Këshilltari i Vladimir Putin deklaron: “Fillimisht një shpërthim testues i kërpudhave bërthamore dhe më pas përdorimi normal i tyre… . Aktivizoni gjithashtu armët strategjike ndërkontinentale”.
Rusia është një frymë larg përdorimit të armëve bërthamore taktike pas përshkallëzimit të shpejtë të marrëdhënieve të saj me NATO-n.
Këshilltari i Putinit, Dimitri Suslov, sugjeroi fillimisht një test shpërthimi bërthamor me “kërpudha” që do të transmetohet drejtpërdrejt në mbarë botën përmes mediave dhe më pas, nëse NATO nuk vjen në vete, përdorimin e rregullt të armëve bërthamore taktike.
Dimitri Suslov, anëtar i Këshillit të Politikës së Jashtme dhe Mbrojtjes Ruse, zëvendësdrejtor i ekonomisë globale dhe politikës ndërkombëtare në Shkollën e Lartë të Ekonomisë në Moskë dhe eksperti i klubit “Valdai” tha gjithashtu:
Kalimi i “vijës së kuqe”, asaj më të ashpër ruse është çështje.
Perëndimi nuk beson në seriozitetin e parandalimit bërthamor rus dhe i lejon vetes të kalojë kufijtë e tij njëri pas tjetrit. Çfarë mund të bëjë Rusia veçse të tregojë qartë sesa e vendosur është?
Të gjitha indikacionet tregojnë se Shtetet e Bashkuara dhe disa nga aleatët e saj në Europë, së shpejti do të lejojnë Ukrainën të përdorë armë perëndimore, duke përfshirë raketa me rreze të gjatë, për të sulmuar objektivat brenda kufijve të njohur ndërkombëtarisht të Rusisë, domethënë ato pjesë të Rusisë që tashmë nga Maidan në Kiev, prej vitit 2014 janë territore ruse.
Në Amerikë, raportoi kohët e fundit New York Times, mbështetësit e idesë përfshijnë Sekretarin e Shtetit Antoni Blinken, shumicën e republikanëve në Kongres (përfshirë kryetarin e Dhomës së Përfaqësuesve Mike Johnson) dhe shumë anëtarë të establishmentit të politikës së jashtme.
E pranishme ishte edhe Viktoria Nuland, e cila së fundi dha dorëheqjen si Nënsekretare e Shtetit. Në Europë, Polonia, shtetet baltike, opozita kryesore e Gjermanisë CDU/CSU dhe disa zyrtarë të Europës Perëndimore, përfshirë Sekretarin e Jashtëm Britanik David Cameron, mbështesin masën e ndërmarrë nga Amerika dhe NATO.
Së fundmi, Sekretari i Përgjithshëm i NATO-s, Jens Stoltenberg bëri një thirrje të ngjashme, por ai nuk do të kishte bërë një deklaratë të tillë, nëse çështja nuk do të ishte diskutuar në nivel praktik dhe nëse nuk do të kishte marrë mbështetje të konsiderueshme nga Uashingtoni. Tashmë ka arritur në pikën që çështja po diskutohet në nivel të krerëve të ministrive të mbrojtjes të vendeve anëtare të BE-së.
Një vendim i tillë do ta çonte konfliktin në një nivel thelbësisht të ndryshëm, do të shënonte kalimin e një prej “vijave të kuqe” më të qarta që ekzistojnë që nga 24 shkurti 2022 dhe do të sinjalizonte hyrjen e menjëhershme të Shteteve të Bashkuara dhe bllokut të tyre të NATO-s në luftë kundër Rusisë. Sulmet do të kryheshin bazuar në koordinatat e ofruara nga shërbimet e inteligjencës perëndimore.
NATO në luftë me Rusinë
Vendimet për këto sulme do të merren nga zyrtarë ushtarakë perëndimorë (media ka raportuar në mënyrë të përsëritur rrëfimet e zyrtarëve ushtarakë ukrainas se çdo përdorim i raketave perëndimore është i koordinuar paraprakisht nga këshilltarët ushtarakë perëndimorë), madje edhe butoni ka të ngjarë të shtypet drejtpërdrejt nga ushtria perëndimore, zyrtarët e saj.
Nuk është rastësi që kancelari gjerman Olaf Scholz e justifikon hezitimin e tij për të vendosur raketa Taurus, duke thënë se ato nuk duhet të operohen nga personeli ushtarak ukrainas, por nga gjermanët.
Prandaj, mohimi i një të drejte të tillë ishte kushti kryesor për dhënien e ushtrisë Kievit dhe në radhë të parë, një nga parimet më të rëndësishme të përfshirjes së Perëndimit në konflikt.
Ka të paktën dy arsye pse Perëndimi po diskuton tani braktisjen e këtij parimi.
Arsyeja e parë dhe më e rëndësishme është situata gjithnjë e më e vështirë e ushtrisë ukrainase në fushën e betejës. Mos harroni se liderët e NATO-s kanë deklaruar vazhdimisht se rezultati i konfliktit është i një rëndësie ekzistenciale jo vetëm për Ukrainën, por edhe për veten e tyre, pasi ai do të përcaktojë natyrën e rendit të ri botëror.
