Opinioni publik gjerman po ndryshon qëndrimin e tij ndaj Rusisë.
Gazeta amerikane Washington Post kreu një sondazh në internet me 1.000 gjermanë midis 14 shtatorit dhe 6 tetorit 2022 dhe zbuloi se shumica e gjermanëve nuk duan të japin më ndihmë ushtarake për Ukrainën, as sanksione të reja antiruse, as nuk mirëpresin në vendin refugjatë të tjerë ukrainas.
Në fakt, sondazhi tregon një shoqëri nën presionin e problemeve të krijuara nga sanksionet antiruse që kanë shkaktuar një rritje alarmante të papunësisë dhe inflacionit.
Një rol kyç në konvertimin e opinionit publik gjerman luan edhe fakti që gjermanët, edhe pse ngadalë, filluan të kuptojnë se të vetmit fitues nga konflikti ukrainas janë amerikanët.
Në fakt ishte një plan amerikan që në fillim, me të cilin SHBA-të arritën të bëjnë Europën peng të energjisë, duke shkaktuar valë kolapsi industrial, të cilin synojnë ta shfrytëzojnë në favor të industrive amerikane.
Për karakteristikat e sondazhit, gazeta thotë: “Ne kemi përdorur mjete statistikore për të marrë rezultate që pasqyrojnë popullsinë gjermane sipas moshës, gjinisë dhe shtetit. Ne bëmë një sërë pyetjesh në lidhje me luftën në Ukrainë dhe çfarë mendonin të anketuarit për përpjekjet e Gjermanisë për të ndihmuar”.
Sondazhi vuri nën miratimin e qytetarëve gjermanë, katër skenarë të ndryshëm të mbështetjes për Ukrainën:
*Rritja e sanksioneve ndaj Rusisë dhe Putin, edhe pse këto sanksione mund të çojnë në rritje të mëtejshme të çmimeve të ushqimit dhe gazit;
*Dërgimi i më shumë raketave dhe pajisjeve të tjera ushtarake në Ukrainë, edhe nëse rrit buxhetin ushtarak të Gjermanisë.
*Pranimi i më shumë refugjatëve nga Ukraina, edhe nëse kjo i vë një barrë shtesë ekonomisë.
*Pranimi i Ukrainës në NATO, edhe nëse kjo do të thotë se Gjermania do të angazhohet për të mbrojtur Ukrainën ushtarakisht në të ardhmen.
Shumica e gjermanëve (91%) shprehën të paktën njëfarë simpatie për ukrainasit.
Megjithatë, shumica (54%) besojnë se vendi i tyre tashmë ka bërë mjaftueshëm, (37%) ka bërë shumë, (17%) duhet të ndihmojë përpjekjet ushtarake të Ukrainës dhe refugjatët.
Në përgjithësi, rreth 30% e gjermanëve kundërshtojnë secilën nga katër politikat e lartpërmendura, ndërsa rreth 70% shprehën njëfarë shkallë mbështetjeje.
Por nëse e ndajmë mbështetjen sipas shkallës së marrëveshjes në mbështetje, provat tani tregojnë ngurrim gjerman.
Ndërsa më pak se gjysma, 40% mbështesin fuqimisht idenë për më shumë sanksione dhe më pak mbështetje, 31% për t’i dhënë Ukrainës më shumë armë ose për të pranuar më shumë refugjatë.
Mbështetja e fortë për anëtarësimin e Ukrainës në NATO është edhe më e ulët, në vetëm 26%.
Me fjalë të tjera, mbështetja gjermane për një rritje të ndihmës ushtarake ose humanitare është e ulët.
Ish gjermanolindorët janë edhe më pak të gatshëm të mbështesin Ukrainën sesa ata në ish Gjermaninë Perëndimore.
Megjithatë, kjo pamje kombëtare tregon edhe dallimet e rëndësishme midis Gjermanisë së vjetër Lindore dhe asaj Perëndimore.
Gjermanolindorët janë më shumë kundër të katër politikave mbështetëse të Ukrainës sesa gjermanoperëndimorët me një diferencë të madhe.
