Në Biblën e Shenjtë fjala Kishë vjen nga folja për të thirrur. Kjo shprehje përdorej zakonisht në çdo tubim ku njerëzit ftoheshin të takoheshin.
Në Septuagintë fjala hebraike kahal që do të thotë kuvend, e përkthyer kishë (Ligji i Përtërirë 10:10, 11:16, 1 Samualit 11:47, 1 Mbretërve 11:14, 1 Kronikalëve 1:2).
Ky përdorim u zgjerua në Dhiatën e Re. Vini re sesi përdoret fjala kishë:
(1) Besimtarët që mblidhen për të adhuruar në një vend të veçantë (1 Korintasve 11:18, 19:28).
(2) Besimtarët që jetojnë në një zonë të caktuar (1 Korintasve 1:1, Galatasve 1:2, 1 Selanikasve 2:14).
(3) Individët dhe kishat shtëpiake (1 Korinstave 19, Kolosianëve 4:15, Filipianëve 2).
(4) Një grup kishash në një zonë të caktuar gjeografike (Veprat 16:31).
(5) I gjithë trupi i besimtarëve në mbarë botën (1 Korintasve 1:32, 15:28, Efesianëve 4:11-16).
(6) Të gjitha krijesat besnike në qiell dhe në tokë (Efesianët 1:20-22; Filipinët 2:9-11).
