Si mund të fitojë Macron një shumicë parlamentare pa Melenchon?
J.L. Melenchon luajti rolin e tij dhe “shërbimet” e tij nuk duhen më, por E. Macron ia “shiti” Francën të majtës ekstreme, asaj komuniste.
Raundi i dytë i zgjedhjeve parlamentare franceze ka përfunduar dhe Fronti i Ri Popullor i ekstremit të majtë fitoi vendin e parë dhe më shumë vende, i ndjekur nga koalicioni i Ansamblit të Macron dhe Tubimi Kombëtar i Marine Le Pen, i cili përfundimisht zuri vendin e tretë.
E majta ekstreme e J.L. Mélenchon luajti rolin e tij dhe “shërbimet” e tij nuk duhen më, por E. Macron ia “shiti” Francën të majtës, ose të paktën asaj që presidenti francez mund “të paraqesë” si të majtë, teksa janë komunistë në thelb, duke pasur parasysh se nuk do do të ketë reagime.
Aleanca e Frontit të Ri Popullor të së majtës ekstreme franceze, e përbërë në thelb nga pesë parti të së majtës ekstreme, zuri 182 vende në Asamblenë e re Kombëtare Franceze, deputetët e fraksionit pranë presidentit francez Emmanuel Macron do të jenë 162 dhe fraksioni i Marine Le Pen do të kanë 143 deputetë sipas rezultateve përfundimtare të shpallura në orët e para të mëngjesit të së hënës, nga televizioni francez BFM.
Ministria e Brendshme e Francës konfirmoi rezultatet përfundimtare të zgjedhjeve të së dielës, me një pjesëmarrje prej 66.63%.
Duke qenë se asnjë nga forcat politike nuk mund të arrijë një shumicë absolute, dy prej tyre, ose të paktën seksionet e tyre më të mëdha, duhet të bashkëpunojnë.
Emërimi i një kryeministri të ri në Francë është përgjegjësi e presidentit, por Asambleja Kombëtare ka mundësinë ta votojë kundër tij, në rast se ai miraton një mocion censurimi me shumicë absolute.
“Emmanuel Macron duhet të pranojë humbjen në zgjedhjet parlamentare dhe të mandatojë Frontin e Ri Popullor për të formuar një qeveri”, tha udhëheqësi i Partisë Franceze Jean-Luc Mélenchon, i cili ka luajtur rolin e “përgjuesit” të dobishëm të Marine Le Pen, pas një marrëveshjeje me Macron, veçse tani ka përfunduar roli i tij dhe së shpejti do të zbulojë se do të kthehet sërish në “magazinë” politike (edhe pse ka më shumë gjasa që ta ketë ditur që në fillim).
Kryeministri “duhet të largohet” dhe “aleanca e majtë duhet të qeverisë”, tha ai.
Skenarët për një ditë pas fitores së së majtës në zgjedhjet franceze janë:
– Formimi i një qeverie të pakicës nga Fronti i Ri Popullor i majtë;
– Anarki;
– Formimi i një koalicioni të ri qeveritar të shumicës (por kush do të marrë pjesë në të?);
– Formimi i një qeverie teknokratësh / personalitetesh;
Megjithatë, mundësia e zgjedhjeve të reja përjashtohet, pasi me ligj kutitë e reja nuk mund të vendosen para se të kalojë një vit, që do të thotë se në tre vitet e mbetura deri në fund të mandatit të tij, Macron në thelb e ka arritur qëllimin e tij për të mos patur një rival brenda vendit dhe të vazhdojë të luajë rolin e “Napoleonit” në luftën e Ukrainës
Në fund të fundit, ekziston mundësia e formimit të një qeverie të shumicës absolute në Francë që përjashton të majtën ekstreme “Franca e pabindur” të Mélenchon dhe pozicionimet e tij “të bezdisshme” politike për sistemin, në lidhje me njohjen e Palestinës dhe ndërprerjen e ndihmës ekonomike dhe ushtarake në Ukrainë.
Kjo mund të arrihet nëse partitë e tjera të Frontit të Ri Popullor kanë mbledhur 127 ose më shumë mandate.
Në këtë rast, kur ata të bashkohen me fraksionin e Macron, i cili fitoi 162 vende, mund të formohet një koalicion qeverisës, duke tejkaluar pragun prej 289 vendesh të kërkuar për një shumicë absolute.
Me pak fjalë, këto parti munden dhe nuk është aspak e pamundur, ta “lëshojnë” Melenchon dhe t’i japin Emmanuel Macron shumicën e lakmuar.
Kujtohet se Macron e kishte bërë të qartë që herët, duke folur në kabinetin francez, se nuk bëhej fjalë për bashkëqeverisje midis fraksionit të tij dhe partisë së “Francës së Pabindur” të Jean-Luc Mélenchon.
Pra, këtu dikush është “i tepërt” dhe ai është Mélenchon, por duket se të gjitha këto i dinin që në fillim të gjithë edhe ai, që kur bëri marrëveshjen e mbështetjes “të nëndheshme” me E. Macron.
Në fund të fundit, Melanchon është pronar i një “dyqani” specifik politik, ekstrem të majtë, thuajse komunist, i cili ka edhe një “klientelë” specifik votuesish.
