Perceptimi ynë për kohën mund të ndryshojë në varësi të asaj që ne shikojmë. Sipas një studimi të fundit të botuar në revistën Nature Human Behavior, psikologët nga Universiteti George Mason zbuluan se skenat vizuale të gjalla dhe të paharrueshme mund të ngadalësojnë perceptimin tonë për kohën. Në të kundërt, imazhet e çrregullta ose komplekse përshpejtojnë perceptimin e kohës.
Pavarësisht nga rëndësia e tij, kuptimi i mekanizmave që qëndrojnë në themel të perceptimit të kohës ka mbetur disi i pakapshëm dhe teori të ndryshme janë propozuar gjatë shekujve.
Një teori e njohur është modeli i orës së brendshme, i cili sugjeron se ekziston një stimulues në tru që prodhon impulse. Akumulimi i këtyre pulseve më pas krahasohet me një paraqitje të ruajtur të intervaleve kohore për të përcaktuar kohëzgjatjen.
Një teori tjetër më interesante tregon kodimin parashikues, i cili sugjeron që truri prodhon vazhdimisht parashikime për ngjarjet e së ardhmes bazuar në përvojat e kaluara dhe devijimet nga ato parashikime ndihmojnë në kalibrimin e ndjenjës sonë të kohës.
Hulumtimet e fundit nxjerrin në pah gjithashtu lidhjen midis perceptimit të kohës dhe kujtesës. Imazhet që perceptohen më gjatë, mbahen mend më mirë, të cilat mund të kenë përfitime adaptive për trurin duke përmirësuar kodimin dhe ruajtjen e informacionit të rëndësishëm.
Studiuesit kryen një seri eksperimentesh në të cilat pjesëmarrësit gjykuan kohëzgjatjen e kohës që shikonin imazhe të ndryshme. Ata zbuluan se skenat më të mëdha dhe më pak të rrëmujshme prodhonin perceptimin e një kohe më të gjatë, ndërsa imazhet komplekse dhe të ndërlikuara shkurtuan perceptimin e kohës.
“Këto rezultate sugjerojnë se qarqet vizuale ndërmjetësojnë ose ndërtojnë kohën e perceptuar” shkruajnë autorët e studimit. “Kjo sugjeron një lidhje midis veçorive të imazhit, perceptimit të kohës dhe kujtesës që mund të eksplorohet më tej duke përdorur modele të përpunimit vizual.”
Ky zbulim sfidon të kuptuarit tradicional sesi truri kodon kohën gjatë përpunimit ndijor. Dr.Martin Wiener dhe ekipi i tij sugjerojnë se koha mund të modulohet më herët gjatë proçesit, në mënyrë të pavarur për çdo shqisë, gjë që mund të ndryshojë të kuptuarit tonë për proçeset njohëse.
Në të ardhmen, studiuesit planifikojnë të zgjerojnë studimin e tyre për të përfshirë një grup më të larmishëm pjesëmarrësish dhe të përdorin teknologjitë e neuroimazhit për të eksploruar në thellësi mekanizmat pas këtyre fenomeneve. Kjo mund të na ndihmojë të kuptojmë më mirë sesi perceptimi ynë për kohën është formësuar nga stimujt vizualë dhe sesi mund të përdoret në fusha që variojnë nga psikologjia, tek reklamat.
