Me rastin e pasazhit ungjillor të shërimit nga Jezu Krishti të të pushtuarve nga demonët në Gadara (Luka 8:26-39), do të shkruajmë diçka sinoptike me raportet e mrekullisë në Ungjijtë, të cilët demonstrojnë fuqinë absolute të Jezu Krishtit kundër demonëve.
Në të tre përmbledhjet e Ungjijve, përmendet mrekullia e shërimit të të pushtuarve nga demonët. Ju dëshmon qartë se njeriu që takoi Jezusin, ishte pushtuar nga demonët për shumë vite, ishte i zhveshur dhe nuk banonte në shtëpi, por në varre (Luka 8:27).
Në Ungjillin e Mateut, përmendet edhe takimi i Zotit me dy (në vend të një) burrave të pushtuar nga demonët në vendin e Gergesenëve, të cilët erdhën nga varret dhe ishin të egër në pamje (Mateu 8:28). Një referencë e ngjashme për takimin e Jezusit me njeriun nga Gadara, i cili kishte një frymë të papastër dhe jetonte në varre, bëhet edhe në Ungjillin e Markut (Marku 5:2-3).
Në fakt, ungjilltar Marku shton se njeriu me frymë të ndyrë ishte aq i fortë, sa askush nuk mund ta zbutte, pasi kishte këputur edhe zinxhirët me të cilët e kishin lidhur dhe sillej nëpër varre e male, duke bërtitur dhe duke u vetëplagosur me gurë (Marku 5:3-5).
Në të gjitha këto raste, demonët, duke u përballur me Krishtin, pasi e rrëfenin Atë si Birin e Perëndisë, si Më të Lartin, i bënë pyetjen: Çfarë ka mes nesh? Ata i luteshin Zotit që të mos i torturonte (Marku 5:7, Lluka 8:30-31), por t’i lejonte që, kur të largoheshin nga trupi i njeriut që kishin pushtuar, të hynin në një tufë derrash (Mateu 8:31, Marku 5:12, Lluka 8:31).
Zoti lejoi të bëhej ajo që ata kërkuan (Mat. 8:32, Marku 5:13, Luka 8:32) dhe derrat plot me demonë ranë në liqen dhe u mbytën (Mat. 8:32, Marku. 5: 13, Lluka 8:33). Më në fund, njeriu i shëruar, gjendej të ishte ulur në këmbët e Jezusit, i veshur me rroba dhe i matur (Luka 8:35).
Në tregimin e Mateut (8:29) interesante është pyetja e demonëve, nëse Jezusi kishte ardhur t’i mundonte ata përpara “kohës së caktuar”. Të gjithë demonët e dinë se ka një kohë kur ata do të gjykohen (dhe rezultati do të jetë mundimi i përjetshëm), por këta demonë e dinin se ajo kohë ende nuk kishte ardhur.
Vlen të përmendet gjithashtu fakti se numri i këtyre demonëve ishte shumë i madh dhe emri i tyre ishte “Legjione” (Marku 5:9, Lluka 8:30). Ndërsa legjioni ushtarak përbëhet nga një numër i madh ushtarësh nën drejtimin e gjeneralit, kështu quhet shpirti i ndyrë në Bibël, pasi ka me vete një mori demonësh të tjerë më të vegjël.
Kontrasti i vërejtur në tregimin e mrekullisë është mahnitës. Shpirtrat e këqij që janë të fuqishëm dhe ushtrojnë pushtet vetëm mbi njerëzit, por kundër Krishtit nuk kanë fare energji, janë të dëshpëruar, janë në panik, kanë frikë nga Krishti, shqetësohen se fundi i tyre është afër.
Është interesante në tregim që demonët e njohin menjëherë se kush është Jezusi (Luka 4:41) dhe e dinë se cili është misioni i Tij në tokë, ata e dinë se i gjithë gjykimi i është dhënë Atij. Sepse Biri i Perëndisë u shfaq për të shkatërruar veprat e djallit (1 Gjonit 3:8).
Në të vërtetë, Perëndia i hodhi engjëjt mëkatarë në Tartarus, të lidhur me zinxhirë errësirë (2 Pjetrit 2:4), i mbajti ata me pranga të përjetshme në errësirë, për gjykimin e ditës së madhe (Juda 1:6).
Lehtësia e urdhrit të Zotit që demonët të lënë njeriun dhe të hyjnë te derrat, dëshmon autoritetin absolut të Krishtit mbi ta. Vetë Zoti tha se, nëse donte, mund t’i kërkonte të atit të dërgonte legjione engjëjsh për të shkatërruar botën (Mat. 26:53).
Demonët e dinë se nuk kanë fuqi t’i bëjnë keq Perëndisë, prandaj duan të dëmtojnë njerëzit, sepse Zoti e krijoi çdo njeri sipas shëmbëlltyrës dhe ngjashmërisë së Tij (Zan.1:26).
Përgjigja e menjëhershme e të gjithë njerëzve ndaj kësaj zbulese të lavdisë së Krishtit është ta adhurojnë Atë si Birin e vërtetë të Perëndisë. Dhe gjithashtu, duhet të inkurajohemi nga fakti se ai ka kontroll të plotë dhe të plotë mbi forcat e së keqes në botë.
Në letrën drejtuar Efesianëve, Apostull Pali na këshillon të veshim armaturën e Perëndisë, në mënyrë që të mund të qëndrojmë kundër metodave të djallit, sepse lufta jonë nuk është kundër mishit dhe gjakut, por kundër principatave të tij, fuqive, errësirës së sundimtarëve të botës, gjatë kësaj epoke dhe kundër shpirtrave të ligësisë (Efes. 6:11-12).
Prandaj, vëllezër dhe motra në krisht: “Jini të përmbajtur, rrini zgjuar; sepse kundërshtari juaj, djalli, sillet rreth e qark si një luan vrumbullues, duke kërkuar cilin mund të përpijë. Kundërshtojeni, duke qëndruar të patundur në besim, sepse e dini se të njëjtat vuajtje po i heqin vëllezërit tuaj të shpërndarë nëpër botë. Dhe Perëndia i çdo hiri, që ju thirri në lavdinë e tij të përjetshme në Krishtin Jezus, mbasi të keni vuajtur për pak kohë, do t’ju bëjë të përsosur ai vetë, do t’ju bëjë të patundur, do t’ju forcojë dhe do t’ju vërë themel” (1 Pjet. 5:8-10).
