Ky është libri i katërt i Andrei Martianov që trajton këtë temë, tani që merret me luftën në Ukrainë. Në Luftën Përfundimtare të Amerikës, ai detajon shkaqet rrënjësore dhe shtrirjen e mashtrimit.
Andrei Martianov është një ekspert për çështjet ushtarake dhe detare ruse. U lind në Baku, ish Bashkimi Sovjetik, në vitin 1963. U diplomua në Akademinë Detare “Red Kirov” dhe shërbeu si oficer në anije dhe personel të Rojës Bregdetare Sovjetike deri në vitin 1990. Në mesin e viteve 1990 u transferua në Shtetet e Bashkuara ku punoi si menaxher laboratori për një grup komercial të hapësirës ajrore.
Në libër:
Lufta është një mjet gjeopolitik i rendit të parë. Vetëm luftërat e shkallës mund të masin forcën e vërtetë të kombeve. Për dekada me radhë pretendimet amerikane për hegjemoninë dhe si rrjedhojë ajo e Perëndimit, janë bazuar në atë që tani është treguar të jetë një mitologji e ndërtuar me kujdes e epërsisë ekonomike dhe ushtarake.
Tetë vitet e Uashingtonit, të përgatitjes së Ukrainës dhe forcave të saj të armatosura për luftë me Rusinë, ishin një gabim me përmasa historike, për shkak të keqperceptimit të fuqisë ushtarake amerikane bazuar në fitoren e tij në Luftën e Gjirit të vitit 1991 kundër një faktori të vogël ushtarak. Uashingtoni besonte në propagandën e tij për sanksionet gjymtuese ndaj Rusisë, qëndrueshmërinë e ushtrisë së saj përfaqësuese ukrainase dhe dobësinë ekonomike dhe ushtarake të Rusisë, duke dënuar perandorinë amerikane dhe “rendin e bazuar në rregulla”.
Martianov ekspozon paaftësinë e plotë dhe amatorizmin tronditës ushtarak të Uashingtonit. Por më pas, pretendon ai, SHBA nuk po strategjizon, por bën thjesht plane biznesi. Gjatë viteve 2022-2023, Operacioni Special Ushtarak i Rusisë (SMO) ekspozoi forcat e SHBA-ve dhe NATO-s si ushtri të trashëguara, të mbërthyera në vitet 1990, duke e parë ende botën nga ajo pikë e favorshme. Ajo që pasoi ishte shkatërrimi masiv i armëve me kosto të lartë të Perëndimit, duke anuluar epërsinë e tyre për të mbrojtur.
Armët perëndimore, nga Javelins antitank, tek APC Bradley dhe komplekset e mbrojtjes ajrore si Patriot PAC3 ose NASAMS, performuan tmerrësisht keq dhe u treguan të papërgatitur për konfliktin më të madh ushtarak në Europë, që nga Lufta e Dytë Botërore. Deri në vitin 2023, regjimi i Kievit nuk mund të ekzistonte më pa mbështetjen perëndimore, financiare dhe ushtarake. Deri në vitin 2024 Rusia jo vetëm që do ta ketë rraskapitur Ukrainën, por edhe do të ketë çmilitarizuar NATO-n në tërësi, duke ekspozuar paaftësinë industriale dhe ushtarake të SHBA-ve dhe vasalëve të saj europianë.
Ekonomia e bazuar në financa dhe teknologji nuk është një ekonomi reale. Lufta dhe doktrina e fushatës nuk është luftë e vërtetë. Bilanci global i fuqisë është zhvendosur në Euroazi. Europa Perëndimore është bërë një koleksion i ekonomive të dobëta dhe të deindustrializuara me shpejtësi, që do të bëhen gjithnjë e më të parëndësishme në kontekstin e zhvillimit shpërthyes ekonomik, teknologjik, shkencor dhe ushtarak në Euroazi.
Bota ka vënë re atë që është ekspozuar dhe për shkak të kësaj, jeta siç e njohim ne, nuk është më e tillë. Dominimi perëndimor i gjysmëmijëvjeçarit të fundit ka përfunduar.
Disa shënime:
Kushdo që ndjek rrëfimet e “medias alternative” të luftës së Perëndimit në Ukrainë kundër Rusisë, sigurisht që është disi i njohur me Andrei Martianov. Çdo amerikan që ka punuar qoftë në anën politike, qoftë në atë ushtarake të qeverisë është i detyruar “të citohet”për ato që thotë. Sepse ai i godet të ashtuquajturat elita të Amerikës pothuajse çdo herë që flet ose shkruan.
