Sipas besimit të Kishës sonë kristiane, ju mësojmë dhe ju informojmë se Krishti do t’u shfaqet njerëzve dy herë dhe jo vetëm një herë dhe se Prania e Tij e dytë do të jetë pakrahasueshme, do të jetë më e shkëlqyer dhe më e lavdishme se e para. Sepse në të parën u zbulua durimi i Krishtit në të gjithë fazmën e tij, ndërsa në të dytën do të zbulohet gjithë fuqia dhe lavdia e Mbretërisë së Tij.
Pra, të mos ndalemi vetëm te Prezenca e parë, por të presim edhe të dytën. Dhe nëse në të parën thoshim “i bekuar qoftë ai që vjen në emër të Zotit” (Mateu. 21:9), atëherë kur u bë hyrja e Tij triumfuese në Jeruzalem, në të dytën do t’i themi me adhurim: “Lum ai që vjen në emër të Zotit”, siç na ka zbuluar Ai vetë (Mateu 23:39).
Shpëtimtari nuk vjen për t’u gjykuar ai përsëri, por për të gjykuar ata që e gjykuan. Ai, që në praninë e tij të parë heshti kur e gjykuan, u thotë në mënyrë profetike dhe zbuluese hebrenjve të paligjshëm, të cilët në kohën e kryqëzimit bënë ata akt: “Ju e bëtë këtë, o populli im, dhe unë heshta” (Psalmi 49:21).
Në Ardhjen e parë ai erdhi për të siguruar shpëtimin e njeriut dhe dha mësime me fjalë bindëse. Në të dytën, megjithatë, njerëzit, edhe nëse nuk duan, do të detyrohen të pranojnë se Ai është “Mbreti i vetëm i atyre që mbretërojnë dhe Zot i atyre që sundojnë”.
Zoti ynë, Jezu Krishti, do të vijë nga qielli. Ai do të vijë në lavdi, kur fundi i kësaj bote do të ndodhë, në ditët e fundit. Sepse kësaj bote do t’i vijë fundi dhe bota e krijuar do të ripërtërihet përsëri. “Me fjalë të tjera, sepse korrupsioni, vjedhja, tradhtia bashkëshortore dhe çdo lloj mëkati u përhap në mbarë botën dhe bota u mbyt në gjakderdhje dhe inçest” (Psalmi 4:2), që kjo banesë e mrekullueshme dhe e madhe të mos mbetej e mbushur me paudhësi nga raca njerëzore, kjo botë do të kalojë, kështu që do të shfaqet më i përsosuri.
Pra, ajo që shohim tani do të kalojë dhe ajo që do të vijë, do të jetë më e përsosur. Por kur, askush nuk duhet ta diskutojë, sepse Zoti na tha “si nuk është në fuqinë tonë të njohim kohët dhe stinët, të cilat Ati i ka caktuar me autoritetin që ka” (Veprat e Apostujve 1:7), ndaj mos guxoni të përcaktoni se kur do të ndodhin këto dhe as të flini përsëri të qetë. Sepse ai thotë “ruhuni, sepse nuk e dini orën kur do të vijë Biri i njeriut” (Mateu 24:44).
Por sepse ne duhej të njihnim shenjat e fundit të botës, meqenëse ne presim Krishtin për Ardhjen e Tij të Dytë, që të mos vdesim të mashtruar dhe të mos biem në gabim nga Antikrishti i rremë, Apostujt, shkuan dhe pyetën Mësuesin e vërtetë, duke i thënë: “Na thuaj, kur do të ndodhin këto gjëra dhe cila do të jetë shenja e Pranisë Tënde dhe e fundit e botës?” (Mateu 24:3). “Ne presim që ju të vini përsëri, por Satani është shndërruar në një engjëll drite” (2 Korintasit 11:14). Pra na siguro, që të mos adhurojmë askënd tjetër përveç Teje.
