Banorët ndihmuan për të ruajtur strehimin.
Resorti luksoz Greenbrier i Virxhinias Perëndimore ka qenë një shesh lojrash për princat dhe burrat e shtetit, që kur u hap në vitin 1778.
I vendosur në qytetin malor Allegheny të White Sulfur Springs, Greenbrier u zgjerua me kalimin e shekujve, duke evoluar nga një seri vilash verore, në një hotel pallat të rrethuar nga kopshte dhe fusha golfi.
Kur resorti shpërtheu në një krah, në fund të vitit 1958, askush nuk u befasua.
Por vendasit shumë shpejt vunë re diçka të çuditshme në lidhje me projektin. Vrima e hapur për themelin ishte e madhe dhe sasi të mëdha betoni vinin nmekamionë çdo ditë, së bashku me objekte të çuditshme: 110 urinale dhe dyer të mëdha çeliku. Rojet ishin vendosur jashtë.
Brenda disa javësh nga hapja, ishte e qartë për shumë njerëz se krahu i ri i Virxhinias Perëndimore kishte shumë më tepër sesa thjesht dhoma për të ftuar dhe ambiente konferencash. Por vendasit i mbajtën për vete dyshimet e tyre.
Falë këtij diskrecioni, kaluan gati 35 vite përpara se pjesa tjetër e vendit të mësonte të vërtetën: krahu i Virxhinias Perëndimore i Greenbrier u vendos në majë të një bunkeri bërthamor me madhësinë e dy fushave futbolli, të vendosura mbi njëra-tjetrën. Brenda, pas një dere 25 tonëshe, ishte një hapësirë banimi dhe pune e pajisur për të akomoduar çdo anëtar të Kongresit të Shteteve të Bashkuara. Strehimi mbante më shumë se 1000 persona, kishte një kafene me 400 vende, auditore individuale për Senatin dhe Dhomën e Përfaqësuesve, rezervuarë të mëdhenj uji dhe një incenerator mbeturinash që mund të shërbente si krematorium.
Zyrtarët qeveritarë zgjodhën vendpushimin si një vend të shenjtë, për shkak të vendndodhjes së tij të izoluar, marrëdhënieve të gjata me elitën politike të vendit dhe afërsisë me Uashington DC. Greenbrier ishte, sipas fjalëve të Washington Post, “tërheqja përfundimtare e Kongresit”.
Në fillim të vitit 1992, një gazetar i Washington Post i quajtur Ted Gup u ndal nga Greenbrier. Gup kishte marrë një informacion anonim në lidhje me strehimin dhe po kërkonte më shumë informacion.
Kur u zbulua e vërteta, pak njerëz në zonë u habitën nga ekzistenca e strehës. Por ata u befasuan kur zbuluan se ishte menduar për Kongresin. Shumica menduan se ishte për presidentin.
Në një deklaratë, udhëheqja e kongresit shprehu “keqardhjen” e saj për vendimin e Post për të botuar artikullin. “Ka qenë gjithmonë e qartë se nëse fshehtësia e vendndodhjes së objektit do të rrezikohej, efektiviteti dhe siguria e programit do të rrezikohej, nëse nuk ndërpritet”, thanë drejtuesit.
Informatori anonim që lajmëroi Gupin për ekzistencën e strehës nuk është identifikuar kurrë publikisht. Strehimi u deklasifikua menjëherë pas publikimit dhe u hap për publikun në vitin 1995. Njerëzit e parë që e panë atë ishin punonjësit e Greenbrier, të cilët e panë këtë mundësi si një falenderim të vogël për diskrecionin e tyre ndër vite.
