Krishti dhe Mashtrimi i Madh i Kishës Katolike me Qefinin e Torinos

Është një nga objektet më të studiuara dhe më të kërkuara të të gjitha kohërave, pasi ka krijuar dhjetëra teori dhe opinione në lidhje me origjinën e tij, si nga komuniteti shkencor, ashtu edhe nga Kisha. Arsyeja për Qefinën e Torinos, ose Qefinën e Shenjtë, siç quhet zakonisht, edhe nëse shenjtëria e tij është ende e diskutueshme. Për disa është një artefakt i madh mesjetar, për të tjerë një relike e shenjtë.

Ky qefin prej liri përshkruan mbi të figurën e një burri me mjekër, veçanërisht të kujton imazhin e Jezus Krishtit, siç e njohim ne përmes artit kishtar dhe rrëfimeve përmes Dhiatës së Re. Për këtë arsye, shumë argumentojnë se është qefini origjinal, me të cilin u mbështoll Perëndia-Njeri pas martirizimit të Kryqëzimit, ndërsa shenjat në figurën, e cila është ngulitur në qefin, i referohen plagëve, të cilat dikush duket se i kishte pas martirizimit në kryq. Shumë studiues janë ende duke u përpjekur për të provuar vërtetësinë e saj, por të gjithë dyshojnë për vërtetësinë e saj, derisa arritëm tek provat si më poshtë, që bindën se qefini është i rremë, si një sajesë mesjete e Kishës Katolike.

Një studim i ri mjekoligjor i teknologjisë së lartë i njollave të gjakut në qefin e Torinos, fleta misterioze që disa të krishterë besojnë se ishte pëlhura e varrimit që mbulonte Jezus Krishtin, zbulon se ka të ngjarë të jetë një veshje e rreme nga Mesjeta. Rezultatet e hetimit, në të cilin shkencëtarët përdorën teknika të sofistikuara, si analiza e detajuar e modeleve të njollave të gjakut, u publikuan në edicionin e fundit të “Journal of Forensic Sciences”. Aktualisht, Kisha Katolike Romake nuk ka marrë një qëndrim zyrtar për vërtetësinë e pëlhurës, e cila i ngjan një fotografie negative dhe mban imazhin e një njeriu me plagë në kryqëzim.

Qefini i Torinos paraqet gjurmën e një burri me mjekër, me krahët e kryqëzuar mbi gjoks dhe është lyer me lumenj gjaku nga plagë të ndryshme në kyçet e dorës, këmbët dhe brinjët. Disa skeptikë kanë vënë në pikëpyetje vërtetësinë e pëlhurës dhe besojnë se qefini është një falsifikim mjeshtëror, mesjetar, pasi një seri testesh të datimit të karbonit të kryera në vitin 1988 vlerësuan se pëlhura ishte bërë midis viteve 1260 dhe 1390 pas Krishtit.

Studimi i fundit mjeko-ligjor u fokusua në rrjedhat e gjakut që supozohet se vinin nga plagët biblike të kryqëzimit. Një tub i vogël u fut në kyçin e dorës së një vullnetari për të simuluar pika gjaku nga gozhdët e kryqëzimit, ndërsa një model i trupit të njeriut u përdor për plagën e heshtit anësor në anën e Jezus Krishtit. Duke përdorur instrumente të teknologjisë së lartë si Detektori i Këndit Balistik, studimi tregoi se drejtimi dhe sjellja e lumenjve të gjakut nuk përputheshin me ato të kapura në fotografitë me rezolucion të lartë të Qefinit.

“Nëse supozojmë se njollat ​​e kuqe në pëlhurë janë me të vërtetë gjak nga plagët e kryqëzimit, rezultatet e eksperimenteve tona vërtetojnë se format që rrjedhin nga zona të ndryshme të trupit nuk kanë konsistencë logjike”, përfundon kërkimi shkencor.