Dhe Ai hapi gojën e Tij hyjnore dhe të lavdishme dhe tha: “Kini kujdes që askush të mos ju mashtrojë” (Mateu 24:4). Dhe ju tani, dëgjuesit, me sytë e shpirtit, sikur e shihni Atë përballë dhe dëgjoni të njëjtën gjë duke ju thënë: “Kini kujdes që të mos ju mashtrojë njeri”. Dhe Fjala ju lutet të gjithëve të keni kujdes me atë që thoni, sepse nuk është një histori gjërash që kanë kaluar, por një profeci e së ardhmes që do të vijë patjetër. Ne nuk e profetizojmë, sepse jemi të padenjë, por sjellim në medium atë që është shkruar dhe përmendim “pikat” karakteristike përkatëse. Shikoni tani për veten tuaj, çfarë është bërë tashmë, çfarë mbetet për të bërë dhe sigurohuni.
Kini kujdes që askush të mos ju mashtrojë, “sepse shumë do të vijnë në emrin tim dhe do të thonë: “Unë jam Krishti” dhe do të mashtrojnë shumë (Mateu 24:4-5). Këto janë bërë pjesërisht, sepse diçka të tillë e kanë thënë tashmë Simon Magusi dhe Menanderi dhe disa heretikë të tjerë. Me siguri do ta thonë disa të tjerë në epokën tonë apo të tjerë pas nesh.
Pika e dytë: “Do të dëgjoni luftëra dhe thashetheme luftërash” (Mateu 24:6). Por tani nuk kemi një luftë mes Persianëve dhe Romakëve për Mesopotaminë, apo jo? A ngrihet “një komb kundër një tjetri dhe një mbretëri kundër një tjetri” (Mateu 24:7). “Dhe do të ketë zi buke, epidemi, tërmete në vende të ndryshme” (Mateu 24:7). Këto kanë ndodhur tashmë.
Dhe ai vazhdon: “Do të ketë shenja të tmerrshme nga qielli” (Luka 21:11) dhe do të bien dimra të rëndë. “Pra, jini vigjilentë, sepse nuk e dini cila është dita kur do të vijë Zoti ynë” (Mateu 24, 42).
Por ne po kërkojmë shenjën tonë të Pranisë së Zotit. Ne të krishterët kërkojmë një shenjë kishtare. Dhe Shpëtimtari thotë: “atëherë shumë do të skandalizohen, do ta tradhtojnë njëri-tjetrin dhe do ta urrejnë njëri-tjetrin” (Mateu 24:10). Nëse dëgjoni tani që Peshkopët kundër Ipeshkvijve, klerikët kundër klerit dhe njerëzit kundër njerëzve vijnë deri në pikën ku derdhet gjak, mos u shqetësoni, sepse diçka e tillë është shkruar. Mos u tregoni aq të vëmendshëm ndaj gjërave që bëhen, sa ndaj atyre që janë shkruar dhe nëse unë që të mësoj humbas, edhe ju do të vdisni bashkë me mua. Por dëgjuesi duhet të bëhet më i mirë se mësuesi që i flet. Dhe ai që erdhi në orën e fundit duhet të jetë i pari (Mateu 20:16), sepse Despoti pranon edhe ata që mbërrijnë në orën e njëmbëdhjetë (Mateu 20:6-7). Meqenëse tradhtia u zbulua midis Apostujve, ju pyesni veten se a ka gjysmëvëllazëri midis peshkopëve?
Megjithatë, kjo pikë nuk i referohet vetëm pushtetarëve, por edhe njerëzve. Sepse ai thotë: “Meqenëse paudhësia do të shtohet, shumëkujt do t’i ftohet dashuria” (Mateu 24:12). Pra, a mundet një nga të pranishmit të mburret se ka miqësi të vërtetë me fqinjin e tij? A nuk ndodh shpesh që buzët të puthen, fytyra të buzëqeshë, sytë të kenë një vështrim gazmor, por zemra sajon hile dhe prodhon të keqen, ndërsa njeriu flet paqësisht? (Psalmi 27:3).
Ju keni edhe këtë shenjë: “Ky Ungjill i Mbretërisë do të predikohet në mbarë botën, që të gjithë kombet ta njohin. Dhe atëherë do të vijë fundi” (Mateu 24:14). Por pothuajse, siç e shohim, e gjithë bota u pagua nga mësimi i Krishtit.
