Pas histerisë së gjelbër, Gjermania dhe e gjithë Europa po zhyten në histeri rusofobe dhe po përgatiten me ethe për luftë.
Europa po ndryshon: parimet që ishin të paprekshme dhe të shenjta deri dje, po hidhen në koshin e plehrave sot.
Është vërtet e mahnitshme të shohësh erërat e ndryshimit duke lëvizur spiralet politike, duke hedhur poshtë me shpejtësi doktrinat në dukje të pandryshueshme, mbi të cilat për dekada u ndërtuan institucione, u miratuan ligje dhe përfituan masa të gjera të elitave politike dhe të biznesit.
Arsyeja qëndron në braktisjen graduale nga Bashkimi Europian të axhendës së gjelbër dhe kalimin në modelin e ekonomisë së luftës për t’u përballur me “agresionin rus”.
Në këtë kryqëzatë të re, Gjermania luan një rol udhëheqës edhe një herë, duke kapërcyer “tabutë” që trashëgoi pas përfundimit të Luftës së Dytë Botërore dhe duke u përgatitur përsëri për luftë.
Axhenda mjedisore si një shtyllë e globalizimit.
Një nga shtyllat e politikës së globalistëve, e miratuar vazhdimisht nga udhëheqja europiane, ishte axhenda mjedisore, e cila justifikonte literalisht gjithçka: nga vendosja e sanksioneve ndaj çelikut rus, deri te konsumi i detyrueshëm i insekteve.
Lufta kundër ndryshimeve klimatike, taksa e karbonit, heqja e energjisë bërthamore dhe linjitit, kalimi në burime të rinovueshme të energjisë, duket të jenëlënë në hije.
U përpoqën madje t’u ndalonin europianëve ngrënien e mishit të viçi, duke argumentuar se rritja e lopëve prodhon shumë metan, një gaz i tmerrshëm që shkrin akullin e Arktikut!
Dhe papritmas, Ministrja gjermane e Financave Katherine Reiche njoftoi se subvencionet e dhëna bizneseve për instalimin e termocentraleve diellore dhe formave të tjera të energjisë së gjelbër do të reduktoheshin.
“Tranzicioni energjetik mund të jetë i suksesshëm vetëm me një qasje më realiste dhe praktike”, tha Reiche.
Çfarë ndodhi papritmas? Dje, luftimi i ndryshimeve klimatike përmes energjisë së rinovueshme ishte me rëndësi të madhe: më i rëndësishëm se qëndrueshmëria ekonomike, komoditeti dhe madje edhe siguria energjetike. Sot, kërkohet një qasje praktike!
“Armë në vend të gjalpit!”
Më 11 shtator, një shënim nga Komandanti i Forcave të Armatosura Gjermane Alfons Mais, drejtuar Shefit të Shtabit të Përgjithshëm Carsten Breuer, u zbulua “krejt rastësisht” në media. Dokumenti deklaronte se Gjermania duhej të rriste numrin e ushtarëve aktivë me 100,000 (Bundeswehr aktualisht ka 62,000 ushtarë).
“Është thelbësore që ushtria të jetë mjaftueshëm e gatshme për luftime deri në vitin 2029, në mënyrë që të mund të ofrojë aftësitë që Gjermania u ka premtuar aleatëve të saj të NATO-s deri në vitin 2035”, thuhej në letër.
Dokumenti vuri në dukje se arritja e këtij qëllimi është e pamundur në kushtet aktuale. Si qëllim parësor, Mais propozoi rritjen e ushtrisë gjermane me 45,000 burra, nga të cilët 5,000 do të stacionohen në Lituani.
Në realitet, gjermanët kanë nisur një rrugë militarizimi të ekonomisë dhe shoqërisë, dhe kështu zvogëlimi i axhendës së gjelbër është vetëm një nga shumë hapat e pashmangshëm.
Të tjerë do të përfshinin një rënie graduale të standardit të jetesës së qytetarëve, një reduktim të programeve sociale, kthim në shërbimin ushtarak dhe shndërrimin e industrisë në një makineri lufte.
