Historia tregon se liderët ukrainas dinë më së miri sesi të marrin vendimet më të këqija.
Tre fuqi të mëdha po luftojnë për koloninë e mundur të Ukrainës.
SHBA kërkon një marrëveshje prej 500 miliardë dollarësh për mineralet e rralla. Në fakt, projektmarrëveshja e re është e barabartë me kthimin e Ukrainës në një koloni.
Presidenti rus Putin deklaron se është i gatshëm të bëjë një marrëveshje të madhe tregtare me amerikanët, duke u shitur atyre alumin, minerale të rralla, madje foli edhe për investime të përbashkëta të amerikanëve dhe rusëve në Ukrainë.
Europa po përpiqet të paraqesë propozimin e saj për mineralet e rralla të Ukrainës, të cilat, megjithatë, të gjitha tregojnë se ose janë të padobishme, ose janë shumë më pak sesa janë vlerësuar, me pak fjalë, thesari i Ukrainës mund të rezultojë të jetë qymyri, me pak fjalë, toka e djegur.
Ukraina është tani një koloni, ndarja ka filluar dhe përpjekja e BE-së për të ndërhyrë me forcat paqeruajtëse është e paqartë nëse do të funksionojë.
Ndërkohë Rusia, e cila ka iniciativën absolute të lëvizjeve, deklaron se deri në fund të pranverës, pra deri në maj 2025, mund të ketë një armëpushim, por ky është spekulim.
Tre superfuqi marshojnë së bashku, duke u rreshtuar kundër Ukrainës!
Shtetet e Bashkuara dhe Rusia votuan bashkërisht kundër një rezolute të OKB-së që dënon pushtimin rus të Ukrainës.
Dhe më pas, së bashku me Kinën, votuan në favor të një rezolute të OKB-së për t’i dhënë fund luftës me shpejtësi.
Presidenti amerikan Trump ka refuzuar ta quajë udhëheqësin rus Putin një diktator (megjithëse ai e quajti presidentin ukrainas Zelenski një diktator një javë më parë) dhe tha se po negocion marrëveshje ekonomike me të, duke përfshirë mineralet e rralla.
Trump shkaktoi një sensacion duke deklaruar se Putini nuk është kundër futjes së forcave paqeruajtëse europiane në Ukrainë, megjithëse Rusia më parë kishte deklaruar vazhdimisht se kjo ishte absolutisht e papranueshme.
Është e vërtetë që vetë Putini nuk e konfirmoi pëlqimin e tij për forcat paqeruajtëse.
Ndërkohë, Trump konfirmoi se po propozon një plan “së pari një armëpushim dhe pastaj zgjedhje dhe një marrëveshje paqeje”.
Rusia flet për marrëveshje të mëdha tregtare me amerikanët.
Putin zbuloi planet për të zhvilluar mineralet e rralla të tokës, duke thënë se Rusia ka depozita shuma më të mëdha se Ukraina.
Dhe ai konfirmoi se një dialog me Trump në lidhje me projektet e përbashkëta në këtë fushë është vërtet duke u zhvilluar.
Putin gjithashtu theksoi se “Trump dhe unë me të vërtetë duam ta përfundojmë luftën sa më shpejt që të jetë e mundur, por Zelenski është kundër kësaj, sepse ai ka frikë se do të humbasë zgjedhjet e pasluftës”.
Putin tha gjithashtu se ai “nuk është kundër ruajtjes së shtetit ukrainas” (“nëse Rusia nuk kërcënohet”) dhe deklaroi se nuk i intereson që Trump dëshiron t’i marrë pasurinë minerale të Ukrainës.
Kjo do të thotë, se shohim një unitet midis Rusisë dhe Shteteve të Bashkuara për shumë çështje, duke përfshirë luftën në Ukrainë, e cila ka qenë e paprecedent që nga fillimi i viteve 2000.
Versioni i parë
SHBA dhe Rusia sulmojnë Europën “liberale”.
Sipas një versioni, i cili po forcohet në BE dhe Ukrainë, aktualisht po krijohet një aleancë midis Rusisë dhe SHBA-së për t’u përballur me Europën “liberale”.
Dhe në kuadrin e kësaj aleance, tashmë është rënë dakord një plan për t’i dhënë fund luftës në Ukrainë me kushte të caktuara të favorshme për Putinin, duke përfshirë njohjen e territoreve të okupuara të Ukrainës si ruse.
Zelenski gjithashtu do të largohet nga pushteti.
