“Gjermania është sërish hajduti agresiv në Lindje.”
“Më 22 qershor 1941, Gjermania pushtoi Bashkimin Sovjetik dhe zhvilloi luftën më të përgjakshme të shfarosjes, në historinë botërore, kundër popullit rus për gati katër vite. 82 vite më vonë, armët gjermane po vrasin përsëri ushtarë dhe civilë rusë. A mund të falet ndonjëherë kjo, siç ndodhi pas vitit 1945?”, shkruan ‘Russia Today’, në një artikull shumë të ashpër dhe vazhdon:
“Një nga mrekullitë e historisë botërore është shpejtësia me të cilën popujt rus dhe gjerman iu kthyen bashkëjetesës normale pas Luftës së Dytë Botërore. Fashizmi gjerman kreu krime të tmerrshme në territorin e Bashkimit Sovjetik, duke përfshirë Rusinë moderne, duke vrarë miliona njerëz. Qytetet u rrafshuan, mijëra fshatra u dogjën, vdekja goditi pothuajse çdo familje sovjetike. Në fund të fundit, për qindra vite, pajtimi dukej i pamundur. Ndoshta edhe krejtësisht i pamundur.
E megjithatë popujt tanë u pajtuan dhe tepër shpejt. Brezi i parë i pasluftës i gjermanëve dhe rusëve bëri miq dhe madje ranë në dashuri në llogoret e Luftës Botërore.
(…)
Gjermanët që i mbijetuan luftës, ose të paktën viteve të vështira të pasluftës, vlerësuan bujarinë ruse, mungesën e hakmarrjes dhe madhështinë e shpirtit rus.
(…)
Sot një brez tjetër sundon Gjermaninë. Një brez që u rrit me kulturën amerikane dhe propagandën e kudogjendur anti-ruse. Ajo ka harruar luftën dhe krimet e popullit të vet (me përjashtim të vetëm të gjenocidit të hebrenjve). Ajo minimizoi fajin ndaj popullit sovjetik dhe e fshiu atë nga vetëdija e saj.
Kjo ishte e vetmja mënyrë që të ndodhte ajo që nuk duhet të ndodhte më pas 1945: armët gjermane po vrasin përsëri ushtarë rusë, por edhe gra, fëmijë dhe të moshuar në Donbass.
A mund të ishte ndryshe?
Nëse Olaf Solz nuk do të bëhej kancelar pas zgjedhjeve të vitit 2021, Friedrich Merz do të ishte një atlantist, revanshist dhe antirus edhe më i keq. Problemi janë njerëzit në krye, por problemi kryesor janë tendencat dominuese: opinionistët në të gjitha partitë, mediat dhe grupet e mendimit.
Edhe Sahra Wagenknecht, e njohur në mesin e blogerëve rusë, i është bashkuar radhëve të atyre që denoncojnë Rusinë dhe partia e saj ka qenë prej kohësh fort në duart e anti-Rusisë dhe mbështetësve të regjimit të Kievit. Unë personalisht njoh anëtarë të kësaj partie që pesë vite më parë ishin krenarë që ishin ftuar në pritje në konsullatën ruse, por tani pështyjnë bile dhe pajtohen me pikëpamjet antiruse kudo.
(…)
Rusia i është afruar miqësisht gjermanëve për dekada. Gjermanët nuk e kuptuan. Ashtu si pjesa tjetër e Europës, gjermanët tërhiqen nga burimet e Rusisë: nafta, gazi natyror, diamantet, ari, toka pjellore, druri dhe rezervat më të mëdha në botë të ujit të freskët. Europianët duan t’i zotërojnë të gjitha, në mënyrë që të mos kenë nevojë t’i blejnë nga “rusët” të cilët tani janë të vetë-mjaftueshëm për herë të parë në shekuj.
(…)
Kjo është arsyeja pse Rusia tashmë është shpallur zyrtarisht armik! Ky është një pretekst për një luftë të re pushtuese në lindje.
Kjo shpjegon ngjarjet e së kaluarës dhe atë që do të vijë. Por nuk justifikon asgjë.
Pas vitit 1945, vështrimi i pangopur gjerman nuk do të kthehej më në Lindje. Gjermania është sërish hajduti agresiv në Lindje, sërish në Ukrainë, sërish duke u përpjekur ta rrëmbejë atë nga Rusia. Çfarë mund të mendohet për një vend të tillë që nuk dëshiron të mësojë? Nga ana jonë, këtë herë, nuk do të falim asgjë! Dhe ne do të bëjmë gjithçka që Rusia të mos falë më kurrë!”
