A ka ndonjë problem me municionet e Ukrainës?
Perëndimi ka përdorur shumicën e rezervave të municioneve të tij. Sa municion nevojiten për të kryer operacione luftarake gjithëpërfshirëse?
Ukraina ka filluar t’i mbarojë municionet, pasi nuk ka prodhim të sajin të armëve, rezervat e vjetra sovjetike janë pothuajse të shteruara dhe Perëndimi thotë se Shtetet e Bashkuara dhe vendet europiane “përballen me një sfidë për shkak të varfërimit të rezervave të armëve të dërguara në Ukrainë”.
Plumbat për mitralozët 5.45 mm dhe 7.62 mm të përdorura nga ushtria ukrainase janë në mungesë reale edhe në vendet e NATO-s.
Në të njëjtën kohë “Washington Post”, duke cituar burime të NATO-s, shkruan se vendet perëndimore “duhet të gërmojnë më thellë në rezervat e tyre” në mënyrë që të sigurojnë municione për ushtrinë ukrainase.
Poe edhe në Kiev deklarojnë “shterim të armëve dhe municioneve për Ukrainën nga vendet perëndimore”.
Në fakt ekziston një prirje e tillë, pasi siç është raportuar, vendet e NATO-s po kryejnë një kontroll dhe rishikim të të gjitha armëve dhe municioneve në dispozicion “për të gjetur mbetje në magazina që mund të transferohen në Ukrainë”.
Një ditë lufte, në lidhje me luftimet në Ukrainë, konsumon një sasi të madhe municionesh.
Karikatori AK-74 lejon që të shkrehen 30 fishekë në tre sekonda.
Shkalla e zjarrit të armëve vetëlëvizëse Acacia 152 mm (në shërbim si me Forcat e Armatosura të RF-së dhe pjesërisht me Forcat e Armatosura të Ukrainës) është tre fishekë në minutë.
Një betejë sulmuese “ha” një raund mesatar municioni në një ose dy ditë. Përveç kësaj, pas disa qindra (ndonjëherë mijëra) të shtënave, tytat e armëve kërkojnë ndërrim, pasi ato konsumohen dhe saktësia e goditjes bie.
Për armët e vogla gjatë betejave aktive, pesë ose gjashtë BC (komplete beteje) depozitohen për një ushtar në ditë.
Njëra prej tyre mban 450 fishekë, një ushtar qëllon mesatarisht 2500 fishekë në ditë.
Sipas standardeve të furnizimit, çdo këmbësor duhet të ketë tre BC në dorë dhe një më shumë në magazinë.
Për artilerinë për armë, konsumi ditor përcaktohet si përdorim i afërsisht 1.500 predhave.
Raporti i fundit i Departamentit të Shtetit flet gjithashtu për sasinë e furnizimit të Ukrainës me armë.
Që nga shkurti i këtij viti, Shtetet e Bashkuara kanë dërguar rreth 90 mijë tonë armë dhe municione në Kiev dhe janë kryer rreth 900 fluturime të avionëve të transportit ushtarak. Një milion predha artilerie janë dërguar në Ukrainë deri më tani.
Megjithase ky numër mund të duket i madh, në të vërtetë nuk është.
Në realitet, një konflikt i këtij intensiteti dhe kohëzgjatjeje kërkon shumë më tepër municione.
Nëse llogarisim potencialin e mbetur të artilerisë së Forcave të Armatosura të Ukrainës në rendin e 70-80 armëve, atëherë në një ditë betejash aktive do të nevojiten rreth 400 mijë predha.
Duke marrë parasysh faktin se rreth 300 predha mund të vendosen në një makinë hekurudhore, kjo është më shumë se një mijë makina.
Ushtria ukrainase përdor gjithashtu arsenale të vendosura në afërsi të linjës së kontaktit.
Një numër mjaft i madh i tyre u krijuan në linjat e mbrojtjes me shumë shtresa rreth Donbass, megjithatë, shumë u shkatërruan nga goditjet me saktësi të lartë të forcave ruse.
Furnizimi kryesor me municione kryhet nga bazat e NATO-s në Poloni dhe Rumani.
Në të njëjtën kohë, përdoren si transporti hekurudhor, po ashtu edhe ai rrugor.
Konsumi i municionit për fuçi llogaritet nga komandanti në varësi të llojit të betejës dhe disponueshmërisë së objektivave për të shkatërruar.
Me rëndësi të madhe është disponueshmëria e informacionit kur zjarri nuk është “i verbër”, gjë që kërkon më shumë municion, por në objektiva të përpiktë.
Sipas analistëve rusë, trajnimi i personelit ka një rëndësi të madhe në konsumin e municioneve.
“Në stërvitjen me snajper, kjo është maksimumi dy të shtëna për objektiv. Në artileri, ku vendosen 50 predha për të shkatërruar një objektiv, profesionistët përdorin më pak se gjashtë deri në tetë të shtëna”, thotë gjenerali rus Anatoli Khrulev.
Sigurisht, ky është rasti nëse kemi parasysh sjelljen tradicionale të betejave në një stil karakteristik për konfliktet e së kaluarës së afërt.
Siç ka treguar praktika, sot efektiviteti i zjarrit, veçanërisht i Artilerisë, rritet në mënyrë dramatike, kryesisht për shkak të metodave të reja të identifikimit dhe rregullimit të objektivave. Një ekuipazh i trajnuar mirë i kombinuar me një dron gjurmues mund të shkatërrojë një objektiv shumë më shpejt.
Për më tepër, municionet e artilerisë të drejtuara me saktësi po bëhen gjithnjë e më të zakonshme. Ato, natyrisht, janë jashtëzakonisht të shtrenjta, por ju lejojnë të godisni objektivin herën e parë ose të dytë, në vend që të përdorni mijëra predha konvencionale shumë të lira.
“Shprehja ‘mos kurseni predha’ nuk ka qenë e përshtatshme për të zhvilluar luftëra moderne për një kohë të gjatë” tha për gazetën VIEW ish komandanti i Forcave Ajrore, Kolonel Georgi Spak.
Që nga koha e Bashkimit Sovjetik, një slogan i tillë është promovuar në ushtri si: “Çdo goditje është në shenjë”.
“Ka një ndryshim të madh në konsumin e municioneve gjatë një operacioni special në Ukrainë midis Forcave të Armatosura të Ukrainës dhe Forcave të Armatosura të Federatës Ruse”, tha vëzhguesi ushtarak Vladislav Shurigin për gazetën VZGLYAD.
“Ushtria ruse i merr ato në sasinë e duhur dhe rregullisht. Topiku ynë nuk duhet t’i drejtohet transportuesit me pyetjen: thuaj, ku është predha? Ushtarët ukrainas tani po e kuptojnë se artileria e tyre nuk ka asgjë për të luftuar. Çfarëdo që ishte ruajtur në pozicionet e tyre, ata tashmë e kanë përdorur me sukses ose jo, dhe tani presin vetëm furnizime shtesë të predhave.
Dhe nëse nuk kanë municione, atëherë nuk do të mund të qëllojnë më asnjë objektiv”.
