Sindroma e Jerusalemit
Hera e parë që u përdor si term ishte në vitin 1930. Për shkak të rëndësisë së madhe fetare të qytetit, personi që përjeton sindromën beson se ai është një figurë e rëndësishme biblike.
Shumë prej tyre pretendojnë se janë Virgjëresha Mari, Moisiu, Joan Pagëzori ose Krishti. Sindroma e Jerusalemit prek afro 100 persona, prej të cilëve 40 janë të shtruar në spital. Ata vuajnë për të dalë në rrugë dhe për të predikuar.
Ata janë të fiksuar pas pastërtisë së trupit, lahen vazhdimisht, ose presin thonjtë me detyrim.
Sindroma e Parisit
Rasti i parë ndodhi në vitin 2004 dhe përfshinte kryesisht udhëtarë nga Japonia. Të vuajturit përjetojnë ankth dhe halucinacione, pasi mendojnë se janë mbreti Louis XIV. Mesatarisht 12 raste regjistrohen çdo vit, kryesisht te personat e moshës 30 vjeç.
Në shumicën e rasteve, simptomat zhduken pas disa ditësh pushim. Në rastet më të rënda, udhëtarët kthehen në Japoni. Ambasada japoneze ka një shërbim telefonik 24 orë me të cilin të sëmurët mund të kontaktojnë.
Sindroma e Firences
Viti 1980 ishte viti kur u raportua për herë të parë dhe që atëherë janë regjistruar mbi 100 raste. Zakonisht ka të bëjë me turistët e Europës Perëndimore të moshës 20-40 vjeç. Sindroma është një reagim akut nga dëshira e fortë për të vizituar monumentet dhe për të vizituar pasurinë kulturore të Firences.
Pothuajse dy të tretat mund të zhvillojnë psikozë paranojake. Sindroma u bë e njohur si “Sindroma e Stendalit” nga shkrimtari francez, i cili udhëtoi për në Firence në vitin 1817. Ai përjetoi simptomat kur vizitoi Bazilikën e Kryqit të Shenjtë, ku ndodhen trupat e Makiavelit, Mikelanxhelos dhe Galileos.
Sindroma e Venecias
Bëhet fjalë për udhëtarët që vijnë në qytet për të vrarë veten. Fenomeni është vërejtur në vitet 1988-1995, në 51 persona. Shumica e “vullnetarëve” ishin gjermanë. Me shumë mundësi, ata janë ndikuar nga romani “Vdekja në Venecia” të shkrimtarit gjerman Thomas Mann.
Sindroma e Stokholmit
Emërtuar pas një grabitjeje bankare në vitin 1973 në Stokholm. Banditë mbajtën peng katër punonjës të bankës për 6 ditë dhe i futën në kurth me dinamit. Pasi policia arrestoi grabitësit, pengjet thanë se kishin frikë nga policia. Ata mblodhën para për mbrojtjen e të arrestuarve dhe nuk dëshmuan kundër tyre.
Sindroma e Stokholmit i referohet njerëzve që janë në një situatë pengmarrjeje dhe ndihen të lidhur emocionalisht me dhunuesin e tyre. Termi çrregullim mendor u përdor për herë të parë në vitin 1974 për Patty Hearst, e cila u rrëmbye nga Ushtria Çlirimtare e Bashkëjetesës.
Sindroma Lima
Është e kundërta e sindromës së Stokholmit: rrëmbyesit zhvillojnë ndjenja për viktimat. Në vitin 1996, në Lima, anëtarët e Lëvizjes Revolucionare “Tupac Amaru” morën peng 600 persona nga Ambasada Japoneze. Rrëmbyesit filluan të ndjenin dhembshuri për viktimat, kështu që ata i liruan më shpejt sesa kishin planifikuar.
Përfundimisht forcat speciale bastisën, duke vrarë dy rrëmbyes dhe një komando.
Sindroma e Londrës
Përdoret për të përshkruar situatën në të cilën pengjet bëhen të padisiplinuar dhe jo bashkëpunues me rrëmbyesit e tyre, duke rezultuar në vrasjen e tyre. Në vitin 1981, separatistët arabë pushtuan ndërtesën e Ambasadës Iraniane në Londër. Një nga 26 pengjet po debatonte me rrëmbyesit e tij, edhe pse viktimat e tjera iu lutën të ndalonte. Në fund, rrëmbyesit e vranë. Vrasja çoi në ndërhyrjen e armatosur të forcave të policisë, ku mbeti i vrarë një peng, të gjithë terroristët përveç njërit, ndërsa dy persona u plagosën.
Sindroma e Amsterdamit
Bëhet fjalë për sjelljen e meshkujve që ndajnë foto nudo të bashkëshorteve, apo edhe të tyre, në momente seksuale, pa pëlqimin e tyre. Termi u krijua nga një seksolog në Universitetin “La Sapienza” në Itali dhe u bë publik për herë të parë në një konferencë të vitit 2008 të Federatës Europiane të Seksologjisë në Romë. Ai ndoshta është frymëzuar nga Red Light District të Amsterdamit, ku prostitutat ekspozohen pas vitrinave të dyqaneve.
Sindroma e Bruklinit
U krijua gjatë Luftës së Dytë Botërore nga psikiatër të marinës, të cilët po ekzaminonin rekrutët që dukeshin mjaft nervozë. Në fillim ata besuan se sjellja ishte rezultat i një natyre psikopatologjike, por vunë re se kjo ndodhte mjaft shpesh. Mjekët e njohën ngjarjen si një model sjelljeje nga qytetet ku burrat mesa duket janë tepër argumentues mbi një ndodhi, ngjarje, sjellje.
Sindroma e Detroitit
I referohet zëvendësimit të punëtorëve të moshuar me punonjës më të rinj, të cilët kanë më shumë aftësi. Sindroma mori emrin e saj pasi Detroit është një qendër e njohur e prodhimit të makinave, ku modelet e vjetra të makinave zëvendësohen me të reja. Për inerci punonjësit në moshë të madhe / të vjetër duhet të zëvendësohen me të rinj.
