Ideja e ferrit të përjetshëm me mundime të tmerrshme në zjarr është përdorur për shumë shekuj për të mbushur shpirtrat e mëkatarëve me tmerr, në përpjekje për të përmirësuar sjelljen e tyre.
Kohët e fundit shumë teologë hedhin poshtë idenë e torturës dhe mësojnë se ferri është ndarja e përjetshme nga Zoti, duke pasur parasysh se torturat e përshkruara në Bibël janë metaforike për agoninë që do të vuajnë shpirtrat e përjetshëm, sepse ata do të përjashtohen nga prania e Zotit.
Ferri në Apokalips
Zbulesa, megjithatë, i referohet një ferri dukshëm të nxehtë. Për shembull, “kushdo që adhuron bishën dhe figurën e tij… do të mundohet me zjarr dhe squfur përpara engjëjve të shenjtë dhe përpara Qengjit. Dhe tymi i mundimit të tyre ngrihet përherë e përgjithmonë” (Apokalipsi 14:10,11). “Dhe kushdo që nuk u gjet i shkruar në librin e jetës, u hodh në liqenin e zjarrit” (Apokalipsi 20:15).
Këto vargje vërtetojnë se ferri nuk është ndarja nga Zoti, sepse të paperëndishmit “do të mundohen me zjarr…para Qengjit” (Qengji është Zoti, Biri).
Koncepti i shpirtit në Bibël
Ne në fakt e kemi të vështirë të kuptojmë konceptin e ferrit për shkak të keqkuptimit që kemi për pavdekësinë e shpirtit.
Nuk përmendet absolutisht në Bibël se shpirti i njeriut është i përjetshëm. Është qartazi një ide që ekzistonte (dhe ekziston ende) në shumë fe pagane, të cilat hynë në Krishtërim përmes ndikimit të filozofisë.
Në Bibël shpirti përshkruan personin që nuk ka asnjë substancë (shpirt) që është ndarë nga trupi. Kur trupi vdes, shpirti pushon së ekzistuari, siç thotë apostull Jakobi: “Ai që e ka rikthyer një mëkatar nga gabimi i rrugës së tij, do të shpëtojë një shpirt nga vdekja” (Jakovi 5:20), “Zoti ruan të gjithë ata që e duan, por do të shkatërrojë të gjithë të pabesët” (Psalmet 145:20). Kjo është pikërisht ajo që do të ndodhë në liqenin e zjarrit, të paperëndishmit do të vdesin dhe do të pushojnë së ekzistuari.
Zjarri i përjetshëm
Disa lexues të Biblës janë të hutuar nga vargu i mëposhtëm, “zjarri i përjetshëm, i cili është përgatitur për djallin dhe engjëjt e tij” (Mateu 25:41).
Në librin e Judës ka një shembull që tregon saktësisht se çfarë është zjarri i përjetshëm: “Ashtu si Sodoma dhe Gomorra dhe qytetet rreth tyre, të cilat, si ata, iu dorëzuan kurvërisë dhe ndoqën një mish tjetër, të vënë përpara nesh, një shembull që duhet ndëshkuar me zjarr të përjetshëm” (Juda 1:7).
Natyrisht, Sodoma dhe Gomorra nuk po digjen ende, por zjarri që i dogji ato pati efekte të përjetshme, shkatërrim total, të pakthyeshëm. Ky do të jetë edhe fundi i njerëzve që do të shkatërrohen në “zjarrin e përjetshëm të përgatitur për djallin”.
Për më tepër, te Ezekieli lexojmë se zjarri që djeg djallin nuk do ta mundojë atë përjetësisht. Zoti i thotë Satanit: “Unë do t’ju bëj hi në tokë… dhe nuk do të ekzistoni përgjithmonë” (Ezekieli 28:18,19).
Por pse duhet të shkatërrohen të liqtë?
Shkatërrimi i të paperëndishmit është i nevojshëm që të mund të vijë fundi i mëkatit. Zoti nuk do ta përjetësojë mëkatin duke i dëbuar mëkatarët në ndonjë cep të errët të universit (ferr). Ka shumë përfundime të gabuara në lidhje me mësimin e gabuar në temën e ferrit. Ndoshta më e rënda është shtrembërimi i karakterit të Zotit që e paraqet Atë si duke i mbajtur njerëzit në mundime të përjetshme, apo edhe ndarje të përjetshme nga Vetja.
Gjatë shekujve ka pasur aq shumë mësime të rreme mbi temën e ferrit, saqë tani është e vështirë për shumë njerëz të pranojnë një pikëpamje të ndryshme.
Por, përpara se ta pranoni ose refuzoni, ju lutemi lexoni analizën e hollësishme dhe fragmentet provuese të Biblës që gjenden në seksionin 20:11-15, Gjykimi i Fronit të Bardhë dhe pjesët që pasojnë mbi shpirtin dhe ferrin në Apokalips.