Rekordi i Andrei Martianov është unik. Studioi në një akademi ushtarake sovjetike, kaloi një karrierë si oficer në Rojet Bregdetare Sovjetike. Në SHBA Rojet Bregdetare priren ta shohin si namby-pamby, jo si një ushtri të vërtetë punëtore. Por jo në Bashkimin Sovjetik, ku anëtarët e Rojës Bregdetare mund të gjenden lehtësisht në një zonë lufte, veçanërisht në rajonin e Detit të Zi. Më pas, pas rënies së Bashkimit Sovjetik në 1991, Andrei Martianov u zhvendos në SHBA për të punuar në hapësirën ajrore komerciale dhe u bë një qytetar amerikan.
Por si amerikan, atij nuk i pëlqente ajo që pa në vitet 1990 dhe 2000, ai pa vetëm rënien e Amerikës si qytetërim, por edhe dështimin e krijimit të saj ushtarak për të ruajtur një nivel kompetence, pjekurie dhe përgjegjësie që i takon një pushteti të madh. Në veçanti, ai pa se SHBA nuk kishte luftuar një luftë të vërtetë kundër një kundërshtari të barabartë, që nga Lufta e Dytë Botërore. Dhe madje edhe atëherë, ai na kujton se ishin sovjetikët ata që mbajtën peshën kryesore të luftimeve kundër Gjermanisë në Europë.
Kështu Andrei Martianov filloi të fliste për gjithçka në blogun dhe në kanalin e tij në YouTube, një transmetim i rregullt video që ai e quan “Kujtimet e së Ardhmes”. Natyrisht, ai ishte dëshmitar i grushtit të shtetit të nxitur nga SHBA në Ukrainë në vitin 2014, i cili pasoi një sërë gabimesh ose provokimesh nga ana e SHBA-së dhe aleatëve të saj të NATO-s që rezultuan në përgjigjen e Rusisë ndaj pushtimit Ukrainas, mes Operacionit të saj Special Ushtarak (SMO) në shkurt 2022.
Ne e dimë se Perëndimi shkaktoi konfliktin duke e shtyrë Rusinë pas muri, për të mbrojtur civilët rusishtfolës në rajonin e Donbass nga shtypja dhe agresioni nga ushtria ukrainase, e stërvitur dhe e pajisur nga NATO. Ne e dimë se presidenti Joe Biden gënjeu kur tha se veprimet e Rusisë ishin “të paprovokuara”. Ne e dimë se sanksionet e vendosura nga Perëndimi kundër Rusisë kishin për qëllim të rrëzonin qeverinë e Putinit dhe të çonin në ndryshimin e regjimit. Por ne gjithashtu e dimë se këto përpjekje për të thyer përgjithmonë fuqinë e Rusisë kanë dështuar keq. Kështu, Martianov flet për një “llogaritje të gabuar katastrofike të amerikanëve në raport me Ukrainën dhe rrjedhimisht me Rusinë…”.
Rusia e fiton luftën. Ekonomia e Rusisë është më e fortë se kurrë. Dhe në një garë të re armatimesh që përfshin dronët, fuqinë ajrore, mbrojtjen ajrore, mbikëqyrjen e fushëbetejës, forcat e blinduara të rënda dhe shfrytëzimin e një ekonomie industriale për të mbështetur trupat në terren, Rusia është shumë më përpara se çdo gjë që Perëndimi ka mundur të projektojë. Rusia ka gjithashtu një Shtab të Përgjithshëm që mund të përballojë një luftë të kësaj shkalle. Kurse SHBA, jo, thotë Martianov.
Dhe me Perëndimin që tani kërcënon të autorizojë Ukrainën të sulmojë territorin rus me raketa me rreze të gjatë veprimi, po shohim zhvillime ogurzeza që mund të çojnë në Luftën e Tretë Botërore.
Shumë thonë se SHBA dhe aleatët e saj, veçanërisht Britania e Madhe, e kanë llogaritur gabim zellin e tyre për “të provokuar ariun rus”. Por a ka shumë më tepër se kaq? A po shohim 500 vite imperializëm perëndimor që kafshon pluhur?
Andrei Martianov beson se jemi dhe kjo është arsyeja pse libri i tij i ri është kaq i rëndësishëm. A mund të jetë vërtet “Lufta Përfundimtare e Amerikës” kjo, apo një hap i madh në këtë drejtim? A është thjesht e neveritshme biseda e SHBA-së me Kinën, pas konfrontimit me Rusinë? A është madje e imagjinueshme një luftë e ardhshme kundër Kinës, duke pasur parasysh dështimin e armëve, strategjisë dhe infrastrukturës ushtarake të SHBA-së, që konflikti në Ukrainë i ka demonstruar botës?
