E kemi theksuar vazhdimisht faktin se çdo dëshirë që lind në zemrat tona për hir të drejtësisë dhe kundër së keqes, zbulon se natyra jonë njerëzore është krijuar kryesisht në ngjashmërinë hyjnore. Çdo dëshirë për dashuri që zgjohet në shpirtin tonë dhe çdo ndjenjë refuzimi të veseve që përshkojnë botën, na zbulojnë se jemi krijuar për diçka më shumë. Të gjitha dëshirat tona për mirësi janë dëshira për Atë që është burimi i të gjithë mirësisë.
Pra, çfarë mund të themi më shumë, apo nga një këndvështrim tjetër! Kështu do t’ju lë me një këngë, në fakt, kjo është më kulmorja nga të gjitha këngët, pasi ajo quhet “Kënga e Këngëve”. Në një përshtatje gjeniale dhe mençurie të frymëzuar nga Fryma e Shenjtë, Mbreti Solomon krijoi një histori dashurie në një këngë që përshkruan me kureshtje dy të dashuruar, veten dhe një vajzë, me të njëjtin emër. Solomon është forma mashkullore e fjalës shalom (paqe) dhe Shulamite është femra e fjalës shalom.
Me bukuri poetike Kënga e Këngëve e paraqet Solomonin duke u përpjekur të rrëmbejë zemrën e Shulamites në një shkallë të tillë që emri i saj të jetë në bashkim dhe harmoni me të tijën: “…atëherë isha në sytë e tij si ai që gjen paqe (Shalom)” ( Kënga e Këngëve 8:10). Gruaja gjen përvojën e paqes tek burri që mishëron Shalom (Solomon). Gjithçka që ajo dëshiron është të ndjejë empati me personin që mishëron këto dëshira. Ajo është e sigurt me të, sepse ai i përshtatet dëshirave të zemrës së saj.
Fjala shalom zakonisht përkthehet si “paqe”. Në hebraisht, fjala mbart idenë e përmbushjes totale, plotësisë, ndjenjës së lumturisë së plotë në të cilën asgjë nuk mungon. Paqja është gjendja më e lartë e qënies, sepse përfshin të qënit saktësisht kush dhe çfarë duhet të jemi. Në Këngë, Shulamiti gjen një ndjenjë përmbushjeje dhe plotësimi në dashurinë e Solomonit. Ata të dy bëjnë çiftin perfekt. Ai është ai, që ajo ka nevojë. Në dashurinë e tij, ajo është plotësisht e përmbushur.
Historia e Biblës është historia e një marrëdhënieje tjetër të përsosur. Midis zemrës njerëzore dhe zemrës hyjnore. Mes Atij që është burimi i gjithë dashurisë së vërtetë dhe atyre që kanë nevojë dëshpërimisht për dashurinë e Tij për mirëqenien e tyre të përjetshme. Aty historia juaj personale dhe e imja kthehet në një kërkim gjatë gjithë jetës sonë. A mund të konceptojmë diçka më të lartë sesa të na duan përjetësisht me mirësi dhe besnikëri të përsosur dhe të përjetojmë të njëjtën cilësi dashurie, që derdhet vazhdimisht nga zemrat tona te Perëndia dhe te gjithë të tjerët? Sigurisht që nuk mundemi!
Njohja në nivelin themelor të shpirtit, si dhe të faktit se Zoti është dashuri, është padyshim zbulimi më i rëndësishëm dhe krejtësisht emocionues, që kemi bërë ndonjëherë. Imagjinata njerëzore nuk mund të arrijë më lart, sepse në realitet nuk ka realitet më të lartë, sesa të kuptosh dashurinë e Zotit. Zoti na ofron më të mirën e asaj që kemi ëndërruar ndonjëherë dhe më shumë. Ai na ofron atë që zemrat tona kërkojnë, gjithmonë në shkallë superlative, na ofron dashuri që rritet dhe vërshon vazhdimisht nga brenda nesh, tek ata rreth nesh, si një burim i pafund dashurie vetëmohuese.
Mund ta shijojmë edhe tani, në çdo moment miqësie të vërtetë, në çdo veprim vetëmohues që bëjmë apo dëshmojmë, në çdo shpërthim të qeshjes së pafajshme, në çdo ndjenjë besimi dhe pranimi të sinqertë. Zoti na e siguron atë, dashurinë që duam të kemi. Shpresoj që edhe ju ta dëshironi dhe ta keni në emër të Zotit.
