Në pranverën e vitit 1989, ekonomisti amerikan John Williamson formuloi 10 pikat e famshme që u bënë baza ideologjike e globalizmit me emrin “Washington Consensus” (WK).
Dhjetë pikat mund të nënndahen në tre komanda: *privatizo; *çrregullo; *liberalizo. Përsa i përket përmbajtjes, këto 10 pika synojnë individin në vend të komunitetit, lirinë në vend të rregullave/ligjeve. E gjithë kjo është në thelb kundër botëkuptimit fetar. Mendimi i shenjtë dhe fetë e mëdha botërore kërkojnë ekuilibrin, harmoninë, drejtësinë dhe shërbejnë për zbatimin e tyre në botën. Ky botëkuptim pasqyron dëshirën e përcaktuar biologjikisht për siguri dhe stabilitet, që është karakteristikë e shumicës së njerëzve. Nga ky këndvështrim, kapitalizmi kulmon me globalizmin dhe këtu qëndron thelbi i së keqes. Themeli ideologjik globalist bazohet në zëvendësimin e kulturave kombëtare me multikulturalizëm universal, në sulmin ndaj kishave të krishtera dhe vlerave të krishtera të kombeve europiane dhe në migrimin masiv që po dynden në Europë jashtë çdo kontrolli. Globalizmi na detyron një mënyrë çnjerëzore të të parit të njerëzve. I ashtuquajturi “matës i zhvillimit” është cilësi teknike, jo cilësia e krijuar njerëzore. Gjatë dy dekadave të fundit, e gjithë kjo është përfshirë në sistemin e pritshmërive të Bashkimit Europian.
Globalizmi me luftë pa gjak, me të ashtuquajturin shtet ligjor dhe me armë potencën e parasë, po përvetëson edhe idenë e ruajtjes së natyrës dhe po e vë në shërbim të tij, me qëllime të caktuara, thellësisht të errëta. Në ditët e sotme, politika e gjelbër është bërë jo vetëm aleate e ideologjisë globaliste, por edhe flamurtare nën petkun e shpëtimit të natyrës dhe njerëzve, por që sulmon në fakt themelet e ekzistencës njerëzore. Ideja e gjelbër është krijuar artificialisht dhe duke përfituar nga sensibiliteti dhe shqetësimi i disave për natyrën, ka degraduar në një mjet të globalizmit, madje ideatorët e globalizmit po përpiqen ta kthejnë atë në një fe botërore. Sot kemi ardhur në pikën ku aktivistët e mbrojtjes së klimës përdorin edhe koncepte fetare; ata madje krijuan një “shenjtore” për natyrën në personin e një vajze suedeze me aftësi të kufizuara. Ky fëmijë fatkeq mban një fjalim në OKB, të cilin politikanët që duan të luajnë rolin e “shkencëtarit” e dëgjojnë vallaha të habitur dhe të frikësuar. Kemi arritëm deri këtu…
Në librat më të shitur të Yuval Noah Hararit, “Sapiens” dhe “Homo Deus”, ai diskuton të kaluarën e ekzistencës sonë njerëzore dhe parashikon të ardhmen e botës, duke e shtrirë Darvinizmin edhe në proçeset shoqërore. Sipas tij, gjithçka tjetër përveç realiteteve biologjike është trillim, narrativë kjo e rrezikshme. Kultura dhe funksionimi i ekonomisë, do të duhet të jenë si dhe fetë. Çështja është se komunitetet besojnë në këtë dhe kanë një interes të natyrshëm ta besojnë. Në kapitullin e titulluar Ligji i Fesë, thuhet: “Feja është unifikuesi i tretë i madh i njerëzimit, pranë parave dhe perandorive. Fetë janë të afta të legjitimojnë rendet e gjera shoqërore dhe politike. Feja duhet të jetë “universale dhe konvertuese””.
