Një konfuzion i errët në lidhje me karakterin e Perëndisë është përhapur në botë.
Pas këtij konfuzioni duket se ekziston një forcë misterioze, e cila funksionon ose duke futur adhurimin e hyjnive të tjera, engjëjve ose strukturave njerëzore, ose duke shtrembëruar perceptimin e njerëzve për karakterin e Zotit Krijues.
Në Bibël, kjo fuqi misterioze përmendet si Babilonia e madhe (Apokalipsi 17:1-5). Kjo fuqi kontrollon turmat përmes frikës dhe nxitjes së pasigurisë emocionale, si dhe duke promovuar në mënyrë indirekte pikëpamjen se njerëzit mund të shfrytëzojnë dhe kontrollojnë veprimet e Zotit.
Një mesazh shpresëdhënës për njerëzimin.
Perëndia si një At i dashur dëshiron që të kemi një jetë me bollëk dhe siguri, pa frikë dhe dridhje. Kjo është arsyeja pse Perëndia na thërret të hyjmë në dritën e dashurisë së Tij, e cila shprehet nëpërmjet Jezu Krishtit (Joani 8:12).
Libri i Apokalipsit paraqet një seri prej tre mesazhesh kyçe për ata që enden në konfuzionin e errët rreth karakterit të Perëndisë (Apokalipsi 14:6-12).
Mesazhi i parë është shpallja e “ungjillit të përjetshëm”, lajmi i mirë i përjetshëm i dashurisë besnike të Perëndisë, i shprehur në mënyrë të prekshme nëpërmjet Krishtit.
Mesazhi i engjëllit të dytë informon njerëzimin se fuqia misterioze që kontrollon njerëzimin nëpërmjet frikës, detyrimit dhe përpjekjes së vazhdueshme për të na ndarë nga Zoti ka rënë.
“Babilonia ra, ra!”
“Dhe një engjëll tjetër e ndoqi duke thënë: “Ra, ra Babilonia, qyteti i madh; për shkak të verës së zemërimit të kurvërisë së saj ajo i bëri ujë të gjitha kombet” (Apokalipsi 14:8).
Në Bibël, Babilonia përfaqëson fuqinë kundër Perëndisë që është braktisur, ndërsa në të njëjtën kohë maskohet si rruga drejt jetës së bollshme dhe pavdekësisë.
Në librin e Apokalipsit, Babilonia përdoret gjithashtu si një simbol për sistemin e fundit të kohës, që do të mashtrojë dhe pushtojë botën.
Babilonia e fundit të kohëve.
Nga kapitulli i 17të i Apokalipsit mund të nxjerrim prova të shumta për të arritur në një njohje të arsyeshme të fuqisë që përbën Babiloninë e fundit të kohës.
Më konkretisht, Babilonia e fundit të kohës është:
Kisha apostate: Babilonia paraqitet me simbolikën e një “prostitute të madhe” (vargu 1). Duke ditur se në Bibël populli i Perëndisë simbolizohet nga një grua ose nuse e pastër, ne jemi shkojmë drejt përfundimit se “prostituta” përfaqëson kishën apostate.
Sistemi fetar ndërkombëtar: Fakti që prostituta “ulet mbi shumë ujëra” (vargu 1), duke simbolizuar “popujt dhe turmat, dhe kombet dhe gjuhët” (vargu 15), na bën të ditur se kisha apostate është një sistem fetar ndërkombëtar që përfshin pjesë të mëdha të popullsisë njerëzore.
Sistemi politiko-fetar “me të cilët mbretërit e tokës kanë kurvëruar” (vargu 2): Është një kishë që është angazhuar në aleanca politike për të arritur qëllimet e saj përfundimtare. Më poshtë, engjëlli i deklaron Joanit se “gruaja që pe është qyteti i madh, që mbretëron mbi mbretërit e tokës” (vargu 18). Është një kishë që dyfishohet si një fuqi shtetërore dhe ka sunduar mbi shumë mbretër gjatë rrjedhës së saj të neveritshme.
Blasfemon “Ajo ishte plot me emra blasfemie” (vargu 3): Një burrë blasfemon, sipas Shkrimeve, kur pretendon se mban vendin e Perëndisë (Joani 10:33) ose pretendon fuqinë për të falur mëkatet (Marku 2:7).
Fuqi e dhunshme: Apostull Joani raporton se prostituta “kishte në dorë një kupë ari, e cila ishte plot me neveritë dhe papastërtitë e kurvërisë së saj” (vargu 4). Prandaj, është një kishë që ka kryer akte të tmerrshme gjatë manovrave të saj të paligjshme politike. “Ai ishte i dehur nga gjaku i shenjtorëve dhe nga gjaku i martirëve të Jezusit” (vargu 6).
Sistemi politiko-fetar
Mesazhi i engjëllit të dytë na hap sytë për faktin se një sistem i shpallur i krishterë, i cili është konsideruar si e vetmja kishë e vërtetë universale e Zotit, ka shkaktuar në fakt një konfuzion të errët në botë rreth Tij, me vetë-ekzaltimin e tij dhe duke përdorur detyrimin, ashtu si Babilonia në të kaluarën.
Shohim gjithashtu se ky sistem fetar është aleat me një sistem politik më të madh që përfshin shumë kombe. Mesazhi i engjëllit të dytë, megjithatë, na informon se Babilonia e kohëve të fundit do të bjerë përfundimisht nën peshën e bukurisë të së vërtetës për Perëndinë, e cila do të dalë në dritë nëpërmjet shpalljes së ungjillit.
Ai duket si Qengji, por sillet si një bishë.
Ndryshe nga mendimi popullor i krishterë, ateizmi nuk është gjëja më e keqe në botë. Feja e keqe është gjëja më e keqe.
Arsyeja është e qartë: shumë njerëz në botën tonë ose i shërbejnë Perëndisë si skllevër të shtyrë nga frika, ose e urrejnë Atë sikur të ishte një “përbindësh i pamëshirshëm”. Të dyja rastet janë për shkak të mënyrës sesi feja e rreme e ka keqinterpretuar karakterin e Tij.
Bibla e Shenjtë përshkruan qartë fenë e keqe në përgjithësi dhe krishterimin e lig në veçanti dhe na tregon të ardhmen e saj.
Mesazhi i engjëllit të dytë zbulon se të gjitha sistemet e rreme fetare, duke përfshirë krishtërimin e lig, “do të bien” dhe thërret secilin prej nesh nga konfuzioni dhe në të vërtetën ndriçuese të lavdisë së Perëndisë siç është zbuluar në Jezusin.
Megjithatë, Babilonia (sistemet e rreme fetare) nuk është vetëm ky sistem i madh politik i keq. Në fakt, është edhe brenda nesh.
Tendencat globale njerëzore për:
*vetë-lartësim në vendin e Zotit;
*vetë-justifikim, në vend që të prehet në justifikimin e hirit të Tij;
*duke kontrolluar bashkëqytetarët tanë me taktika shtrënguese, në vend që të sigurojmë lirinë e ndërgjegjes;
*ato janë manifestimet e shpirtit të Babilonisë tek ne.
Me hirin e Perëndisë le të jetojmë një jetë që pasqyron dashurinë vetëmohuese dhe jo shtrënguese të Perëndisë në të gjitha marrëdhëniet tona.