Epo, çfarë ndodh pas kësaj? “Kështu, kur të shihni neverinë e shkretimit, për të cilën foli profeti Daniel, duke qëndruar në vendin e shenjtë, le ta kuptojë lexuesi” (Mateu 24, 15) dhe më poshtë “atëherë nëse dikush ju thotë, shikoni këtu nëse është Krishti ose atje, mos e besoni” (Mateu 24:23). Prandaj, gjysmëvëllazëria i jep vend Antikrishtit. Me fjalë të tjera, djalli po përgatit ndarjet e popujve, në mënyrë që Antikrishti i ardhshëm të jetë i mirëpritur. Asnjë nga shërbëtorët e Krishtit, të cilët janë këtu ose në vende të tjera, mos i afrohet atij dhe mos e ndjekë atë.
Unë Krishti i vërtetë, Biri i Vetëmlindur i Perëndisë, nuk vij nga ndonjë pjesë e tokës. Nëse në shkretëtirë shfaqet një përbindësh mashtrues dhe mrekullibërës, duke pretenduar se ai është Krishti, mos shkoni (Mateu 24:26). Nëse ju thonë: “Ja Krishti atje, mos besoni” (Marku 13, 21). Me fjalë të tjera, mos i kushtoni vëmendje, sepse Despoti zbret nga qielli, jo i vetëm, siç ishte më parë, në Ardhjen e parë, por midis shumë njerëzve, i ruajtur nga një mori engjëjsh. As nuk vjen fshehurazi dhe në heshtje, si vesa e mëngjesit mbi qeth (Psalmi 71:6), por si rrufeja (Luka 17:24) verbuese dhe e gjithanshme dhe e perceptuar nga të gjithë. Sepse, Ai Vetë ka thënë: “Ashtu si rrufeja vjen nga lindja dhe shfaqet si perëndimi, kështu do të jetë ardhja e Birit të njeriut” (Mateu 24:27). Dhe përsëri: “Ata do ta shohin Birin e njeriut duke ardhur mbi retë e qiellit, me fuqi dhe lavdi të madhe. Dhe Ai do t’i dërgojë engjëjt e Tij me një bori të madhe” (Mateu 24:30-31) dhe gjithçka tjetër që përmendet në të njëjtin pasazh.
Por cili do të jetë qëllimi i Ardhjes së Tij të dytë?
Asnjë forcë kundërshtare të mos guxojë ta imitojë. “Dhe atëherë, thotë ai, shenja e Birit të njeriut do të shihet në qiell” (Mateu 24:30). Dhe shenja e vërtetë, shenja e Krishtit, është Kryqi. Shenja e Kryqit të ngjashëm me foton i paraprin Mbretit dhe deklaron se është ai që ishte kryqëzuar më parë, që ta shihnin Judenjtë, ata që e qëndisnin anash dhe komplotuan për ta vrarë dhe për të mbajtur zi në mbarë vendin dhe veçmas, për çdo fis (Zakaria 12:10 & 12), duke thënë: Ky është ai që e kemi rrahur, Ky është ai që e pështymë në fytyrë, Ky është ai që e lidhëm me zinxhirë, Ky është ai që pasi e kryqëzuam, e poshtëruam. Atëherë ata do të thonë: Ku të shkojmë për të shmangur zemërimin Tënd? Megjithatë, duke qenë se trupat ëngjëllore do të rrethojnë dhe ruajnë botën, ata nuk do të mund të shkojnë askund. Frika për armiqtë do të jetë shenja e Kryqit, gëzimi do të jetë për miqtë që besuan në Të, ose e predikuan Atë në kombet, ose u martirizuan për emrin e Tij.