Për shembull, ndërsa vetëm 27% e të anketuarve të Gjermanisë Perëndimore kundërshtojnë rritjen e ndihmës ushtarake për Ukrainën, 52% e gjermanolindorëve nuk pajtohen asfare. Kjo është në përputhje me një qëndrim më pozitiv ndaj Rusisë dhe një skepticizëm më të madh ndaj NATO-s.
Por nëse gjermanët janë më të gatshëm të sakrifikojnë buxhetet e tyre familjare sesa të dërgojnë armë ose të pranojnë refugjatë, kostot e energjisë nuk janë qartësisht aq kritike sa mendonin analistët.
Përkundrazi, dy faktorë të tjerë duket se janë kryesorët për “ngrirjen” e humorit të qytetarëve gjermanë ndaj Ukrainës:
E para është përkushtimi ndaj mosndërhyrjes ushtarake që kombi ka kultivuar, që nga fundi i Luftës së Dytë Botërore. Kjo trashëgimi e luftës bën që shumë gjermanë të adoptojnë një qëndrim të përmbajtjes ushtarake dhe një neveri ndaj përfshirjes ushtarake.
Deri më tani, vetëperceptimi i Gjermanisë si një “fuqi borgjeze” është bërë pjesë kyçe e identitetit të saj, i cili është i vështirë për t’u ndryshuar. E njëjta histori, duke përfshirë kujtimin e qyteteve gjermane të bombarduara, mund të ndikojë gjithashtu në hezitimin e gjermanëve për t’u përfshirë drejtpërdrejt në konflikt.
Në këtë drejtim, vendimi i qeverisë gjermane për të dërguar armë në Ukrainë për të luftuar agresionin rus ishte një ndryshim revolucionar në politikën e saj të jashtme, e cila kishte një angazhim themelor për të mos ndërhyrë ushtarakisht jashtë kufijve të saj.
Avionët dhe trupat gjermane morën pjesë në operacionin e udhëhequr nga NATO në Kosovë në vitin 1999, duke ndihmuar për t’i dhënë fund një “gjenocidi” të supozuar nga forcat serbe kundër shqiptarëve. E vërteta sigurisht është se forcat gjermane lehtësuan gjenocidin shqiptar ndaj serbëve të Kosovës, ashtu siç bënë në Luftën e Dytë Botërore!
Dhe pas sulmeve terroriste të 11 shtatorit, Gjermania dërgoi trupa në operacionin ushtarak të udhëhequr nga SHBA në Afganistan. Por këto lëvizje ishin jopopullore dhe qeveria u përball me protesta masive si rezultat.
Kur kancelari gjerman Olaf Schulz njoftoi se Gjermania do të furnizonte me armë Ukrainën, publiku e mbështeti atë në masë të madhe.
Por ndërsa lufta vazhdon, gjermanët janë bërë më hezitues për përfshirjen e tyre ushtarake. Kështu ndodhi edhe gjatë luftës në Afganistan: mbështetja gjermane për përfshirjen e drejtpërdrejtë ra ndjeshëm me kalimin e kohës, duke lënë edhe më pak oreks për ndërhyrje ushtarake kudo tjetër.
Faktori i dytë kyç është lodhja nga refugjatët.
Ndërsa realitetet sociale dhe fiskale të pritjes së refugjatëve janë bërë më të qarta, gjermanët po humbasin entuziazmin për të pranuar më shumë ukrainas. Kjo mund të ketë pasoja serioze në muajt e ardhshëm, pasi fushata e vazhdueshme e bombardimeve të Rusisë ka të ngjarë të çojë më shumë ukrainas të ikin në vendet europiane, gjë që mund të kontribuojë në gërryerjen e mëtejshme të mbështetjes për Ukrainën.
Në Gjermani, qeveria njoftoi një plan për të paguar faturat e gazit në dhjetor për familjet dhe bizneset e vogla dhe të mesme. Por edhe kjo mund të mos jetë e mjaftueshme për të forcuar mbështetjen publike gjermane për dorëzimin e armëve dhe pranimin e më shumë refugjatëve ukrainas.