Sistemi ka vërtetuar se kur bëhet fjalë për arritjen e qëllimeve të tij, mund të krijohen lehtësisht aleancat më paradoksale.
***
Pse Marine Le Pen shkoi nga vendi i parë në të tretë? Si “punuan” komunistët si katalizator që Macron “të mbijetonte”
për të tërhequr 224 kandidatë?
Pyetja e madhe e ngritur për zgjedhjet parlamentare franceze ishte se ndërsa Tubimi Kombëtar kishte marrë 33.15% në raundin e parë, duke fituar vendin e parë, në raundin e dytë zbriti në 24.7%, duke zbritur në vendin e 3-të, ku dominonte e majta ekstreme me 31,5% dhe koalicioni i E. Macron i dyti me 29,1%, ndërsa në raundin e parë kishte pësuar një dishezë të theksuar.
Në raundin e parë, blloku i majtë mori 27.99% dhe koalicioni i Macron doli i treti, duke fituar 20.04%.
Në fakt, komunistët e Francës “punuan” ekskluzivisht për “mbijetesën” e E. Macron për tre vitet e ardhshme.
Por kjo lëvizje dhe ky vendim i së majtës ekstreme, do të forcojë Marine Le Pen në funksion të zgjedhjeve presidenciale të vitit 2027.
Sepse në përgjithësi, ajo që u pa është se E. Macron ia “shiti” Francën të Majtës ekstreme, që të mos sundonte e djathta.
Lëvizjet e kombinuara të bëra kundër Le Pen nga e majta dhe Macron duhet të kujtohen dhe nënvizohen.
Gjithsej 224 kandidatë tërhoqën kandidaturën e tyre, në mënyrë që në qarqet specifike kandidati që i përkiste njërit apo tjetrit koalicion, të merrte votat e nevojshme për të zënë vendin e parë.
Në fakt, ajo që është zbuluar tani më, është fakti që në Francë ka dy “parti” substanciale me një mision specifik: Njëra është partia e Le Pen dhe tjetra është e majta “mbrojtëse” e E. Macron.
Marine Le Pen, në këtë garë elektorale, ishte e vetme përballë të gjithëve. Strukturat proqeveritare dhe politikanët e autorizuar prej tyre bashkëpunuan me të majtët.
Duhet theksuar se zgjedhjet parlamentare në Francën “demokratike” nuk rregullohen Kushtetutë, por me ligje zgjedhore.
Karakteristikë kryesore është se tre kandidatë kalojnë në raundin e dytë nëse marrin më shumë se 12.5% të votave. Sistem absurd në ide dhe funkaion.
Nga 577 zona elektorale, vende në parlament, përfaqësuesit e partive sistematike dolën të dytat dhe të tretat në më shumë se gjysmën e tyre.
Kujtojmë se në mesin e qershorit, Emmanuel Macron e quajti Jean-Luc Mélenchon një “murtajë dhe kërcënimin kryesor për demokracinë” dhe shoqatën politike “Mosbindjen Franceze” një klub antisemitizmit, populizmit dhe ekstremizmi.
Por kjo nuk i pengoi ata të punonin së bashku në mënyrë të përsosur kundër Le Pen dhe, siç doli, as votuesit e tyre. Socialistët bënë pikërisht të njëjtën gjë. Në këtë rol luajtën edhe shumë zyrtarë të partisë republikane.
Për t’i thënë gjërat ashtu siç janë, Emmanuel Macron, bazuar në rezultatet e djeshme, ruan pushtetin edhe për tre vitet e ardhshme që i kanë mbetur për të përfunduar mandatin e tij.
Për momentin buxheti francez dhe të gjitha burimet administrative mbeten nën kontrollin e tij. Sigurisht që kishte shumë marrëveshje “nën tavolinë”, përderisa tërhoqi 224 politikanë kandidatë dhe padyshim që ata tani, do të “kompensohen” për postet që nuk pretenduan, por i lëshuan për të majtën ekstreme.
Gjithsesi, francezët zgjodhën ata që mendojnë se i meritojnë, pavarësisht se të gjithë e dinin se ishin bërë shumë “alkimi” politike për të mos fituar fituesit e dukshëm, me diferencë.
Përfundimi i gjithë kësaj është shumë i thjeshtë: Macron duhej të qëndronte në pushtet me çdo kusht dhe me çdo kusht.
Pavarësisht se të gjithë e dinë se burimet financiare të Francës do të ndahen me Ukrainën, pavarësisht se presidenti Macron është bërë një rrezik për paqen botërore, duke dashur të dërgojë trupa në tokën ukrainase kundër rusëve, francezët votuan. E tyre vota, e tyre përgjegjësia për të ardhmen.
Duhet ditur se qëndrimi zyrtar i Mélenchon është kundër vazhdimit të ndihmës për Ukrainën, kjo do të thotë se edhe roli i tij përfundon këtu.
Thjesht, komunistët e Francës ndaluan fitoren e Le Pen dhe nga koalicioni që krijuan do të gjenden “rezervat” politike, që t’i japin maxhorancën Macron për të vazhduar të qeverisë komod.
“Demokracia” foli dhe të gjithë janë “të kënaqur”…
