Bëma të tij: Bursa greke, ishulli Imia, Financimi i Lojërave Olimpike, Hyrja në Euro etj, janë disa nga ato që më vijnë ndër mend.
Një pjesë e madhe egrekëve thonë se u largua nga jeta Kostas Simitis, një tradhtar i kombit grek!
“Rabi” Kostas Simitis (Aaron Avuri, emri i tij i vërtetë)!
Zonja Dimitra Liani-Papandreou, e veja e themeluesit të PASOK-ut dhe ish kryeministrit Andreas Papandreu, bëri bujë duke shkruar dhe thënë publikisht se:
1. Lobi hebre i bënte presion qeverisë së bashkëshortit të saj që të hiqte fenë nga kartat e identitetit të shtetasve grekë;
2. Ish kryeministri Kostas Simitis është agjent i fuqive të huaja!
Sa më sipër është sigurisht befasuese dhe tronditëse. Në fund të fundit, Dimitra Papandreu ka nxjerrë në pah fakte mjaft tronditëse në librin e saj “10 vite e 54 ditë”, i cili është një dokument historik unik, i botuar në vjeshtën e vitit 1997. Sigurisht që zonja Papandreu di shumë për sfondin politik të Greqisë (dhe jo vetëm). Prandaj, faktet që ajo pretendon duhet marrë shumë seriozisht. Pra, le t’i marrim gjërat me radhë, përsa i përket komploteve të pabesueshme politike që ndodhin rreth nesh dhe pas shpinës së popullit grek, të quajtur me ironi “sovran”…
Në zgjedhjet e vitit 1985, PASOK siguroi një mandat të dytë radhazi qeveritar, pas një konfrontimi të ashpër parazgjedhor mes Andreas Papandreut dhe Konstantinos Mitsotakis (atëherë lider i ND). Por, megjithëse zgjedhjet u mbajtën më 2 qershor, qeveria e re e Papandreou-t u betua vetëm në fund të korrikut! Gati dy muaj më vonë. Askush nuk ka mundur ta shpjegojë këtë vonesë. Po të mos ndodhte që ministri i ekonomisë të vendosej Kostas Simitis (për të cilin politikani dhe gazetari Giorgos Karatzaferis, zbuloi në fillim të viteve 2000 se emri i tij i vërtetë është Aaron Avuri), qeveria nuk do të krijohej!
Deri atëherë, Kostas Simitis (Aaron Avuri) ishte një personalitet i çuditshëm brenda PASOK-ut. Armiku i ashpër i Andreas Papandreou-t, të cilin e urrente deri në vdekje, ai ishte diçka si një “trup i huaj” brenda “Lëvizjes” dhe përgjithësisht i papëlqyer nga kuadrot e tjerë të gjelbër. Sidoqoftë, ai gjithmonë ka luajtur një rol kyç. B.C. në vitin 1976 ishte ai që paratha dhe redaktoi librin e PASOK-ut “Tregu i përbashkët, antilogu”, që ishte një broshurë (korrekte) kundër pranimit të Greqisë në BE. Më pas, në vitin 1976, Kostas Simitis ishte ashpër kundër KEE-së! Por disa vite më vonë dhe krejt pa turp u shtir si “europianisti më i mirë”!
Në vitin 1981, Andreas Papandreou refuzoi të përfshijë Aaron Avurin (pseudo-simitin) në listën e kandidatëve të PASOK-ut! Më parë, në vitin 1979, ai u detyrua ta përjashtonte për një kohë të shkurtër nga partia, për shkak të provokimit të pabesueshëm të bërë nga Simiti, i cili kishte shtypur poster me stemën e PASOK-ut “Po Europës së popujve”, duke kundërshtuar kështu qëndrimin e PASOK-ut për mohimin e pranimit të Greqisë në BE! Kështu, kur në vitin 1981 Papandreou nuk e futi Simitin në fletën e votimit të PASOK-ut, sepse kishte informacione se ishte agjent i të huajve, ky i fundit shkaktoi një incident publik kundër themeluesit të PASOK-ut, duke e kapur për xhaketë dhe duke i bërtitur para anëtarësisë.