Paragrafët që po lexoni tani, duke ndjekur përmbledhjet në faqen e internetit të Clarity, përmbajnë analizën time të shkurtër të asaj që na thotë Andrei Martianov. Por për të marrë ndikimin e plotë, “Lufta e Funfit e Amerikës” është me të vërtetë një libër që duhet lexuar. Në fakt, duke na dhënë një pamje pa ngjyrë të realitetit pas fasadës, unë do ta renditja punën e tij me klasikët, duke përfshirë, për shembull, Republikën monumentale të Alexis de Tocqueville të vitit 1835 në Amerikë.
Nuk është e lehtë ta thuash, por kemi vazhdimisht të tronditur dhe të mahnitur nga niveli i injorancës dhe arrogancës që i përket elitave të Amerikës dhe paaftësia e tyre pothuajse e plotë për ta parë veten objektivisht dhe për t’u përshtatur me atë që shohin. Kjo është veçanërisht e vërtetë për veglat e mediave kryesore, për të cilët Andrei Martianov nuk ka asgjë tjetër përveç përbuzjes. Ai gjithashtu ka të drejtë që thotë se niveli infantil i mendimit dhe i të folurit në mesin e elitës amerikane është një temë për të qeshur në vendet e tjera, veçanërisht në Rusi.
Çuditërisht, iu desh një shtetasi amerikan të natyralizuar, megjithëse ish ushtarak rus, për të thënë të vërtetën për shembjen e hegjemonisë amerikane, ndërkohë që institucionet si Këshilli për Marrëdhëniet me Jashtë, Këshilli Atlantik etj., mbeten në qoshsokakët gjeopolitikë të tyre, që vdtë ndërtuan.
Tani do të doja të citoja disa citate nga “Lufta e Fundit e Amerikës” dhe mendoj se do ta kuptoni se çfarë dua të them. Nëse ndonjë pjesëtar i elitës, mediatik, politik, ekonomik, ushtarak apo inteligjencë, duhet t’i lexojë dhe t’i tresë këto pasazhe nga libri, kështu do të mund të tronditen me hidhërim të madh. Shpresojmë se do të jetë gjithashtu një tronditje e shtuar e vetënjohjes, për të kuptuar se SHBA-të dhe Perëndimi Kolektiv janë në telashe të thella.
Më poshtë disa fragmente nga Libri
Nga Prologu
“…Rusia nuk mund të flasë me askënd në Perëndim, gjë që është bërë një eufemizëm për Shtetet e Bashkuara, të cilat tashmë i kanë kthyer shtetet europiane në qentë e saj dhe ndoshta mish për top… Shtetet e Bashkuara dhe Perëndimi i kombinuar i janë drejtuar terrorizmit, armës të të dobëtit.”
Nga kapitulli 1: Një hyrje në dhomën e jehonës
“Në përgjithësi, në Shtetet e Bashkuara vendimet që janë jetike për ekzistencën jo vetëm të Shteteve të Bashkuara, por të vetë botës, merren nga njerëz që në përgjithësi kanë zero përvojë serioze akademike dhe jetësore në çështjet e luftës dhe paqes, gjeopolitikës dhe shtetit. Këta janë pikërisht llojet e njerëzve që në Perëndim janë përgjegjës për rrëfimet dhe në fund për ngritjen e kësaj dhome jehone, ekzistenca e së cilës kërcënon të gjithë jetën në Tokë.” (fq. 6)
Nga Kapitulli 3: Llogaritjet katastrofike të SHBA-ve përpara luftës
“…shumica e asaj që publiku dhe klasa politike amerikane di për luftën vjen kryesisht nga industria e medias dhe e argëtimit, krejtësisht e paaftë dhe keqdashëse.” (fq. 41)
“Ngjarjet e grushtit të shtetit të Maidanit të vitit 2014 në Kiev, e organizuar dhe sponsorizuar nga SHBA-të dhe rimarrja e Krimesë nga Rusia në vitin 2014, sollën dominimin absolut të medias amerikane nga “ekspertët rusë”, të cilët janë kryesisht, edhe nëse jo ekskluzivisht, me origjinë hebreje ruse, me një brez të fortë rusofobik dhe me prirje neokonservatore”. (fq. 43)
“Oligarkia e Amerikës… është, realisht, jo shumë magjepsëse, pavarësisht faktit se ata janë të pasur, me shumë prej tyre me diploma të Ivy League. Ata e kanë vërtetuar këtë pa asnjë dyshim… Politika amerikane ka qenë gjithmonë e zymtë. Tani i gjithë sistemi politik amerikan, me mediat dhe akademinë e tij të supozuar “të lirë” është parakaluar në mbarë botën, si një njollë e errët gjigante, operativët e së cilës vazhdojnë ta perceptojnë atë si një superfuqi globale, e cila në fakt nuk është më.” (fq. 57)