Në krijimin e botës së re (të globalizuar), ekonomia globale luan rolin e një dashi të rrahur, pasojë e të cilit është riorganizimi global i sistemeve politike. Yuval Noah Harari shkruan për këtë: “Shtetet po i nënshtrohen gjithnjë e më shumë makinacioneve të tregut botëror, ndikimit të kompanive globale dhe mbikëqyrjes së opinionit publik ndërkombëtar dhe sistemit ligjor”. “Perandoria globale që po krijohet para syve tanë nuk po udhëhiqet nga një shtet i caktuar, por nga një elitë multi-etnike.” Në kapitullin e ri të librit për perandorinë globale, mund të lexoni: “Në shekullin XXI, nacionalizmi po largohet me shpejtësi. Gjithnjë e më shumë njerëz besojnë se parimi udhëheqës i politikës duhet të jetë mbrojtja e të drejtave të njeriut dhe interesat e racës njerëzore. Nëse është kështu, … a nuk do të ishte më e lehtë nëse ata do të kujdeseshin nga një qeveri e vetme globale? Mandati modern qiellor do t’i jepet nga njerëzimi dikujt për të zgjidhur problemin qiellor, të tilla si … akumulimi i gazeve serrë. Ngjyra e perandorisë globale ka të ngjarë të jetë jeshile.”
Feja e re botërore e globalizmit është klimatizmi, i cili nuk ka asnjë lidhje me ruajtjen e natyrës. E kthyen “shkencën e klimës” në një produkt politik, një luftë globaliste klimatike, e cila është ekuivalenti i sotëm i luftës së mëparshme të paqes kundër imperialistëve. Lufta politike kundër ndryshimeve klimatike, ideologjia pseudo-shkencore e luftës klimatike, është se ndryshimi i klimës shkaktohet nga aktiviteti njerëzor, emetimi i substancave të dëmshme, kryesisht nga dioksidi i karbonit, për të cilin kryesisht janë përgjegjës termocentralet që prodhojnë energji. Me këtë, në nivel global, por edhe në shumicën e vendeve, ata po shtyjnë tezën e mbrojtjes së klimës në energji. Për energjinë flasin, sepse konsumi i energjisë është forca lëvizëse e qytetërimit tonë dhe i prek të gjithë. Kështu energjia tradicionale u shndërrua në “kokë turku” dhe të ashtuquajturat energji të rinovueshme u bënë flamuri i politikës së gjelbër nga jashtë, por të kuqe nga brenda. Popullit po u mësohen formula, si: mbrojtja e mjedisit = mbrojtja e klimës = dekarbonizimi.
János Sebeők tha dhjetë vjet më parë: “Tani tre fjalë diktojnë botën, njerëzimin, për shkak të fuqisë së tyre: (1) zhvillimi i qëndrueshëm, (2) energjia e rinovueshme dhe (3) mbrojtja e klimës. Këta tre togfjalësha po e mbajnë gjithë botën nën terror shpirtëror. Dhe midis tre togfjalëshave, “mbrojtja e klimës” është më i forti“. Dhe duket se do të ketë një çmim të lartë, sepse nuk është zakon rutinor të gënjesh falas. Gënjeshtrat duhet të paguhen herët a vonë dhe paguhen shtrenjtë. Këto gënjeshtra nxisin propagandën globaliste. Në këtë mënyrë, gënjshtra gjen mundësinë të përhapet, të bëhet jopersonale dhe e paprekshme dhe është përgjegjësia e kapitalit për rritjen e kërcënimeve të tilla që po frigojnë vërtet shoqërinë njerëzore. Ky interpretim, i vallaha përgjegjësia njerëzore, e largon vëmendjen e njerëzve nga qëllimet reale të globalizmit.
Mjeti i reduktimit të dioksidit të karbonit do të ishte kalimi në energjitë e rinovueshme. Megjithatë, nuk ka “energji të rinovueshme”, por vetëm energji që konsumohet përmes shndërrimit të energjisë së akumuluar në natyrë. Megjithatë, burimet e Tokës janë të kufizuara. Pyetja është nëse mund të zgjidhet konflikti midis reduktimit të konsumit të energjisë së akumuluar dhe ekspansionit kapitalist të proçeseve që maksimalizojnë prodhimin, konsumin dhe fitimin? Kjo do të kërkonte një kthim në logjikën e shenjtë të ekzistencës. A është e mundur kjo në një botë të bazuar në desakralizëm? Kjo është një çështje e mbijetesës për qytetërimin perëndimor dhe jo një çështje për mbrojtjen e klimës.
