Akoma edhe statujën e udhëheqësit të botës së lirë kundër nazizmit dhe komunizmit, të fituesit të madh të Luftës së Dytë Botërore Winston Churchill, mbuluan institucionet e Londrës, për ta mbrojtur nga mania shkatërruese e zezakëve ekstremistë majtistë, që protestonin në valën e protestave të zhvilluara në Amerikë, pas vrasjes së afroamerikanit në Minneapolis.
Por kësaj here ekstremistët e majtë gjetën “ustanë” e tyre: Mijëra britanikë të bardhë dolën edhe ata në rrugë për të mbrojtur monumnetet britanike, të cilat rrezikoheshin të dhunoheshin, të shkatërroheshin nga mania e ekstremistëve zezakë.
Shumë statuja dhe monumente në të gjithë Anglinë u mbuluan për t’u mbrojtur nga vala e protestave të ekstremistëve, që nuk ngurojnë ta karakterizojnë edhe Curchill-in si “ksenofob”.
Ekstremistët majtistë zezakë bërtisnin sot rrugëve të Londrës “Black Lives Matter”, kurse londrezët e bardhë mbronin statujat dhe monumentet e qytetit.
Ja ndryshimi i madh mes dy komuniteteve, mes racave, mes njerëzve të vlerave dhe antivlerave, mes mirënjohjes dhe urrejtjes së injektuar nga inferioriteti dhe vasaliteti. Ndryshimi mes vendalinjve londrezë dhe të ardhurve emigrantë në Londër, që nuk respektojnë asgjë.
Vlen të përmendim që në Bristol, ekstremistët majtistë zezakë dhe jo vetëm, edhe majtistë të bardhë, hodhën në det statujën e tregëtarit Edward Colston, duke e gjykuar atë si tregëtar skllevërish, para 300 vitesh!
Policia bëri thirrje tek protestuesit që nëse preket çdo lloj monumenti, personat përgjegjës do të arrestohen. Ndërsa protestuesit dhe protektorët e bardhë britanikë thërrisnin “Anglia, Anglia”, mes tyre kishte edhe ish ushtarakë britanikë të moshës së tretë që kishin dalë në rrugë të mbronin vendin.
“Winston Churchill është njëri prej nesh”, bërtisnin protestuesit e bardhë britanikë pranë statujës së tij, teksa para disa ditësh protestuesit zezakë kishin shkruar pranë statujës së tij: “Churchill ishte një racist”.
Grupet e britanikëve të bardhë ishin shumëfish në numër krahasuar me protestuesit ekstremistë majtistë zezakë, që ishin vetëm disa qindra, në qytetet më të mëdha të Anglisë: Londër, Liverpul, New Castle e të tjerë.