Më në fund, pas zgjedhjeve të vitit 1981 dhe fitores gjithëpërfshirëse të PASOK-ut, Papandreu u detyrua ta bënte Simitisin ministër të bujqësisë. Brenda 4 viteve Simitis shkatërroi fshatarësinë greke, duke hedhur kështu themelet për shkatërrimin modern të ekonomisë greke (për jetën dhe gjendjen e Kostas Simitis mund të lexoni edhe librin “Tetë vite Simitis 1996-2004, minimi i Greqisë”).
Kostas Simitis më në fund mori postin e ministrit të ekonomisë në verën e vitit 1985, me synimin për të “pastruar” (gjoja) ekonominë e Greqisë. Në vend të kësaj, në vetëm dy vite ai “arriti” ta zhysë ekonominë greke në reçesion dhe ngërç, duke ndjekur një politikë shtrënguese dhe “Chicago Boys”, bazuar në doktrinën satanike të “ekonomistit” psikopat Milton Friedman! Mirëpo, në fund të nëntorit 1987 dhe ndërkohë që PASOK-u tashmë po shembej në votime, gjatë debatit për buxhetin në parlament, Papandreou e shkarkoi papritur Simitin, duke vendosur në vend të tij z.Andreas Roumeliotis, më vonë përfaqësues i Greqisë në FMN.
Nga ky ndryshim përfitoi më së shumti PASOK-u! Ndërsa deri në fund të vitit 1987 opozita ND ishte përpara në sondazhet me një diferencë të konsiderueshme, tashmë në pranverën e vitit 1988 PASOK ishte sërish përpara në sondazhe dhe ishte në rrugën e saj drejt një mandati të tretë rresht!
Më pas u vu në fuqi i gjithë programi “i orkestruar” i diskreditimit të vetë Andreas Papandreou (sipas dëshmive të zonjës Dimitra Papandreu dhe sipas “burimeve” të tjera të miat). Simiti “ndërtoi” “fraksionin” e tij brenda PASOK-ut, duke përbërë preaj asaj kohe “falangën e pestë” brenda “Lëvizjes”. Skandalet (reale apo artificiale) goditën qeverinë e asaj kohe, por Simiti vendosi të vepronte ndryshe, më efektivisht me kalimin e kohës.
Simiti u shtriu dorën hebrenjve të Greqisë dhe jashtë saj, me synimin për të rrëzuar dhe vrarë kryeministrin Papandreou. Komuniteti hebre në atë kohë i kishte vënë para Papandreou-t dy çështje /kërkesa: 1. njohjen e shtetit të Izraelit dhe 2. fshirjen e fesë nga kartat e identitetit të nënshtetasve grekë. Por Andreas Papandreou nuk pranoi të plotësonte kërkesat e hebrenjve dhe i dëboi ata nga zyra e tij!
Të nesërmen filluan skandalet. Por edhe diskreditimi moral i Dimitra Lianit (më vonë Papandreou), e cila megjithatë e mori Andrea Papandreou-n nga ateizmi dhe alkooli, e ktheu në një të krishterë ortodoks militant! Këtë e pranoi edhe lideri etnik i asaj kohe, Mitropoliti i Floris Augustinos Kantiotis, kur në vitin 1990 çifti Papandreou e vizitoi për të diskutuar me të.
Vetë Simiti merrte informacione për skandalet e ndryshme nga shërbimi i inteligjencës gjermano-perëndimore BND, drejtor i të cilit ishte vëllai i tij, Spyros (Von) Simitis! Këto çështje u kanalizuan siç duhet përmes shtypit, për të shkatërruar personalisht vetë Andrea Papandreou-n dhe për të çuar në ndryshimin e udhëheqjes së PASOK-ut, për të cilin hebrenjtë kishin caktuar që atëherë (kë tjetër?) Kosta Simitin!
