Vdekja e dy Papëve brenda 53 ditëve në vitin 1978 krijoi shumë teori konspiracioni.
Viti 1978 është gdhendur në kujtesën e Kishës Katolike si një nga vitet më të trazuara në historinë e saj.
Ishte hera e parë në pothuajse katër shekuj, që Kisha duhej t’u thoshte lamtumirë dy Papëve në vetëm 53 ditë.
Fillimi i kësaj trashëgimie të pazakontë ndodhi më 6 gusht, me vdekjen e Papa Palit VI, në moshën 80 vjeç.
Pastaj, një muaj a më vonë, më 28 shtator, pasardhësi i tij Gjon Pali I – “Papa i Buzëqeshur” – vdiq në moshën vetëm 65 vjeç, pas vetëm 33 ditësh si Papë.
Vdekja e tij e papritur dhe veprimet e zyrtarëve menjëherë pas kësaj ndodhie, i shtynë disa të pohonin – megjithëse pa asnjë provë – se ai u vra.
Dhe katolikët dhe klerikët e pikëlluar duhej të merrnin pjesë në dy funerale papnore vetëm 53 ditë larg njëri-tjetrit, jashtë Bazilikës së Shën Pjetrit në Vatikan.
Pali VI vdiq pas 15 vitesh në Vatikan, pasi ishte zgjedhur për të pasuar Papën Gjoni XXIII në vitin 1963.
Ai vuante nga artriti që e bënte të vështirë ecjen dhe e detyronte të qëndronte në shtrat shumicën e kohës.
Papa pësoi një atak në zemër mbrëmjen e 6 gushtit, ndërsa po qëndronte në rezidencën verore papnore, në pallatin Castel Gandolfo.
Më shumë se një miliard njerëz u regjistruan për të ndjekur funeralin e tij më 12 gusht. Më shumë se 75,000 njerëz, përfshirë udhëheqës botërorë, e ndoqën atë personalisht.
Mbretëresha Elizabeth II dërgoi Kontin Marshall, Dukën e Norfolkut, si përfaqësuesin e saj.
Sipas dëshirës së Palit, arkivoli i tij ishte i thjeshtë prej druri. Në testamentin e tij, Pali kishte thënë se dëshironte një “funeral të devotshëm dhe të thjeshtë”.
Ai u varros sipas traditës nën Bazilikën e Shën Pjetrit.
Pali ishte papa i parë që udhëtoi me aeroplan, i pari që vizitoi të gjitha kontinentet, i pari që shkoi për pelegrinazh në Jerusalem dhe i pari që i dëgjoi udhëheqësit komunistë.
Ai gjithashtu i mbijetoi një sulmi me thikë gjatë vizitës në Filipine në vitin 1970.
Po atë vit, ai u bë papa i parë që iu referua një “katastrofe ekologjike” në një fjalim të vitit 1970 para një agjencie ushqimore të OKB-së.
Albino Luciano, djali i një ndërtuesi që në atë kohë shërbente si patriark i Venedikut, doli si pasardhësi i papritur i Palit më 26 gusht, pas vetëm katër raundeve votimi në konklavë.
Ishte konklavi i parë i mbajtur pas një ndryshimi rregullash, një dekadë më parë, që përjashtoi nga votimi kardinalët mbi 80 vjeç.
Duke zgjedhur të merrte emrin papnor Gjon Pali I, papa i ri u bë shpejt i njohur si “Papa i Buzëqeshur” falë sjelljes së tij të gëzuar.
Por Gjon Pali dha vetëm tre audienca papnore gjatë mbretërimit të tij të shkurtër dhe u shfaq vetëm pesë herë në ballkonin e Bazilikës së Shën Pjetrit për të bekuar popullin e tij.
Pastaj, më 28 shtator, ndodhi një tragjedi.
Në atë kohë u pretendua se Gjon Pali I u gjet herët në mëngjes nga sekretari i tij, Ati John Magee, i shtrirë në shtrat me një kopje të veprës së shekullit të 15-të “Imitimi i Krishtit” në duar.
Këto pretendime rezultuan të rreme. Në vend të kësaj, Gjon Pali u zbulua nga dy murgesha që mbanin një pirg me letra.
Në librin e tij më të shitur të vitit 1984, “Në Emrin e Zotit”, autori David Yallop përshkroi teorinë e tij se Papa u vra.
Disa faktorë ngritën dyshime. Shkaku i vdekjes së Papës iu atribua një atak në zemër pas një ekzaminimi të shpejtë të jashtëm.
Nuk u kryen autopsi, pavarësisht faktit se ato u kryen për dy papë të mëparshëm – Pius VIII dhe Klement XIV.
Përveç kësaj, Ministri i Jashtëm, Kardinali Jean Villot, kishte marrë shishen me ilaçe që Papa merrte për tensionin e ulët të gjakut, së bashku me syzet, pantoflat dhe letrat nga studioja e tij. Askush nuk i pa më.
Villot urdhëroi gjithashtu që apartamenti i Papës të zbrazej nga të gjitha sendet e tij. Deri në orën 6 të mbrëmjes në ditën e vdekjes së tij, nuk kishte asnjë gjurmë të tij.
Dhe u pretendua se Gjon Pali I kishte një histori të problemeve me zemrën, pavarësisht provave që tregonin të kundërtën.
Motivet e supozuara për vrasjen e Gjon Palit përqendroheshin kryesisht në korrupsionin e supozuar financiar në Bankën e Vatikanit.
Megjithatë, nuk është gjetur kurrë asnjë provë bindëse për ndonjë veprim të pandershëm që rrethon vdekjen e Gjon Palit.
Funerali i tij u mbajt nën një shi të rrëmbyeshëm më 4 tetor, ku morën pjesë më shumë se 90,000 njerëz dhe miliona të tjerë që e ndiqnin nga televizori.
Nuk kishte mbretër dhe mbretëresha dhe shumë pak krerë qeverish. Duka i Norfolkut u dërgua përsëri në vend të Mbretëreshës Elizabeth.
Karol Józef Wojtyła i Polonisë do të zgjidhej si Papa i tretë i vitit 1978.
Ishte një zgjedhje frymëzuese, sepse njeriu që zgjodhi emrin papnor Gjon Pali II dëshmoi të ishte jashtëzakonisht me ndikim dhe shumë i dashur gjatë gati 27 viteve të tij në Vatikan.