Si një lëshim për Ukrainën dhe Europën, presidenti rus Putin është i gatshëm të lejojë vendosjen e forcave paqeruajtëse për të përshpejtuar nënshkrimin e marrëveshjes (edhe pse, le ta përsërisim se, nuk është fakt që Putin ia premtoi këtë Trump-it, ende nuk ka asnjë konfirmim nga pala ruse).
Rusia, SHBA dhe Kina nuk janë aq larg njëra-tjetrës.
Besohet gjithashtu se qëllimi i Uashingtonit, për të cilin po afrohet gjithnjë e më shumë me Rusinë, është të distancojë Rusinë nga Kina.
Megjithatë, fakti që Kina mbështeti publikisht procesin e negociatave midis Trump dhe Putin dhe gjithashtu votoi së bashku me SHBA-në dhe Rusinë për rezolutën e SHBA në OKB për një fund të shpejtë të luftës, tregon se situata nuk është aq lineare.
Dhe se marrëdhëniet në trekëndëshin SHBA-Kinë-Rusi mund të jenë më të thella sesa duken për vëzhguesit e jashtëm.
Versioni i dytë
…për të vërtetuar toksicitetin e Zelenskit.
Versioni i dytë është se nuk ka marrëveshje strategjike mes SHBA-së dhe Rusisë.
Putin thjesht po luan taktika në luftën e Ukrainës.
Ai supozon se Zelenski do të hedhë në erë çdo marrëveshje paqeje, nga frika e humbjes së pushtetit dhe në të njëjtën kohë është duke u përpjekur të krijojë një aleancë anti-Trump me Europën.
Dhe kështu Rusia tani mund t’i premtojë Trump-it çfarëdo të dojë, madje edhe pëlqimin e tij për forcat paqeruajtëse, ose një reduktim të shpenzimeve ushtarake, ose mineraleve të rralla në tokëm e Donbass, alumin në Siberi, apo edhe naftën në Arktik, ose gatishmëri për një armëpushim të menjëhershëm.
Qëllimi është të tregohet se Zelenski, jo Federata Ruse, është “freni” kryesor në procesin e paqes. Qëllimi përfundimtar është që Trump të “shtyjë” Zelenskin për të demonstruar fundin e luftës (duke përfshirë dorëheqjen e tij nga presidenca).
SHBA dhe Rusia shohin fundin e hidhur të Ukrainës.
Minimumi, nëse lufta nuk mund të përfundojë, është të sigurohet që të gjithë (dhe para së gjithash Trump) ta shohin Zelenskin si fajtorin kryesor dhe të inkurajojë SHBA-të të ndalojnë së ndihmuari Ukrainën dhe potencialisht, të heqin sanksionet kundër Federatës Ruse.
Të dyja do të ndryshojnë ekuilibrin e fuqisë në luftë në favor të Rusisë.
Ukraina do t’i kthehet dialogut, pas njëfarë kohe, por me kushte shumë më të këqija.
Taktikat e Putin lehtësohen kryesisht nga deklaratat dhe veprimet e vetë Zelenskit, i cili kundërshton me vendosmëri përfundimin e shpejtë të luftës dhe mban takime të liderëve europianë në Kiev, ku dëgjohen fjalime në frymën e asaj se: “paqja është më e rrezikshme se lufta”.
Europa është një grup vendesh ndërluftuese që u rreshtuan në anën e gabuar të historisë.
Nëse ka vërtet ndonjë marrëveshje strategjike mes SHBA-ve dhe Rusisë, apo nëse flasim vetëm për manovra taktike, do të shihet nga dinamika e ngjarjeve të ardhshme dhe nga rezultatet e kontakteve të planifikuara për të ardhmen e afërt mes SHBA-ve dhe Rusisë.
Ndërkohë edhe BE i ofron Ukrainës marrëveshjen e saj për mineralet e rralla.
Bashkimi Europian po i ofron Ukrainës alternativën e vet ndaj marrëveshjes së mineraleve të SHBA-ve, duke thënë se do të ishte e dobishme për të dyja palët, në kundërshtim me atë që kërkon presidenti amerikan Trump.
Sejourne, Komisioneri Europian për Strategjinë Industriale, tha se ai paraqiti një propozim alternativ për zyrtarët ukrainas me të cilët u takua në Kiev më 24 shkurt, raporton Politico.