Natyrisht, nga e gjithë situata u përpoq të përfitonte edhe opozita ND e Mitsotakis, ndonëse në mënyrë të ngathët, në përpjekjen e saj për t’u ngjitur në pushtet. Mirëpo, në të vërtetë shumë pak njerëz kishin dalë në rrugë për të hedhur poshtë flamurin “e gjelbër”, me përjashtim të njërit, militantit Giorgos Karatzaferis. Demokratët e tjerë ishin të shtrirë në kolltukë, duke pritur kalbjen e PASOK-ut dhe ardhjen e tyre në pushtet!
Që atëherë, marrëdhënia e Simitis me Judaizmin ishte e dukshme. Dhe shumë e panë se mbiemri i tij është gjithashtu, sipas fjalorëve të gjuhës greke, përkufizimi i grekëve për hebrenjtë! Pra, a është Kostas Simitis me origjinë hebreje? Ky sigurisht nuk është turp. Por ai duhet të kishte informuar popullin grek, në mënyrë që votuesit të dinë jetën personale të dikujt për të cilin kërkohet të votojnë. Përkundrazi, kryeministri i 8 viteve shkatërruese 1996-2004 (Theodoros Pangalos: “Nën Simitis… e shkatërruam Greqinë!”), fshihej gjithmonë si miu dhe nuk pranonte të përgënjeshtronte akuzat e shumë njerëzve për hebrenjtë dhe origjinën e tij.
Madje, disa e zgjeruan edhe më tej gjithë këtë dhe thoshin se semiti nuk është thjesht hebre, por edhe diçka si “rabin” i fesë në fjalë! Në kuptimin që, ai gjithmonë ndihmonte interesat hebraike dhe promovonte kërkesat e komunitetit izraelit në Greqi. Për çështjen e kartës së identitetetit, Simitis nuk hezitoi të hynte në konflikt të drejtpërdrejtë edhe me kryepeshkopin e atëhershëm Hristodoulos, duke arritur më në fund ta mposhtte dhe të kalonte projektligjin e dëshiruar nga të gjithë ata që nuk donin që feja të shkruhej mbi identitetin grek. Në këtë përpjekje ka ndihmuar edhe presidenti i atëhershëm i Republikës, Kostis Stefanopulos, i cili u bashkua me qeverinë e PASOK-ut kundër Kishës.
Informacioni se në dhjetor 1995, një muaj para se të bëhej kryeministër, Simitis vizitoi Këshillin Hebre Amerikan dhe përpara presidentit të tij Robert Rickfield, premtoi se do të kënaqte kërkesën hebreje për të fshirë fenë nga identiteti grek. Në këmbim ai mori mbështetjen e faktorit hebre në SHBA (në atë kohë Andreas Papandreou ishte me një këmbë në varr) dhe me të vërtetë, në janar 1996 Simitis u zgjodh kryeministër i Greqisë.
Por edhe si ministër i industrisë (derisa Andreas Papandreou e shkarkoi në vjeshtën e vitit 1995) Simitis përsëri mbrojti interesat hebreje. Më 31 gusht 1995 gazeta “The Name” akuzoi Simitisin se po përpiqej t’i shiste kantieret detare Skaramanga një kompanie hebraike të quajtur “Ofer Brothers”. Më pas agjenti i shërbimeve sekrete izraelite Kalogeridis, shkonte e kthehej mes Izraelit dhe Greqisë, për t’i bërë presion Simitis që t’ia dorëzuar hebrenjve këto kantiere nervrargjike.
Por edhe më vonë, më 26 shtator 2000, deputeti i PASOK-ut (në atë kohë) Aleksandros Krisanthakopoulos, në pyetjen e tij drejtuar Ministrisë së Brendshme, foli për depërtimin e kompanisë izraelite “Efrat” në EYP (Shërbimet Informative) greke), me qëllim që EYP të kryejë përgjime!
Simitis ishte më pas po ai që i dha goditjen fundore ekonomisë greke kur e futi Greqinë në monedhën Euro me marrëveshjen më të dëmshme të mundshme, një politikë monetare tërësisht shkatërruese.