***
Mund të besojmë vetëm se energjia e pashuar e dashurisë hyjnore është e aftë për mrekulli, vetëm kjo dashuri është e vetmja energji që nuk humbet, ajo rritet duke u përcjellë. Burimi i kësaj energjie dashurie është besimi i krishterë në Jezus Krishtin. Mund të shpresojmë për këtë.
Një tjetër fjalë e rreme e propagandës globaliste është fjala “qëndrueshmëri”, e cila bën thirrje për përgjegjësinë ndaj brezave të ardhshëm. Kjo presupozon një kulturë moderimi, një moral që ndjek vlerat dhe jo interesat afatshkurtra dhe gjen masën e duhur. Megjithatë, në botën tonë të globalizuar, interpretimi i qëndrueshmërisë është mashtrues në vetvete: megjithëse ato i referohen “zhvillimit” – i kuptuar si rritje sasiore – në fakt bëhet fjalë për qëndrueshmërinë e konsumit, gjë që është e pamundur.
Armët më efektive propagandistike të globalizmit, përveç mediave publike të përditshme, janë të ashtuquajturat “rrjete sociale”, si: Facebook, Twitter, Instagram, Tik-Tok etj., të cilat operohen nga oligarkët e globit dhe ku censurohet individi. Këto rrjete janë super-arma globale, armë shumë më efektive se armët tradicionale dhe vepron në mënyrë të vazhdueshme, të pareshtur, në dukje “në mënyrë paqësore”, duke ndikuar në vetëdijen e mbarë njerëzimit. Një “cunami informacioni” i rremë, por që mbush botën me shpejtësinë e dritës. Në tufën mbarëbotërore, kopeja i nënshtrohet vullnetarisht helmimit të vetëdijes, me përvojën e rreme se bota është vallaha zgjeruar, apo se jemi afruar me njëri-tjetrin dhe se ka ndodhur bashkimi i njerëzimit. Me fjalë të tjera, virtualiteti i prodhuar në mënyrë të rreme vepron si realitet.
Kjo është demokracia për momentin, mund të shprehim mendimin tonë për çdo gjë, pa patur dije dhe pa përgjegjësi gjithashtu, kemi “rritur vlerën” e gjithkujt, artificialisht. Ne mund të veprojmë pothuajse si Zoti. Por kushtet për këtë “demokraci” janë definuar: shumica e shkencës dhe mediave janë nën ndikimin e një fuqie të padukshme në sfond.
Ideja që je në liberalizëm po depërton në të gjitha fushat e jetës, nga lindja jonë deri në vdekjen tonë. Njerëzit janë socializuar me këtë që në kopshte, shkolla, universitete¸dhe brumosen për të qenë besnikë të këtij liberalizmi, duke e parë si mundësi për të mbizëtoruar, gjithsesi. Liberalizmi po depërton në zyrat qeveritare, në kisha dhe në të gjitha komunitetet njerëzore. Por është pothuajse e pamundur të mbetesh i lirë, siç shkruante Gyula Illyés: “mund të mendosh, por vetëm mendimet të vijnë në mendje”.
Ata që angazhohen mes një profili vullnetarisht në Facebook bëhen, pothuajse në mënyrë të padukshme, pjesëmarrës aktivë në këtë cenueshmëri mbarëbotërore. Popujt e botës po bëhen vullnetarisht zbatuesit dhe viktimat e globalizimit. Nga ana tjetër, e vërteta është se kopeja ka hyrë vullnetarisht në fushën e gënjeshtrave globale dhe ndihet mirë në këtë hapësirë, në një kohë kur qytetërimi perëndimor është në një dishezë.