Besimtari do të jetë aq i bekuar, saqë atëherë do të jetë një mik i Krishtit. Një Mbret i tillë i lavdishëm nuk i përçmon shërbëtorët e Tij, Ai që shoqërohet nga Engjëjt, që është shërbëtori i Atit. Dhe që të zgjedhurit të mos përzihen me armiqtë, “ai do t’i dërgojë engjëjt e tij me një bori të madhe dhe ata do t’i mbledhin të zgjedhurit e Zotit nga të katër erërat” (Mateu 24:31). Sepse, duke qenë se ai nuk përçmoi, dua të them Lotin, si është e mundur që ai të përçmojë shumë të drejtë së bashku? Më pas, ai do t’u thotë: “Ejani, ju që jeni të bekuar nga Ati im” (Mateu 25:34).
“Kur të vijë”, thotë ai, “Biri i njeriut në gjithë lavdinë e tij, të gjithë engjëjt do të jenë me të” (Mateu 25:31). Shiko, para çfarë turme do të dalë të gjykojë. Atëherë do të shfaqet e gjithë raca njerëzore. Numëroni të gjithë ata që kanë jetuar në tokë që nga Adami e deri më sot. Ata janë vërtet të pafund, por, pavarësisht kësaj, mund t’i konsiderojmë të paktë, nëse i krahasojmë me Engjëjt, të cilët sigurisht janë shumë më të shumtë. Ato janë nëntëdhjetë e nëntë delet, njerëzimi është vetëm një (Mateu 18:12; Lluka 15:4).
Pra, mendoni për qiellin që e rrethon Tokën si një rreth, sa më i madh është. Dhe mendoni se ka pafund qiej të tjerë, ku ne as nuk mund të imagjinojmë turmat e Engjëjve që banojnë në to. Sepse është shkruar: “Atij i shërbyen mijëra mijëra dhe mijëra të panumërta qëndruan me frikë para tij” (Danieli 7:10). Zoti, Ati i të gjithëve, do të jetë i pranishëm në Gjykim, Jezu Krishti do të jetë gjithashtu i pranishëm dhe Fryma e Shenjtë do të jetë gjithashtu. Një bori ëngjëllore do të na ftojë të gjithëve, që kemi si veshje të gjitha veprat tona.
A mund të ndodhë që vetëm me këtë imazh, të mos kesh njëfarë agonie tani e tutje? Mos e konsiderosi dënim të vogël, kur të dalin në dritë të gjitha veprat e tua të fshehura dhe të hapura, përpara turmave të pafundme të të gjithë njerëzve dhe të gjithë ëngjëjve. A nuk vijnë momente në jetën tonë kur ne preferojmë të vdesim me shumë sesa të jetojmë, kur na dalin në pah sekrete, vepra, akte të papëlqyeshme?
Nën vetëdijen e kësaj rrethane kaq kritike, le të kujdesemi me zell që Zoti të mos na pranojë dhe të mos na dënojë, Ai Zot që nuk ka nevojë të kryejë asnjë shqyrtim dhe asnjë kontroll, për të na njohur ne dhe veprat tona. Mos thuaj që natën kam rënë në prostitucion, ose kam bërë magji, ose kam bërë diçka tjetër dhe nuk më ka parë askush. Ju gjykoheni nga ndërgjegjja juaj, nga llogaritjet tuaja, siç thotë apostull Pali, kur Perëndia do të gjykojë veprat e fshehura të njerëzve, llogaritjet e personit në ndërgjegjen e tij do të funksionojnë si dëshmitarë për akuzën ose si dëshmitarë të mbrojtjes (Romakët 2:15-16).Do të ringjallesh dhe do të paraqitesh para Gjykatësit, sikur të jesh i veshur me mëkatet e tua, por edhe me veprat e tua të mira dhe të virtytshme.
Dhe Gjykatësi e deklaroi që Krishti do të jetë Ai që do të gjykojë, duke thënë: “Sepse Ati nuk gjykon askënd, por gjykimin ia ka lënë Birit” (Joani 5:22). Dhe kjo nuk do të thotë se ai është i tjetërsuar nga autoriteti i Tij, por se ai gjykon “nëpërmjet Birit” dhe sigurisht që Biri gjykon me pëlqimin e Atit, por edhe gjykimi dhe vendimi i Birit është i njëjtë me gjykimin dhe vendimin e Atit, sepse Ati dhe Biri janë NJË.
