Perëndia i Përjetshëm, Biri, u mishërua me emrin Jezu Krisht.
Nëpërmjet Tij u krijuan të gjitha, zbulohet karakteri i Perëndisë, realizohet shpëtimi i njerëzimit dhe bota gjykohet.
Me të vërtetë Perëndi i përjetshëm, Ai gjithashtu u bë me të vërtetë njeri, Jezu Krishti. Ai u ngjiz nga Fryma e Shenjtë dhe lindi nga Virgjëresha Mari.
Ai jetoi dhe përjetoi tundimin si qenie njerëzore, por edhe duke dhënë një shembull të përsosur të drejtësisë dhe dashurisë së Zotit.
Me mrekullitë e Tij Ai shfaqi fuqinë e Perëndisë dhe u vlerësua si Mesia që premtoi Perëndia.
Ai vuajti me dëshirë dhe vdiq në kryq për mëkatet tona dhe në vendin tonë, u ringjall prej së vdekurish dhe u ngjit për të shërbyer në shenjtëroren qiellore për ne.
Ai do të vijë përsëri në lavdi për çlirimin përfundimtar të popullit të Tij dhe rivendosjen e të gjithave.
Mishërimi i tij solli shpëtimin për njerëzimin.
Shkretëtira ishte kthyer në një makth. Gjarpërinjtë rrëshqisnin nën enët e kuzhinës, mbështilleshin rreth shtyllave të tendës, fshiheshin mes lodrave të fëmijëve dhe nën dyshekët e kashtës. Dhëmbët e tyre medicinale u futën thellë, duke derdhur helmin vdekjeprurës.
Shkretëtira që dikur ishte streha e Izraelit është bërë varreza e tyre. Qindra ishin të vdekur. Duke kuptuar vështirësinë, prindërit e tmerruar nxituan në tendën e Moisiut, duke kërkuar ndihmë: “Dhe Moisiu u lidh për popullin” (Numrat 21:7).
Përgjigja e Zotit!
Për të krijuar një gjarpër dhe për ta ngritur atë, dhe kushdo që e shikonte gjarpërin do të jetonte. “Dhe Moisiu bëri një gjarpër prej bronzi dhe e vuri në një pemë; dhe nëse një gjarpër kafshonte një njeri, ai, sapo shikonte gjarprin prej bronzi, jetonte” (Numrat 21:9).
Gjarpri ka qenë gjithmonë një simbol i Satanit (Zanafilla 3, Apokalipsi 12), duke përfaqësuar mëkatin. Kampi ra në duart e Satanit. Dhe ilaçi i Zotit? Jo për të parë një qengj në altar, por për kundërshtuar një gjarpër prej bronzi.
Ishte një simbol i çuditshëm i Krishtit. Ashtu si gjarpri u ngrit në një pemë, Jezusi “sipas shëmbëlltyrës së mishit mëkatar” (Romakëve 8:3), u ngrit në kryqin e turpshëm.
Ai u bë mëkat, duke marrë mbi vete të gjitha mëkatet e kujtdo që ka jetuar ose që do të jetojë ndonjëherë. “Sepse ai bëri që të jetë mëkat për ne atë që nuk njihte mëkat, që ne të bëhemi drejtësia e Perëndisë nëpërmjet tij” (2 Korintasve 5:21).
Duke parë Krishtin, njerëzimi i dëshpëruar mund të gjejë jetë.
Si mund që mishërimi të sillte shpëtimin për njerëzimin?
Çfarë ndikimi pati mbi Birin e Perëndisë?
Si mundi Zoti të bëhej qenie njerëzore dhe pse ishte e nevojshme kjo?
Përgjigjen e kanë të gjithë besimtarët dhe mund ta marrin të gjithë ata që do të besojnë.