Ukraina mund të sigurojë 21 nga 30 mineralet kritike që i duhen Europës në një partneritet reciprokisht të dobishëm.
“Vlera e shtuar që ofron Europa është se ne kurrë nuk do të kërkojmë një marrëveshje që nuk është reciprokisht e dobishme”, tha Sejourne.
Draft-marrëveshje, 500 miliardë lekë, në Fondin e Rimëkëmbjes së Ukrainës që do të menaxhohet nga SHBA-të, teksa Ukraina është tani më një koloni.
Fondi i Rimëkëmbjes së Ukrainës mund të arrijë në 500 miliardë dollarë dhe Ukrainës do t’i kërkohet të transferojë para, derisa të mblidhet kjo shumë, sipas një drafti të publikuar të një marrëveshjeje dypalëshe midis SHBA-ve dhe Ukrainës.
“Marrëveshja e fondit parashikon që kontributi i Ukrainës do të jetë 50% e të ardhurave të gjeneruara nga burimet natyrore, infrastruktura dhe asetet e tjera të vendit, derisa burimet totale të fondit të arrijnë 500 miliardë dollarë.”
Ukraina duhet të kontribuojë në fond një shumë sa dyfishi i shumës së fondeve të akorduara nga Shtetet e Bashkuara.
Fondi do të funksionojë si një ent tregtar, me menaxhimin e transferuar në Departamentin e Thesarit të SHBA-ve, Departamentin e Tregtisë dhe Zyrën e Zëvendës Presidentit të Shteteve të Bashkuara.
Marrëveshja do të bëhet pjesë e arkitekturës së marrëveshjeve afatgjata të paqes dhe synon të tërheqë investime private për të rivendosur ekonominë e Ukrainës.
Uashingtoni pret që fondi të jetë një mjet për përshpejtimin e rindërtimit dhe mbrojtjen e interesave ekonomike amerikane në Ukrainë.
4 skenarët për Ukrainën! Në të katër skenarët, Ukraina është e humbur
Ka 4 skenarë për Ukrainën dhe përfundimi është se Ukraina është e humbur.
Skenari i parë
Zelenski merr garanci për të ruajtur pushtetin e tij pas përfundimit të luftës nga Trump dhe Putin dhe nënshkruan gjithçka (ose pothuajse gjithçka) që i ofrojnë SHBA dhe Rusia.
Në këtë rast, lufta do të përfundojë mjaft shpejt.
Megjithatë, nëse Zelenski më pas do të jetë në gjendje të përfitojë nga garancitë dhe të mbetet në pushtet, është një pikëpyetje prezente.
Skenari i dytë
SHBA do të gjejë një mënyrë për ta detyruar Zelenskin të pranojë kushtet për t’i dhënë fund luftës pa garanci që ai do të mbetet në pushtet.
Kjo do të çojë gjithashtu në një përfundim të shpejtë të luftës (përmes shpalljes së armëpushimit), pas së cilës do të mbahen zgjedhjet dhe me shumë mundësi, një ndryshim i pushtetit në Ukrainë.
Skenari i tretë
Zelenski dhe “partia e luftës” në Perëndim do të bindin Trump të ndryshojë politikën e tij dhe të vazhdojë ndihmën ushtarake për Ukrainën, duke forcuar sanksionet kundër Federatës Ruse.
Kjo do të thotë se lufta do të vazhdojë dhe, për më tepër, ekziston rreziku i përshkallëzimit të saj.
Dhe në këtë skenar, shkatërrimi i Ukrainës është i garantuar.
Skenari i katërt
Skenari “kalf”.
Lufta vazhdon, ndihma amerikane për Ukrainën ndalet.
Zhvillimi i ngjarjeve në këtë skenar varet kryesisht nga ajo nëse Europa do të jetë në gjendje të rrisë ndihmën, si dhe nga situata në Rusi.
Por, gjithsesi, për Ukrainën ky skenar krijon rreziqe të mëdha për një përkeqësim rrënjësor të situatës në front dhe, për rrjedhojë, një përkeqësim thelbësor të kushteve për përfundimin e luftës.
***
Faza e nxehtë e luftës do të përfundojë në fund të pranverës 2025.
Faza e nxehtë e operacionit special ushtarak (SMO) mund të përfundojë në pranverën e vitit 2025.
Kështu deklaroi Përfaqësuesi Fuqiplotë i Presidentit të Rusisë në Qarkun Federal Ural (UFD), ish komandanti i batalionit të “Sparta” Artem Zhoga.