Nga Kapitulli 4: Operacioni Special Ushtarak i Rusisë: Faza fillestare
[Duke folur për një takim midis kryeministrit britanik Boris Johnson dhe presidentit amerikan Joe Biden më 12 prill 2022, tre ditë pasi Johnson vizitoi Presidentin ukrainas Zelenski në Kiev, duke e bindur këtë të fundit të braktisë bisedimet e paqes midis Ukrainës dhe Rusisë në Stamboll]: “Kjo datë mund të shënohet si fillimi zyrtar i rrëshqitjes së Perëndimit, të udhëhequr nga SHBA, nga epërsia e tij 500-vjeçare në një zbritje të gjatë në errësirën globale…. Niveli i ligësisë, paaftësisë ushtarake dhe politike, Regresioni ekonomik dhe degjenerimi i rendit të tij politik dhe ushtarak të zbuluar nga Operacioni Special Ushtarak, do të habisë botën dhe do të pengojë Perëndimin dhe udhëheqësin e tij, Shtetet e Bashkuara, që të vazhdojnë të sundojnë botën. Ndryshimi i ekuilibrit të fuqisë i ofruar nga Operacioni Special Ushtarak do të bëhej aq dramatik, sa që tashmë ka ndryshuar historinë”. (fq. 70)
Nga Kapitulli 5: Çështjet Kritike I: Teknologjia e Raketave të Luftës I
“Pikëpamjet operacionale dhe praktikat e prokurimit të SHBA-ve maten kundrejt kushteve më të favorshme të armiqve të dobët, nëse jo të pambrojtur, gjë që na çon në pikën e dytë, që është pasoja logjike e së parës: Shtetet e Bashkuara kanë humbur garën e armatimeve me Rusinë… Armët amerikane janë bërë për shitje. Ato prodhohen për fitim si artikuj komercialë. Kjo ishte e pashmangshme në një komb që nuk ka luftuar kurrë një pushtues të huaj në historinë e tij, edhe për shkak të gjeografisë, nuk ka shumë për t’u frikësuar.” (fq. 79)
Nga Kapitulli 7: Çështjet Kritike III: “Kundërsulmi” i VSU
“Me fuqinë e pashmangshmërisë është e lehtë sot të arrihet në përfundimin se kundërsulmi [2023] i AFU-së nuk u nxit nga gjykimi i shëndoshë ushtarak dhe planifikimi operacional profesional, por rreptësisht nga dinamika e brendshme politike e SHBA-ve dhe dëshira e dëshpëruar e Kievit për të treguar ndonjë sukses, edhe nëse ishte thjesht propagandë, me shpërfillje të plotë të përvojës taktike, operacionale dhe strategjike dhe natyrisht të jetës së personelit të AFU-së.”
Nga kapitulli 9: Mosmarrëveshjet sistemike ushtarake
[Lidhur me konfliktin SHBA-Rusi]: “Ushtria amerikane… lufton luftërat perandorake pushtuese dhe nuk trajton konceptin e mbrojtjes së atdheut në dokumentet e saj strategjike dhe operacionale. Kështu, ajo nuk mund të luftojë një luftë të vërtetë konvencionale në shkallë të kombinuar kundër kolegëve ose më mirë se kundërshtarët e tjerë që luftojnë në mbrojtje të vendit të tyre… Ushtria amerikane nuk lufton në mbrojtje të Amerikës. Ajo lufton vetëm për pushtimet perandorake. Ushtarët rusë po luftojnë për të mbrojtur atdheun e tyre.” (fq. 143)
Nga epilogu:
“Sapo helmi i përjashtimit amerikan iu shtua përzierjes së politikës së jashtme tërësisht të korruptuar neokoniane amerikane dhe pasigurisë amerikane, konflikti me Rusinë u bë i pashmangshëm… Ajo që shoqëritë nuk mund të anashkalojnë dhe t’i rezistojnë është degjenerimi moral dhe shenjat e këtij degjenerimi janë kudo.” (fq. 190)
Mendimet Përfundimtare
Këto fragmente japin një ide për temat e librit të Andrei Martianov, stilin e tij të të shkruarit dhe gamën e gjerë të fjalës së tij. Por ky është vetëm një shembull i vogël i asaj që lexuesit duhet të studiojnë dhe meditojnë, në mënyrë që të përftojë një kuptim realist për atë se, sa serioze është ora dhe në çfarë drejtimi të rrezikshëm janë SHBA-të.
