Financial Times ka pranuar se spërkatja me kimikate nuk është një teori konspiracioni siç kanë pretenduar mediat kryesore për kaq shumë vite, por një fenomen i vërtetë që po ndihmon për të përballuar të ashtuquajturën “vlimi global”. E cila, megjithatë, është një tjetër mashtrim, të cilin mund ta pranojnë pas një dekadë nga sot…
Në fund të fundit, gjithçka është e mundur në epokën e Oruellizmit.
Për herë të parë një medium sistematik pranon atë që shohim të gjithë dhe askush nuk flet nga frika se mos quhet “i spërkatur”, duket pra që ka njerëz që preferojnë të luajnë rolin e budallait, sesa të shkojnë kundërt sistemit.
Ky pranim është sigurisht për shkak të presionit të provave të shumta që qarkullojnë në internet nga mediat alternative dhe përdoruesit e platformave sociale (të cilat ende funksionojnë lirshëm). Pra, të këmbëngulësh për ta quajtur teori konspiracioni, do të thotë se je i destinuar për të qenë skllav dhe mendjembyllur!
Megjithatë, edhe tani, nëse dikush shkon në faqen e internetit të wikipedia dhe kërkon publikime të vjetra të medias kryesore, do të vërehet se ata e quajnë spërkatjen “teori konspiracioni” dhe tallen me ata që flasin për të, për spërkatjen pra.
Në artikullin e titulluar “Gjeoinxhinieria ia vlen të rrezikohet – me kusht që ta kuptojmë siç duhet”, Financial Times argumenton se ulja artificiale e temperaturës së Tokës përmes gjeoinxhinierisë do të ndihmojë në parandalimin e një katastrofe të ardhshme të shkaktuar nga ndryshimet klimatike.
Sipas Financial Times:
“Nëse përmbushen të gjitha angazhimet e veprimit global për klimën, deri në fund të shekullit do të kemi një rritje prej 2,4 deri në 2,6 gradë Celsius. Kjo është shumë më e ulët se rritja prej 4 gradë Celsius pa veprime klimatike, por gjithashtu shumë më e lartë se objektivi 1.5 gradë Celsius, i Marrëveshjes së Parisit.
Më keq, tejkalimi i këtij objektivi duket i pashmangshëm, pasi bota arriti një temperaturë mesatare vjetore prej 1.45°C mbi nivelet paraindustriale vitin e kaluar. Reduktimet e shpejta të emetimeve, përpjekjet më të forta për përshtatje dhe heqja e shtuar e dioksidit të karbonit, mbeten kritike për kufizimin e efekteve më të këqija të ngrohjes globale.
Por me rreziqet tashmë të larta dhe në rritje alarmante, ne nuk mund të injorojmë asnjë metodë ekzistuese. Kjo përfshin masa të diskutueshme të tilla si gjeoinxhinieria, veçanërisht, modifikimi i rrezatimit diellor (SRM), i cili përfshin reflektimin e një pjese të vogël të dritës së diellit, përsëri në hapësirë për të ftohur planetin. Në muajt e fundit, SRM ka tërhequr vëmendjen në qarqet shkencore, mediat ndërkombëtare dhe në mesin e aktorëve të ndryshëm të klimës.
SRM është eksperimentale, por parandalon rreziqet klimatike. Përfshin teknika të tilla si injektimi i aerosolit stratosferik, i cili do të përfshinte lëshimin e grimcave të vogla në atmosferën e sipërme për të shpërndarë rrezet e diellit, duke imituar efektet ftohëse që shihen pas shpërthimeve të mëdha vullkanike ose ndezjen e reve detare, në të cilat uji i detit do të spërkatej në ajër për të rritur reflektimi i reve të ulëta.
Këto metoda potencialisht mund të ulin temperaturat globale shpejt dhe me kosto të ulët. Ato gjithashtu mund të kenë efekte serioze të dëmshme dhe të prishin modelet lokale të motit, të dëmtojnë shtresën e ozonit dhe të çojnë në shi acid.
Një shqetësim i madh është se SRM nuk trajton problemin themelor të emetimeve të gazeve serrë. Ndërsa SRM mund të ftohë përkohësisht planetin, nuk do të zvogëlojë nivelet e dioksidit të karbonit atmosferik, ose kurrë nuk do ta kthejë plotësisht klimën në gjendjen e saj paraindustriale. Përveç kësaj, SRM mund të krijojë një skenar “përfundimi i goditjes”, ku një ndërprerje e papritur e aktiviteteve të SRM do të çonte në ngrohje të shpejtë dhe potencialisht të rrezikshme. Rreziku i vendeve ose aktorëve privatë që zhvillojnë SRM-të i shtohet këtyre shqetësimeve.
Ndërsa SRM është i diskutueshëm, prandaj, dështimi ynë kolektiv për të kufizuar ngrohjen globale në 1.5°C na lë me pak zgjidhje, veçse ta eksplorojmë atë dhe të vlerësojmë me kujdes nëse mund të ketë ndonjë përfitim dhe nëse mund t’i zbusim realisht të gjitha rreziqet e saj.
Që ky bast të funksionojë, kërkohen disa parime solide. SRM nuk duhet të shihet si një zëvendësim për reduktimin e emetimeve dhe duhet të merret parasysh vetëm pas një hulumtimi të plotë dhe qeverisjes së kujdesshme.
Së pari, kjo mund të bëhej vetëm përmes një kuadri global të qeverisjes për menaxhimin e SRM. Aktualisht, nuk ka një kuadër ndërkombëtar detyrues që rregullon kërkimin ose zhvillimin e SRM. Kjo rrit rrezikun e përdorimit të parakohshëm ose të pamatur të këtyre teknologjive. Së dyti, çdo vend duhet të zbatojë një moratorium mbi zhvillimin e SRM-së dhe eksperimentet në shkallë të gjerë, derisa të krijohen struktura adekuate të kuptimit shkencor dhe të qeverisjes. Së treti, nevojitet një kërkim i gjerë mbi SRM-në, me theks te transparenca (përfshirë sigurimin e burimeve) dhe pjesëmarrja globale, duke përfshirë vendet në zhvillim.”
***
Pra e shihni që mediat sistematike që me termin “spërkatje” që përdornim na, na luftonin gjoja për dezinformim, sot po pranojnë spërkatjen. E pranojnë pa asnjë pasojë që të kanë gënjyer gjithë këto vite! E pranojnë si pa të keq dhe nuk mban askush prëgjegjësi.
Ironia është se qeveritë botërore vazhdojnë të marrin masa jashtëzakonisht fashiste përtej censurës, në emër të dezinformimit, që ato vetë ja imponojnë publikut!