Me fjalë të tjera, vetë Perëndimi i ka dhënë konfliktit në Ukrainë statusin e një lufte botërore dhe për këtë arsye humbja e Kievit do të nënkuptojë humbjen e tij strategjike, shembjen përfundimtare të rendit ndërkombëtar të stilit perëndimor. Sa më e keqe të jetë situata për Kievin në front, aq më i madh është rreziku i përshkallëzimit që Perëndimi është i gatshëm të ndërmarrë.
Suslov vazhdon:
Arsyeja e dytë është ngurrimi i Rusisë për të përshkallëzuar marrëdhëniet me Perëndimin sa herë që ky i fundit kalon “vijën e kuqe” dhe përfshihet më shumë në konflikt (furnizimi i Kievit me tanke, avionë dhe në fund, me raketa me rreze të gjatë). Si rezultat, frika nga përshkallëzimi, e cila ishte relativisht e lartë në fillimin e operacionit ushtarak, është ulur gradualisht, siç theksohet vazhdimisht nga raportet perëndimore.
Kështu, Perëndimi ka arritur të besojë se kostoja e humbjes së Kievit është shumë më e madhe se rreziqet e një konfrontimi të drejtpërdrejtë ushtarak me Rusinë, që rrjedhin nga fakti se armët perëndimore mund të depërtojnë thellë në territorin e tij “të vjetër”. Zërat e atyre që argumentojnë se këtë herë Moska nuk do të shkaktojë dëme të drejtpërdrejta ushtarake në vendet perëndimore, po bëhen gjithnjë e më të forta.
Aktivizimi i armëve bërthamore
Kjo logjikë mund të çojë në mënyrë të pashmangshme në Luftën e Tretë Botërore. Dhe nëse ndërhyrja e mëtejshme perëndimore në konfliktin e Ukrainës nuk ndalet tani, një luftë “e nxehtë” në shkallë të plotë midis Rusisë dhe NATO-s është e pashmangshme. Për shkak të epërsisë së Shteteve të Bashkuara dhe 31 anëtarëve të NATO-s në fushën e armëve konvencionale, kjo luftë do të shkojë në mënyrë të pashmangshme në nivelin bërthamor.
Pas disa muajsh (ose ndoshta edhe javësh) e njëjta logjikë do të zbatohet për vendosjen e trupave të rregullta perëndimore në Ukrainë dhe më pas fillimin e lëshimit të raketave ruse mbi Ukrainë. Regjimi i Kievit kohët e fundit i ka bërë këto propozime gjithnjë e më të fuqishme.
Edhe sipas doktrinës aktuale bërthamore ruse (e cila është shkruar në kohë paqeje dhe sigurisht duhet të forcohet), një skenar i tillë do të ishte një arsye zyrtare për përdorimin e armëve bërthamore.
Ekziston vetëm një mënyrë për të parandaluar një kthesë kaq katastrofike të ngjarjeve: një shtrëngim drastik i politikës së parandalimit dhe frikësimit të Moskës.
Në vend të kësaj, ne fillimisht duhet t’i themi SHBA-së dhe NATO-s diçka, si ajo që Moska i ka thënë tashmë Londrës, pas fjalëve të David Cameron për të drejtën e Ukrainës për të goditur kudo me raketat britanike Storm Shadow.
Kjo do të thotë, se në rast të një sulmi ndaj territorit “të vjetër” rus, Moska rezervon të drejtën të sulmojë të gjitha objektet e vendeve të prekura, përfshirë SHBA-në, kudo në botë. Ka shumë baza ushtarake amerikane në mbarë botën.
Së dyti, është e rëndësishme të thuhet zyrtarisht se, në rast të një sulmi jo bërthamor të SHBA/NATO-s në territorin rus si përgjigje ndaj një sulmi rus, Moska mund të përdorë armë bërthamore, në përputhje të plotë me “parimet e politikës shtetërore ruse në fushën e parandalimit bërthamor”.
Së treti, duke qenë se flitet për sulme të mundshme jo vetëm ndaj instalimeve britanike, por edhe atyre amerikane (dhe për një reagim të mundshëm të drejtpërdrejtë ushtarak nga SHBA), do të ishte e dëshirueshme, krahas ushtrimeve për përdorimin e armëve taktike, të kishte edhe stërvitje për përdorimin e armëve strategjike bërthamore (përfshirë raketat balistike ndërkontinentale).
Për të përforcuar seriozitetin e synimeve të Rusisë dhe për të bindur kundërshtarët tanë për gatishmërinë e Moskës për të përshkallëzuar luftën, nëse është e nevojshme, duhet të konsiderohet një shpërthim bërthamor demonstrues (d.m.th., jo agresiv).
Ndikimi politik dhe psikologjik i një reje kërpudhash, i transmetuar drejtpërdrejt në të gjitha kanalet televizive në botë, me shpresë do t’u kthejë politikanëve perëndimorë në kujtesë, atë që pengoi luftërat midis fuqive të mëdha pas vitit 1945, si dhe atë që ata tani e kanë harruar kryesisht:
frikën e luftës bërthamore.
