Librat e Danielit dhe të Apokalipsit janë pa dyshim librat profetikë më mbresëlënës. Profecitë e tyre zbulojnë rrjedhën e historisë nga koha e profetit Daniel deri në fund të botës dhe më gjerë.
Profecitë në leximin e parë duken të vështira për t’u kuptuar, kështu që është mirë të hedhim një themel të fortë me disa nga profecitë më themelore, në mënyrë që të kemi një bazë dhe sfond të qëndrueshme që do të na ndihmojë të kuptojmë më mirë ato më të vështirat. Pra, le të fillojmë me profecinë e Danielit 2, e cila është gjithashtu themelore.
Profecia e Danielit 2
Tek Danieli 2 lexojmë për një ëndërr që pa mbreti Nebukadnetsar dhe të cilën Danieli e interpretoi. Ëndrra ishte profetike. Fillon me Mbretin Nebukadnetsar (Danieli 2:37-38), rreth vitit 600 para Krishtit dhe përfundon me Ardhjen e Dytë dhe fundin e botës (Danieli 2:44).
Prandaj, historia e botës përshkruhet me një statujë të bërë nga pesë materiale të ndryshme që simbolizojnë pesë periudha të ndryshme. Le të shohim se cilat janë ato.
Koka e artë = Babilonia = 605–539 para Krishtit;
Krahët argjend = Medo-Persia = 539-331 para Krishtit;
Barku bronz = Greqia = 331-168 para Krishtit;
Këmbët e hekurta = Roma = 158 para Krishtit-476 pas Krishtit;
Shputat e këmbëve hekuri dhe balte = Europa e ndarë = 476 pas Krishtit / Ardhja e Dytë
Profecia e Danielit 7
Në kapitullin 7 të Danielit ka një profeci tjetër që ka shumë pika të përbashkëta me atë të Danielit 2 të përshkruar më sipër.
Në këtë profeci Danieli pa katër kafshë, ashtu si katër ishin metalet kryesore të profecisë së mëparshme. Dhe ashtu si profecia e Danielit 2 ka edhe një pjesë të pestë që është disi një zgjatim i të katërtit (hekur-hekur/balta) diçka e ngjashme ndodh me profecinë e Danielit 7, e cila është e ndarë në katër kafshë dhe një pjesë e pestë që është një zgjatimi i kafshës së katërt. Le të shohim ngjashmëritë.
Tek Danieli 7, profeti pa një luan, pastaj një ari, pastaj një leopard me katër krahë dhe katër koka, pastaj një bishë të tmerrshme, pastaj dhjetë brirë në bishën e katërt. Dhe kjo profeci fillon me Mbretin Nebukadnetsar dhe përfundon me Ardhjen e Dytë.
Danieli 2 / Danieli 7
Luani me kokë të artë;
Ariu me gjoks argjendi;
Leopardi me barku bronzi;
Bishë e tmerrshme me këmbë dhe dhëmbë hekuri;
Dhjetë brirë në bishën e katërt me shputa prej hekuri dhe balte.
Luani _ Babilonia e lavdishme
Bazuar në atë që thamë më sipër dhe duke hequr paralelen me Danielin 2, katër bishat përsëri simbolizojnë katër Perandoritë e mëdha të Antikitetit. Luani simbolizon Nabukadnetsarin dhe Babiloninë e lavdishme.
Në të vërtetë, ashtu si ari është mbreti i metaleve, edhe luani është mbreti i kafshëve. Pra, luani është Babilonia.
Ariu _ Medo-Persia
Danieli madje pa në ëndrrën profetike se ariu kishte tre kocka në gojë, tre kocka që hante. E dimë nga historia se Medo-Persia shkatërroi tre mbretëri të mëdha, Babiloninë, Lidinë e Kroesus dhe Egjiptin. Sigurisht u përpoq të pushtonte edhe Greqinë, por nuk ia doli.
Leopardi _ Greqia
Leopardi që pa Danieli kishte katër krahë (një tregues i shpejtësisë dhe vrullit) dhe katër koka, që do të thotë katër fuqi. Në të vërtetë, leopardi i përshtatet shumë Aleksandrit të Madh. Leopardi është një nga kafshët e egra më të shpejta. Prandaj, një leopard me katër krahë simbolizon shpejtësinë dhe vrullin absolut.
Aleksandri i Madh ishte pushtuesi më i madh i Antikitetit dhe ndoshta i gjithë historisë njerëzore. Jo vetëm që pushtoi territore të mëdha, por e bëri këtë me shpejtësi të pabesueshme në një kohë shumë të shkurtër. Dhe katër kokat e leopardit simbolizojnë katër mbretëritë në të cilat u nda perandoria e Aleksandrit të Madh kur ai vdiq. Pra, profecia është absolutisht e saktë.