Dështimi i SHBA-ve për të menduar dhe vepruar në mënyrë reale buron nga avokimi i Këshillit për Marrëdhëniet me Jashtë 1939-1941 për supremacinë e përhershme ushtarake globale të SHBA-ve, pas hyrjes në Luftën e Dytë Botërore. Këto studime u paguan nga Fondacioni Rockefeller dhe kishin për qëllim të siguronin kontrollin ekonomik global të SHBA-ve. Me fjalë të tjera, e gjithë bota ishte e destinuar të bëhej një koloni amerikane. Kjo ka qenë doktrina qendrore e SHBA-ve që atëherë.
Kjo perspektivë nuk ndryshoi kurrë. Sot, ajo sfidohet me sukses nga Rusia përmes Operacionit të saj Special Ushtarak në Ukrainë, të cilin Rusia po e fiton. Në hije është Kina, rivalja e radhës e madhe e SHBA-ve. Natyrisht, SHBA-të u përgatën për konfliktin kinez duke e transferuar pjesën më të madhe të kapacitetit të tyre prodhues, fillimisht Gjermanisë dhe Japonisë pas Luftës së Dytë Botërore, më pas Kinës dhe vendeve të tjera, duke filluar me “Hapjen ndaj Kinës” në vitet 1970.
SHBA besonte se mund të sundonte botën përmes financave dhe pronësisë së tregut të aksioneve me ndihmën e hegjemonisë së dollarit dhe fuqisë ushtarake. Guri i themelit ishte kontrolli global i naftës.
E gjithë kjo më në fund filloi të shkërmoqet, ndoshta përgjithmonë, gjatë Reçesionit të Madh të 2007-2009, duke lënë vetëm “lehtësimin sasior” për të luhatur ekonominë. Kjo do të thotë, Rezerva Federale shton borxhin e Thesarit të SHBA në bilancin e saj.
Ndërsa ndodhi kjo, qëllimi i kahershëm i dominimit ushtarak global e bëri ushtrinë amerikane një operacion zjarrfikës, që funksionoi kundër kombeve më të dobëta të Lindjes së Mesme, së bashku me Jugosllavinë, deri në konfliktin në Ukrainë, kur zjarri doli jashtë kontrollit.
Në “Luftën e Fundit të Amerikës”, Andrei Martianov jep një shpjegim të thellë të humbjes së SHBA-ve. Ajo që i mungon ushtrisë amerikane tani është e kundërta. Trupit diplomatik amerikan, i mësuar që të frikësojë botën, i mungon gjithashtu aftësia për t’i kufizuar gjërat në një nivel stabiliteti që duhet të jetë i ngjashëm me konceptin e “bashkëjetesës paqësore” që u shfaq shkurtimisht në vitet 1960.
Përndryshe, SHBA-të padyshim që do t’i mbeten strategjisë së rreme të përshkallëzimit gradual të konflikteve në Ukrainë dhe gjetiu, derisa të shtypen me vendosmëri. Kjo mund të ndodhë së shpejti, pasi forcat tokësore të Zelenskit po shtypen, kjo është arsyeja pse ai po kërkon raketa amerikane me rreze të gjatë për të sulmuar tëkën ruse. Nxitësi i tij më i madh është Keir Starmer, kryeministri jashtë kontrollit i Britanisë, i cili duket i prirur të përdorë krizën e Ukrainës për të forcuar mbështetjen e tij politike të brendshme, ashtu si Margaret Thatcher e përdori krizën e Falklands.
Shumë e konsiderojnë të gjithë këtë si një vetëvrasje për Ukrainën, SHBA-të dhe Perëndimin. Duket si “Opsioni Samson” i Izraelit, por mund të jetë gjithçka që ka mbetur në një vend si SHBA që është i falimentuar financiarisht, moralisht dhe shpirtërisht. Shpresoj që të gjendet një zgjidhje para se të jetë tepër vonë.
Një pikë e fundit, përmes asaj që shpresojmë se ishte një element mashtrues brenda ushtrisë, DARPA dhe njësi të tjera të DoD, po punojnë me miliarderë amerikanë si Gates, Soros, etj., për të krijuar një valë pandemish, duke filluar me COVID. Këta njerëz mesa duket besojnë se mund të përfshihen në gjenocid kundër qytetarëve të tyre, ndërsa presin që ata qytetarë të bëjnë luftërat e tyre për ta. Kjo mund të jetë një temë e mirë për librin e ardhshëm të Andrei Martianov.
