“Joani shtatë kishave që janë në Azi, hir për ju dhe paqe nga Ai që ishte, që është dhe që do të vijë, dhe nga shtatë shpirtrat që janë përpara fronit të Tij dhe nga Jezu Krishti, që është dëshmitari besnik, i parëlinduri nga të vdekurit dhe sundimtari i mbretërve të tokës” Apokalipsi 1:4, 5.
Apokalipsi i Jezu Krishtit fillon me një referencë ndaj Tij. Një nga mësimet më themelore të Biblës është se ka vetëm një Zot, me tre persona, Atin, Birin dhe Frymën e Shenjtë. Mesazhi “për shtatë kishat” vjen nga të tre Personat. “Ai që ishte dhe është dhe do të vijë” është Ati, [1] ky titull karakterizon natyrën e Tij të përjetshme. “Shtatë shpirtrat” simbolizojnë plotësinë dhe përsosmërinë e Shpirtit të Shenjtë, personit të tretë të Hyjnisë.[2] Por theksi më i madh është te Krishti. Edhe pse Ai është një njeri i përsosur, “i parëlinduri nga të vdekurit dhe zot i mbretërve të dheut”, ai është Perëndia vetë.
Pse Apokalipsi e drejton vëmendjen tonë veçanërisht te Krishti? Sepse është Ai që “na deshi dhe na lau nga mëkatet tona me gjakun e Tij dhe që na bëri mbretër dhe priftërinj të Perëndisë dhe të Atit të tij” (Apokalipsi 1:5, 6). Kjo nuk do të thotë se Ati dhe Fryma e Shenjtë e duan më pak njerëzimin mëkatar, “sepse Perëndia e deshi aq botën, sa dha Birin e tij të vetëmlindurin…” (Joani 3:16). Krishti, megjithatë, na do në një mënyrë unike: me unitetin e natyrës njerëzore dhe hyjnore. “Fjala” ekzistonte në përjetësi me Atin dhe Frymën e Shenjtë, por 2000 vjet më parë “Fjala u bë mish dhe banoi midis nesh” (Joani 1:14). Krishti nuk pushoi së qëni Zot, por do të jetë përgjithmonë “Biri i njeriut”, i cili u flijua për shpëtimin e racës njerëzore dhe kështu do të identifikohet përjetësisht me ne.
Apokalipsi është një mesazh nga Zoti At, Biri dhe Fryma e Shenjtë “për shtatë kishat”. Shtatë është një numër i përdorur në të gjithë Biblën dhe ka kuptimin e plotësisë, plotësimit të së tërës. Kështu mesazhi i drejtohet të gjithë “trupit të Krishtit” (Kishës në mbarë botën). Edhe pse disa besime fetare pretendojnë se vetëm ato përbëjnë “Kishën e vërtetë”, mesazhi i Zotit në Apokalips nuk kufizohet në ndonjë grup të caktuar, por u drejtohet të gjithë besimtarëve, në mbarë botën dhe në të gjitha epokat, të cilët janë të privilegjuar të janë anëtarë të Mbretëria e Tij. Kjo nuk do të thotë se ne meritojmë të jemi “mbretër dhe priftërinj të Perëndisë dhe Atit të tij” – ne jemi të gjithë mëkatarë pavarësisht se cilit besim fetar i përkasim. Por për shkak se Krishti me gjakun e Tij pagoi çmimin për mëkatet tona, ne kemi shpresën e gjallë se do të jemi në Mbretërinë e Tij Qiellore përgjithmonë! “Atij i qoftë lavdia dhe fuqia tani e përherë e në jetë të jetëve. Amin.” Apokalipsi 1:6.
***
[1] Disa spekulojnë se togfjalëshi “Ai që vjen” i referohet Birit. Megjithatë, ka tre pasazhe të tjera ku ky togfjalësh përsëritet dhe është e qartë se i referohet Perëndisë At. Fillimisht tek Apokalipsi 1:8, Ai që “ishte, është dhe ai që do të vijë” quhet “i Plotfuqishmi”, një titull që i referohet Atit. Pastaj tek Apokalipsi 4:8, përpara se të shfaqet Qengji, katër kafshët këndojnë “i Shenjtë, i Shenjtë, i Shenjtë, Zoti Perëndi, i Plotfuqishmi, Ai që është dhe Ai që do të vijë”. Së fundi, tek Apokalipsi 11:15-19 është e qartë nga konteksti se Perëndia At është “Zoti Perëndi i Plotfuqishëm”, nga i cili vjen zemërimi dhe gjykimi dhe tempulli i tij hapet dhe Ai është “i vetmi dhe Ai një, që do të vijë” (v. 17).
[2] Shtatë shpirtrat e Perëndisë përmenden gjithashtu në vargjet 3:1 dhe 5:6.