Bisha më e tmerrshme _ Roma
Bisha e katërt dhe më e tmerrshme është sigurisht Roma, e cila për gjashtë shekuj dërrmoi çdo rezistencë.
Profeti shkruan: “Pas kësaj, pashë në vegimet e natës, papritmas, një bishë të katërt, të tmerrshme dhe të mrekullueshme dhe jashtëzakonisht të fortë, kishte dhëmbë të mëdhenj hekuri dhe këmbë hekurio, kjo ishte e ndryshme nga të gjitha kafshët që ishin përpara saj dhe kishte dhjetë brirë (Danieli 7:7).
Në fakt, këtu ai përmend se kjo bishë do të shkelte “mbeturinën”, pra ata që ishin besnikë ndaj Zotit. Ne e dimë nga historia se Roma i persekutoi të krishterët e hershëm me më shumë egërsi se çdo perandori tjetër para saj. Dhe sigurisht, ushtarët e Romës vranë Krishtin. Pra, profecia është e saktë deri tani. Ne përmbledhim:
Daniel 2 _ Daniel 7 _ Kronologjia e Perandorisë
Luani me kokë të Artë – Koka e Babilonisë – 605-539 para Krishtit;
Ariu me gjoks Argjendi – Medo-Persia – 539-331 para Krishtit;
Leopardi me bark Bronzi – Greqia – 331-168 para Krishtit;
Bisha e tmerrshme me këmbët të Hekurt – Roma – 168 para Krishtit deri 476 pas Krishtit;
10 Brirët me shputa Hekuri dhe Balte – Europa e ndarë – 476 pas Krishtit deri në Ditën e Gjykimit;
Dhjetë brirët
Ashtu si te Danieli 2, perandoria e katërt ia lëshon vendin një sërë mbretërish që si balta dhe hekuri nuk përzihen, ashtu edhe te Danieli 7 bisha e katërt ua jep vendin dhjetë brirëve. Brirët simbolizojnë mbretëritë ose shtetet. Ne e dimë nga historia se kur ra Perandoria Romake, ajo ua la vendin mbretërive barbare që erdhën nga veriu dhe u bënë baza për shtetet e mëvonshme të Europës.
Mbretëritë e veriut ishin dhjetë:
1. Visigotët, 2. Ostrogotët, 3. Vandalët, 4. Burgundianët, 5. Lombardët, 6. Anglo-Saksonët, 7. Frankët, 8. Alemanniët, 9. Herulët, 10. Sueviët. Ata erdhën nga veriu dhe lindja dhe u vendosën në Europë, në zonat e dominuara dikur nga Roma. Në vitin 476 përmbysën Romën dhe perandorinë.
Profecia na thotë se diçka e çuditshme do të ndodhte me brirët, ku dhe lexojmë: “Po vëzhgoja brirët dhe befas midis tyre doli një bri tjetër i vogël, përpara të cilit u shkulën tre nga brirët e parë; dhe pashë se në këtë bri ishin sytë e një njeriu dhe një gojë që fliste gjëra të mëdha” (Danieli 7:8).
Pak më tutje lexojmë: “Dhe të dhjetë brirët janë dhjetë mbretër, të cilët do të ngrihen nga kjo mbretëri; dhe pas tyre do të ngrihet një tjetër; dhe ai do të jetë i ndryshëm nga i pari dhe do të nënshtrojë tre mbretër. Dhe ai do të thotë fjalë kundër të Shumëlartit dhe do të përndjekë shenjtorët e të Shumëlartit dhe do të mendojë të ndryshojë kohët dhe ligjet dhe ato do t’i jepen në dorë për një kohë, kohë dhe për një gjysmë kohe” (Danieli 7:24-25).
Briri i vogël
Kush është ky bri i vogël? Dhe kush ishin tre brirët që u këputën përpara tij? Bibla na jep dhjetë karakteristika të tij.
- Doli nga perandoria e katërt, Roma;
- Doli pas zbritjes së barbarëve;
- Kishte sy si burrë,
- Kishte një gojë të madhe;
- Në fillim ishte i vogël, por më pas bënte gjëra të mëdha;
- Ai nënshtroi tre mbretëri të tjera;
- Foli kundër të Shumëlartit;
- Do të përpiqet të ndryshojë “kohë dhe ligje”;
- Ai do të shkatërronte shenjtorët;
- Ai do të kishte autoritet për tre vite e gjysmë profetike, pra 1260 ditë profetike (360 + 360 + 360 + 180 = 1260 ditë profetike, d.m.th. vite). (Shënim: viti biblik kishte 360 ditë, jo 365.)