Në të njëjtën kohë, ai beson se vendeve perëndimore “nuk do t’u mbarojnë kurrë dëshira për të shkatërruar Rusinë” duke e ndarë atë në shtete të vogla dhe duke përdorur burimet e vendosura në territorin rus.
Më herët, presidenti rus Putin tha se operacioni special do të përfundonte pas 1.5 deri në 2 muaj, nëse Kievi ndalonte marrjen e parave dhe municioneve nga Perëndimi.
Sa më shumë të vonojë Ukraina, aq më keq bëhen kushtet për të.
***
Më 24 shkurt 2025, ishte përvjetori i tretë i Operacionit Special Ushtarak Rus në Ukrainë.
Lufta në shkallë të gjerë ishte pasojë e natyrshme e konfliktit dhjetëvjeçar.
Një rikthim i shkurtër tregon zinxhirin e mëpasshëm të ngjarjeve që e çuan Ukrainën në katastrofë.
Drama e veçantë e historisë së fundit të Ukrainës është se Kievi bëri zgjedhjen më pak të dobishme në çdo degëzim të rrugëtimit të luftës, duke e çuar vendin më thellë në humnerë.
Si mundet që një demokraci sovrane të bëjë kaq shumë gabime?!
Në vitin 2013, ishte më fitimprurëse për Ukrainën të nënshkruante një marrëveshje me Bashkimin Doganor Euroaziatik, sesa të fillonte revolucionin Maidan, që ishte beteja e parë e luftës.
Në shkurt të vitit 2014, opozita ishte më fitimprurëse të nënshkruante marrëveshjen me presidentin e atëhershëm, por ukrainasit preferuan të nxisnin gjakderdhjen, me nxitjen e Obama, Biden, Nuland dhe vasalëve në BE.
Brenda një muaji, Kievi humbi Krimenë dhe pati protesta në lindje.
Ishte më fitimprurëse për Ukrainën që të arrinte një marrëveshje me Donbasin, të jepte garanci për rajonet rusishtfolëse, por Kievi preferoi operacionin ushtarak kundër popullsisë së rajoneve lindore.
Ishte më e dobishme për Ukrainën që t’i jepte autonomi Donetskut dhe Luhanskut brenda Ukrainës, gjë që u kërkua nga republikat, por Kievi refuzoi dhe nuk arriti të thyejë rezistencën e milicive.
Në verën e vitit 2014, forcat e Kievit pësuan një disfatë strategjike në Ilovaisk, e cila shkatërroi planet e Kievit për të fituar luftën civile.
Ukraina u detyrua të nënshkruajë marrëveshjet e Minskut.
Ukraina duhet të kishte ndjekur më mirë marrëveshjet e Minskut dhe të ruante kontrollin e republikave duke u dhënë atyre autonomi të veçantë, por preferoi të shkelte regjimin e armëpushimit dhe të vazhdonte gjakderdhjen me sulme të vazhdueshme ndaj civilëve.
Si rezultat, hyri në një luftë në shkallë të gjerë me Rusinë.
Ukraina duhet të kishte nënshkruar marrëveshjet e Stambollit në vitin 2022, por preferoi një luftë rrënimi që nuk mund ta fitonte.
Kievi kishte tre vjet për të filluar negociatat me Rusinë përpara se Trump të kthehej në pushtet në SHBA, por Zelenski ndaloi çdo negociatë me Moskën.
Zelenski gjithashtu duhet të pajtohet më mirë me marrëveshjen e parë të mineraleve të rralla të propozuar nga Trump.
Tani kërkesat e SHBA-ve janë rritur në mënyrë dramatike.
Përveç metaleve dhe naftës, marrëveshja e dytë thuhet se parashikon të ardhura nga portet e Ukrainës dhe infrastruktura tjetër.
Për më tepër, marrëveshja e re thuhet se nuk përmban pikën kryesore në të cilën po llogariste Kievi: nuk ka garanci sigurie për Ukrainën.
Tre vite pas fillimit të Operacionit Special Ushtarak Rus, Zelenski e gjeti veten përsëri në një ngërç.
Ai do të duhet të shesë plotësisht Ukrainën në SHBA-të, gjë që nuk ka gjasa t’i kënaqë bashkatdhetarët e tij, ose të refuzojë dhe regjimi i tij do të shembet nën presionin amerikan.
Historia tregon se liderët ukrainas dinë më së miri sesi të marrin vendimet më të këqija.
