11 vite më parë, njerëzit prisnin artistin të vinte në krye, që në fund të ishin të varur në nyje.
Artistin pas ngjalës, obezi i bëri podium ithtarie, teksa sot e shan me libër shtëpie.
Turmat, mezi prisnin të vinte ndryshimi me ngjyra dhe penele, erdhi në fakt dhe në fund kryeministri i bëri fërtele.
Por, ishin edhe disa të verbër në Shqipëri, që i thoshin popullit: “Jo! Mos, nuk votohet ky ditëzi!”
Por e votuan dhe janë sot, në arrati ose në marrëzi.
***
Teksa shfletoja një libërth, që koha e ka bërë bezhë, hasa këtë fabul të Ezopit, dhe gjeta në të, veten dhe të ngjashmit e mi të vitit 2013.
“I verbëri” (nga Ezopi)
Ai ishte një i verbër, që çfarëdo kafshe që i vendosnin në duar, e prekte dhe mund t’u tregonte se çfarë lloj krijese ishte.
Kështu një herë i dhanë një rrëqebull të vogël.
I verbëri e ndjeu dhe, duke mos qenë në gjendje ta hamendësonte me siguri, tha:
“Nuk e di se çfarë dreqin është, nëse është pjellë ujku apo dhelpre, apo ndonjë kafshë tjetër e tillë. Megjithatë, për një gjë jam i sigurtë: këtë krijesë nuk është e këshillueshme ta lini të udhëheqë kopenë e deleve.”