Përpjekjet e bashkimit të botës në interes të globalizmit dhe propagandës së tij me ngjyra fetare, të kujtojnë fundin e kohërave sipas Biblës (Mateu 24) nga një këndvështrim i caktuar, që përmend se mashtrimi shpirtëror do të përhapet gjerësisht, e keqja do të shumëfishohet dhe dashuria do të ftohet, do të bëhet e akullt në shumë njerëz. Këto profeci tregojnë se ngjarjet do të shihen në mbarë botën. Më parë, nuk mund ta imagjinonim këtë që sot është një realitet i vetëkuptueshëm. Sot mes pajisjeve inteligjente (me të cilat njerëzit kanë hyrë në një marrëdhënie pothuajse të varur) të gjitha ngjarjet në botë bëhen të dukshme, ngjarje të cilat e keqja, e quajtur fuqia e sfondit, dëshiron t’i bëjë të dukshme.
Slogani “Save the Earth” është gjithashtu pjesë e histerisë klimatike globaliste. Imazhe të tmerrshme false po qarkullojnë në internet: duart e njeriut mbajnë Tokën në duar, duke sugjeruar se ne e kemi Tokën në duart tona dhe mund të bëjmë çfarë të duam me të. Megjithatë, sado që njeriu të përpiqet t’i lutet Zotit për të shpëtuar Tokën, ai nuk mund të shpëtojë as veten. Jo vetëm që jemi të brishtë, por nuk jemi në të njëjtën kategori me forcat hyjnore të natyrës, as nuk kemi krahasim. Shumë gjëra mund të njihen në univers, por bota, përfshirë klimën, nuk mund të përllogariten, aq më tepër që Toka është krijim i Zotit. Njeriu mund t’i lutet Zotit, por kjo nuk e bën atë Zot.
Nuk ka autoritet apo konsensus në shkencën e natyrës, vetëm kërkimi i së vërtetës ka autoritet. Sipas urtësisë së vjetër: “Duajini ata që kërkojnë të vërtetën, por ruhuni nga ata që e kanë gjetur tashmë”. (Jezusi thotë: “Unë jam udha, e vërteta dhe jeta” [Gjn. 14:6]. Referimi ndaj një organi politik nuk është një argument në një çështje profesionale, veçanërisht nëse organi, (d.m.th. OKB-ja – Paneli Ndërqeveritar për Ndryshimet Klimatike, IPCC) supozon pagabueshmërinë dhe përjashton ndryshimet klimatike të shkaktuara nga natyra, nga koncepti i ndryshimeve klimatike. Me fjalë të tjera, politika utilitare, globaliste është vendosur në një proçes të natyrshëm që mund të perceptohet nga të gjithë. Është për të ardhur keq që kjo mbështetet nga “shkenca e jetesës”, me mbështetjen e mediave lakej.
Ka gjithashtu një zhvillim inkurajues në shkencën globaliste, ideologjitë që përfundojnë me “izëm” (marksizëm, komunizëm, nazizëm, socializëm, liberalizëm, globalizëm) kanë të përbashkët legalizimin e hapur ose të fshehtë të anti-njerëzimit, dhunës dhe vrasjes. Pyetja themelore e izmave është: kush mposht kë?
Gjithçka vjen nga besimi ynë, ky është burimi. Edhe pse nuk është i prekshëm, besimi është e vetmja lidhje autentike me burimin e ekzistencës. Fuqia e Zotit qëndron brenda nesh dhe mund të gjendet brenda nesh. Dëshmia e bazuar në përvojën e të krishterëve dhe jo të institucioneve, është autentike.
Njerëzit e sotëm mund të zbulojnë shumë më tepër nga fryma e Kainit tek ne, sesa ajo e Abelit. Njerëzimi ndjek shembullin e Kainit dhe pasardhësve të tij: e mira dhe e keqja përzihen në të. Të mirët ndërtuan qytetërime, të këqijtë i shkatërruan.
Jezusi tha: “Zemrat tuaja të mos shqetësohen dhe mos kini frikë”. (Gjn.14:27), “Unë jam gjithmonë me ju deri në fund të botës”. (Mateu 28:20)