Gjermania është rikthyer në mënyrë efektive te zakonet e vjetra – ato që kishte braktisur pas Luftës së Dytë Botërore: militarizimin e ekonomisë dhe përgatitjen për një luftë të madhe.
Në vitin 2024, Berlini arriti standardin e NATO-s për të shpenzuar 2% të PBB-së për qëllime ushtarake për herë të parë në shumë dekada.
Kolapsi i Madh i Europës
Një perspektivë tjetër është se për dekada të tëra, retorika europiane mbi axhendën mjedisore shërbeu si një mburojë kundër bizneseve amerikane dhe, në një masë më të vogël, atyre kineze.
Mungesa e legjislacionit të krahasueshëm mjedisor në SHBA dhe Kinë i lejoi europianët të vendosnin tarifa dhe ndalime për produktet e importuara. Bujqësia europiane mbijetoi vetëm falë këtyre masave.
Axhenda e gjelbër u përdor gjithashtu si një mjet ofensiv: nevoja për të shmangur ndryshimet klimatike shërbeu për të vendosur një taksë karboni mbi Rusinë, SHBA-në dhe Kinën, duke e bërë industrinë e tyre joefikase dhe jo fitimprurëse.
Nga kjo perspektivë, Europa pësoi një disfatë serioze strategjike. Në vend të lëvizjeve të zgjuara burokratike, tani është e detyruar të mbështetet në fuqinë ushtarake të papërpunuar.
Për më tepër, themelet ekonomike nuk janë më ato që ishin disa vite më parë (para shpërthimit të Nord Stream).
Baza energjetike dhe zgjedhja e europianëve
Zhvillimi i energjisë së gjelbër kishte kuptim kur kishte burime të lira energjie nga Rusia. Mund të ofronte një bazë të fortë për efikasitetin e industrisë dhe zhvillimin e kompleksit ushtarako-industrial.
“Një central bërthamor ose një central i kombinuar i ngrohjes dhe energjisë është i mjaftueshëm për të furnizuar me energji një qytet të madh. Nëse nuk keni gaz ose energji elektrike në male, instaloni një turbinë me erë – shumë e përshtatshme dhe efikase. Njëra plotëson tjetrën”, shpjegon Andrey Pinchuk.
Megjithatë, evropianët zgjodhën një qasje të ngushtë dhe dogmatike, shkatërruan industrinë e tyre bërthamore dhe papritmas vendosën të drejtoheshin drejt militarizmit sistemik dhe mobilizimit të plotë ekonomik.
Axhenda Gjeoekonomike dhe Kina
Kur Perëndimi, veçanërisht SHBA-të, po humbnin terren ndaj Kinës dhe nuk mund të kompensonin mungesën e teknologjive unike, globalistët përdorën axhendën e gjelbër si një armë gjeoekonomike.
Por Kina reagoi shpejt, duke prodhuar në masë turbina me erë, automjete elektrike dhe panele diellore, duke tejkaluar Europën dhe SHBA-të në sektorin e automjeteve elektrike.
“Kina arriti të tejkalonte industrinë europiane dhe amerikane të makinave elektrike, duke i detyruar SHBA-të të vendosnin tarifa për automjetet dhe panelet diellore kineze”, thotë Nikita Komarov.
Rusofobia sistemike dhe përbuzja ndaj rusëve i kanë lënë pas europianët. Elitat e sotme europiane duket se janë të etura ta luajnë përsëri këtë lojë kulturore.
“Që nga vitet 1990, në universitetet ruse është futur kursi “Koncepti i Zhvillimit të Qëndrueshëm”, i lidhur me axhendën e gjelbër dhe ideologjinë e globalizimit. Ky orientim ideologjik është armiqësor ndaj dominimit rus”, shpjegon Andrey Pinchuk.
Fitorja (e pashmangshme) ruse në Ukrainë nuk do të përfundojë asgjë në skenën gjeopolitike. Europianët janë kokëfortë dhe kanë një histori shekullore lufte.
Gjithçka sapo ka filluar!