Kisha Katolike
Cili autoritet i plotëson të dhjetë këto karakteristika? Përgjigja është, një dhe e vetme, Kisha Katolike, Papati. Le ta zbërthejmë pak.
Papati u ngrit nga hiri i Perandorisë Romake (karakteristika 1). Këtë e dinë të gjithë historianët. Ai fitoi pushtetin pas zbritjes së barbarëve (2). Ai ishte gojëmadh (3). Në të vërtetë, papët konsiderojnë se ajo që thonë “nga foltorja” është e pagabueshme. Ata mendojnë se mund të falin mëkatet, t’i dërgojnë njerëzit në ferr, të ndryshojnë gjithçka që duan sipas dëshirës dhe shumë më tepër.
Papati filloi i vogël (5), por erdhi për të dominuar Europën. Ai ushtron juridiksionet e Zotit (7) kur thotë se papati është përfaqësuesi i vetëm dhe absolut i Zotit në tokë dhe mund të lidhë e të lirojë si të dojë. Kisha Katolike është përgjegjëse për vdekjen e dhjetëra mijëra, ndoshta edhe miliona njerëzve që u dënuan me vdekje në Mesjetë sepse nuk ndoqën mësimet e Romës (9).
Nëse e keni vënë re, unë lashë katër veçori nga lista, 3, 6, 8 dhe 10. Arsyeja është se këto katër veçori kanë nevojë për diskutim të veçantë. Le t’i shikojmë me kujdes.
Veçoria 3 na tregon se briri i vogël kishte sy njeriu. Sytë në Bibël simbolizojnë mençurinë. Pra, briri i vogël ka dituri, por jo mençurinë e Perëndisë, por të njerëzve. Në të vërtetë, kisha papale gjatë historisë së saj u soll më shumë si një autoritet njerëzor, një sistem fetaro-politik me pasuri të pamasë, sesa si një kishë e përulur dhe e pastër e Krishtit.
Ndryshimi i “kohëve dhe ligjeve”.
Karakteristika 8 thotë se briri i vogël do të përpiqet të ndryshojë “kohët dhe ligjet”. Cilat ligje? Dhe çfarë herë? Sigurisht që jo ligjet e njerëzve, sepse ligjet njerëzore ndryshojnë gjithsesi sa herë që ndryshon një qeveri. Kështu, briri i vogël do të përpiqej të ndryshonte ligjin e Perëndisë. Kisha papale e bëri këtë?
Përgjigja është një PO e fuqishme! Kisha papale ndryshoi dy nga urdhëresat e dekalogut. Ajo hoqi plotësisht urdhërimin e dytë që ndalon adhurimin e imazheve nga Dhjetë Urdhëresat. Ajo shkurtoi urdhëresën e katërt që i thërret besimtarët të mbajnë të shenjtë Sabatin dhe në praktikë ndryshoi ditën e pushimit dhe adhurimit nga e shtuna në të dielën. Ka shumë dëshmi historike për këtë ndryshim.
Veçoria 6 thotë se tre nga 10 brirët do të shkuleshin përpara bririt të vogël. Kështu ndodhi?
Përgjigja është një po e madhe! Nga 10 brirët/mbretëritë, tre përqafuan Arianizmin, që do të thotë se nuk besonin në hyjninë e Krishtit. Këto tre brirë/mbretëri ishin vandalët që u vendosën në Afrikën e Veriut, Herulët në Italinë Jugore dhe Ostrogotët në Italinë qendrore.
Përsa kohë që këto mbretëri ishin në pushtet, autoriteti i kishës papale do të ishte i paplotë. Pra, çfarë ndodhi me këto mbretëri?
Në vitin 527 pas Krishtit Justiniani ngjitet në fron, perandori i madh bizantin. Justiniani kishte një ëndërr, të bashkonte perandorinë romake të lindjes (bizantine) me atë perëndimore që ishte pushtuar nga barbarët.
Kështu ai dërgoi fillimisht Belisarin dhe më pas Narsin për të rimarrë Perëndimin, gjë që ia dolën. Në këtë propes ata shkatërruan këto tre kombe, të cilat i rezistuan jo vetëm Romës, por edhe Perandorisë Bizantine. Në fakt, lakmia e tyre ishte e tillë që, ata shpejt u zhdukën nga historia europiane. Kështu, ndërsa 7 mbretëritë e mbetura u bënë krijuese të shteteve europiane, të 3 u shkulën përgjithmonë, ashtu siç kishte thënë profecia!