“Dhe të gjitha kombet do të mblidhen para tij” (Mateu 25:32). Sepse para Krishtit duhet të gjunjëzohet edhe qiellori edhe tokësori (Fil. 2:10). Dhe ai do të më ndajë mua prej tyre, “siç i ndan bariu delen nga cjapi” (Mateu 25:32).
Vërtet, Gjykimi i Zotit na shkakton frikë dhe na tremb, por Mbretëria e Qiellit është projektuar si qëllimi i jetës sonë, zjarri i përjetshëm i ferrit është përgatitur gjithashtu. Dhe dikush me arsye do të thotë: “Si mund t’i shmangemi zjarrit të ferrit dhe si do të hyjmë në Mbretëri?”.
“Isha i uritur”, thotë ai, “dhe më dhatë të ha” (Mateu 25:35). Kështu që mësoni rrugën! Këtu nuk ka nevojë të bëjmë alegori, por të vëmë në praktikë atë që thuhet. “Isha i uritur dhe më dhatë për të ngrënë, kisha etje dhe më dhatë të pi, isha i huaj dhe më pritët, lakuriq dhe më veshët, isha i sëmurë dhe më vizituat, isha në burg dhe erdhe në më shihni” (Mateu 25:35-36). Nëse i bëni këto gjëra, do të jeni me Të në Mbretëri. Por nëse nuk i bëni, do të dënoheni.
Pra, filloni që tani t’i zbatoni ato në praktikë dhe të keni një besim të gjallë dhe të qëndrueshëm. Mos u dekurajoni sepse thjesht keni qiririn në dorë, ndaj mbajeni të ndezur. “Drita e veprave tuaja të mira le të shkëlqejë para njerëzve” (Mateu 5:16) dhe mos blasfemoni. Vishni rrobat e mosprishjes, duke u shquar në vepra të mira dhe të ndershme. Dhe çfarëdo çështje “financiare” që Zoti ju beson, menaxhojeni në mënyrë të mirë dhe të frytshme. A ju ka besuar paratë? Bëni një menaxhim të mirë. A ju ka besuar një fjalë mësimore? Përdorni dhuratën për lavdinë e Perëndisë dhe shpëtimin e njerëzve. A mund t’i bëni të tjerët të dëgjojnë fjalën, predikimin e besimit? Bëjeni me zell.
Ka kaq shumë forma të jetës dhe veprimit në të cilat njeriu mund të tregojë se është kujdestar besnik dhe i mirë i dhuratave të Perëndisë. Kujdesuni vetëm që të mos gjendet askush që të gabojë dhe të refuzohet, që të takojmë Mbretin e përjetshëm Krisht, i cili mbretëron përgjithmonë e përgjithmonë. Ai që do të gjykojë të gjallët dhe të vdekurit, Ai që vdiq për hir të të gjallëve dhe të vdekurve, siç thotë edhe Pali: “Sepse ky Krishti vdiq dhe jetoi, që të jetë Zot dhe Mbreti i të gjallëve dhe i të vdekurve” (Romakët 14:9).
Dhe Zoti i të gjithëve ju ruajtë të aftë dhe të ndritur, që të keni në kujtesë shenjat e fundit të botës dhe të mbeteni të pathyeshëm ndaj Antikrishtit.
Tani i dini shenjat e veçanta që do të zbulojnë ardhjen e planit. Ju keni gjithashtu dëshminë e Krishtit të vërtetë, i cili qartë do të zbresë nga qielli. Ti mësove mënyrën sesi do të jesh në të djathtën e Atit. Mbani atë që ju kam besuar në lidhje me Krishtin (1 Timoteu 6:20), duke shkëlqyer në veprat hyjnore (1 Timoteu 2:10), që të trashëgoni Mbretërinë e Qiellit, duke qëndruar me mua para Gjykatësit, me anë të të cilit dhe pas të cilit, lavdia i takon Perëndisë, së bashku me Frymën e Shenjtë, përgjithmonë e në jetë të jetëve.
Amin! U bëftë e Perëndisë!
