatë i referohet në një “gjysmë ore” dhe pasohet nga shtatë boritë. Gjatë kësaj kohe qielli është i heshtur, “kishte heshtje në qiell deri në gjysmë ore”. Duket se në këtë periudhë Zoti nuk ndërhyn.
A nuk ndërhyn Zoti?
Në Biblën e Shenjtë lexojmë se kur Perëndia vepron, ai nuk hesht: “Zoti ynë do të vijë dhe nuk do të heshtë; para Tij do të jetë një zjarr gllabërues… Ai do të thërrasë lart qiejt dhe tokën që të gjykojë popullin e Tij… dhe Zoti të pabesit i tha: …ke bërë gjëra të tilla dhe unë heshta; …do të kontrolloj ato pra, që ke në mendjen tënde, ti që harron Perëndinë, …nuk do të ketë njeri që të të shpengojë” (Psalmi 50:3, 4, 16, 21, 22). “Ja, para meje është shkruar: Unë nuk do të hesht, por do të shpërblej, po, do të shlyej në gjirin e tyre paudhësitë tuaja dhe së bashku me paudhësitë e etërve tuaj”, thotë Zoti (Isaia 65:6, 7).
Në vargjet e mësipërme lexojmë për një periudhë heshtjeje (“ti ke bërë gjëra të tilla dhe unë heshta”) në të cilën Zoti nuk ndërhyn, por u jep të pabesëve një mundësi për t’u penduar (“mbaje këtë parasysh, ti që harro Zotin”).
Me fjalë të tjera, Zoti dërgon një paralajmërim të fortë dhe një thirrje për pendim përpara se të dërgojë plagët e Tij mbi botën. Kjo periudhë heshtjeje është e barabartë me “gjysmë ore”. Këto pasohen nga pjesa e mbetur e “orës së tundimit”, në të cilën “nuk do të hesht, por do të shpërblej… paudhësitë tuaja”. Me fjalë të tjera, koha e pendimit do të përfundojë dhe Zoti do të dërgojë shtatë plagët e fundit.
*Të mos harrojmë se koha e Perëndisë, nuk është koha/ora jonë!