Dhjetë Mbretëritë, Shtetet moderne europiane:
- Visigotët, Spanja:
- Ostrogotët u zhdukën;
- Vandalët ikën;
- Burgundianët, Zvicër;
- Lombardët, Itali;
- Anglo-saksonët, Angli;
- Frankët, Francë;
- Gjermanët, Gjermani;
- Herulët u zhdukën;
- Svabianët, Portugali;
1260 ditë/vite
Tani vijmë te pika qëndrore e interesit në këtë studim, 1260 ditët. Ku dhe si përshtaten? Historia e kishës papale natyrisht i kalon 1260 vitet dhe po i afrohet 2000 viteve! A ishte profecia e gabuar? Sigurisht që jo!
Le të shohim saktësisht se çfarë thotë profecia për 1260 vitet: “Dhe ai [briri i vogël] do të thotë fjalë kundër të Shumëlartit dhe do të përndjekë shenjtorët e të Shumëlartit dhe do të mendojë të ndryshojë kohët dhe ligjet; dhe ato t’i jepen në dorë deri në kohë, në kohë dhe në gjysmë kohe” (Danieli 7:25).
Danieli na thotë se briri i vogël do t’i ndjekë shenjtorët dhe ata do t’i “dhurohen” (shumës) për 1260 ditë/vite bririt të vogël. Pra, 1260 ditët nuk i referohen gjithë jetës së bririt, por periudhës në të cilën ai do të kishte fuqi të mjaftueshme për të përndjekur shenjtorët.
Kur filloi dhe kur përfundoi kjo periudhë? Saktësia e profecisë është vërtet mbresëlënëse!
Pak më shumë folëm për Justinianin që donte të bashkonte Lindjen me Perëndimin dhe ia doli (me kosto të madhe, gjithëseis).
Justiniani ishte i zgjuar. Ai e dinte se, që popujt e Perëndimit që të pranonin sundimin bizantin, do të duhet t’u jepte atyre diçka në këmbim. Ndërsa shumica e këtyre popujve kishin përqafuar katoliçizmin dhe pasi tashmë kishte filluar të kishte konkurrencë kishtare midis katër patriarkanave të Lindjes (Kostandinopoja, Antiokia, Jerusalemi, Aleksandria) dhe ajo të Perëndimit (Roma), që siç pretendonte tashmë Roma, primati, si kishë në kryeqytetin tradicional të asaj që dikur ishte Perandoria Romake, Justiniani nxori një dekret në vitin 536 pas Krishtit me të cilin njohu primatin e Romës!
Megjithatë, ky dekret ishte një letër boshe përsa kohë që ostrogotët heretikë sundonin në Italinë qendrore (pra edhe në zonën e Romës). Justiniani dërgoi ushtrinë e tij së pari në Afrikën e Veriut, ku mundi vandalët (533-534 pas Krishtit).
Herulët tashmë ishin shpërndarë nga Lombardët. Më pas bizantinët zbarkuan në Itali ku në vitin 538 shkatërruan ushtrinë ostrogotike që kishte rrethuar Romën dhe po kërcënonte papën. Në vitin 538 pas Krishtit pra, Belisarius hyri në Romë dhe i dha kishës papale primatin kishtar në të gjithë botën e krishterë!
Kur mbarojnë 1260 vitet?
Nëse vitin 538 i shtojmë 1260 vjet, arrijmë në vitin 1798. Çfarë ndodhi atëherë?
Autoriteti i kishës katolike tashmë kishte filluar të binte. Reformimi protestant i shekullit të 16-të e kishte kufizuar disi fuqinë e Romës gjeografikisht. Zhvendosja graduale e Europës në shekullin e 18të nga një botëkuptim kryesisht fetar në një botëkuptim më laik, e zvogëloi më tej ndikimin e Romës. Revolucioni Francez në fund të shekullit të 18të i ktheu masat kundër fesë.
Por goditja përfundimtare erdhi në vitin 1798, kur Napoleoni dërgoi gjeneralin Berthier për të pushtuar Romën. Berthier e zuri papën rob dhe e çoi në mërgim ku edhe vdiq. Pra, këtu është fundi i profecisë, me saktësi të pabesueshme! Apokalipsi flet për këtë ngjarje: “Kushdo që të çon në robëri, do të shkojë në robëri” (Apokalipsi 15:10).
Shekulli i 19-të ishte historikisht nadiri, pika më e ulët në fuqinë e Romës. Askush nuk i kushtoi më vëmendje asaj që thoshin papët. Për një kohë u duk se kisha e Romës do të zhdukej nga skena botërore e pushtetit. Por historia ka një vazhdim mbresëlënëse dhe është që kjo që po jetojmë.
