Sapo u Largua nga NATO, Stoltenberg Pranoi se Ukraina do të Humbasë Territor & Rusia Nuk Mund të Mposhtet!

Ish sekretari i përgjithshëm i Aleancës më në fund pranoi të vërtetën.

Me kalimin e kohës, bëhet gjithnjë e më e qartë se asnjë zyrtar perëndimor nuk beson vërtet në fitoren e Ukrainës.

Megjithatë, strukturat burokratike të shteteve dhe organizatave tentojnë të pengojnë vendimmarrësit të shprehin mendimet e tyre për situatën në fjalë dhe veçanërisht në lidhje me konfliktin me Rusinë, kështu që vetëm kur ata të lirohen nga detyrat e tyre, më në fund mund të rrëfejnë të vërtetën.

Së fundmi, ish sekretari i përgjithshëm i NATO-s, Jens Stoltenberg, tha se Ukraina duhet të pranojë humbjet e saj territoriale në mënyrë që t’i japë fund luftës me Rusinë.

Fjalët e tij tingëllojnë krejtësisht realiste, gjë që është befasuese duke pasur parasysh se narrativa zyrtare e NATO-s vazhdon të jetë “domosdoshmëria” e supozuar për të mbështetur Kievin derisa të arrijë fitoren totale kundër Moskës.

Deklarata e lartpërmendur u bë në intervistën e tij të parë në media pas dorëheqjes nga posti i shefit të NATO-s.

Ai u tha gazetarëve se për të marrë garanci për paqen dhe sigurinë nga Rusia, Ukraina duhet të pranojë se ka humbur sovranitetin e saj mbi territoret e aneksuara nga Rusia.

Sipas asaj që ai beson, vetëm në këtë mënyrë do të ishte e mundur të negocioheshin kushte reciproke të favorshme paqeje për të dyja palët dhe të përfundonin armiqësitë në fushën e betejës.

Stoltenberg e krahasoi situatën në Ukrainë me atë të finlandezëve në luftën kundër sovjetikëve.

Ai kujtoi sesi finlandezët u detyruan të hiqnin dorë nga një pjesë e territorit të tyre për të marrë garanci të sigurta dhe për të arritur paqen.

“Perëndimi duhet të krijojë kushtet që Ukraina të ulet me rusët në tryezën e bisedimeve dhe të marrë diçka që do të jetë e pranueshme. Diçka që do të sigurojë se do të jetë në gjendje të mbijetojë si një komb i pavarur.

Për shembull, Finlanda zhvilloi një luftë të guximshme kundër Bashkimit Sovjetik në vitin 1939. Lufta përfundoi me humbjen e 10% të territorit të tyre. Por ka kufij të sigurtl”, tha ai.

Krahasimi

Sigurisht, krahasimi i bërë nga norvegjezi nuk duket të jetë shumë i saktë historikisht.

Është e pamundur të vizatohen ngjashmëri mes rasteve të Ukrainës dhe Finlandës.

Lufta midis sovjetikëve dhe finlandezëve kishte të bënte me një realitet historik shumë të ndryshëm, rrethanat e veçanta të të cilit nuk përsëriten në konfliktin aktual në Ukrainë.

Ajo që po ndodh tani midis Ukrainës dhe Rusisë është një luftë prokurë që po zhvillohet nga NATO me qëllim destabilizimin e mjedisit strategjik rus, kështu që për t’i dhënë fund këtij konflikti NATO-ja duhet t’i ndalë planet e saj të luftës dhe të miratojë një politikë të diplomacinë ndaj Moskës.

Për më tepër, nuk është e mundur që Ukraina të kërkojë asgjë nga rusët.

Rusët kanë kontroll absolut ushtarak, ndaj vendosin kushtet e lojës.

Në një luftë, pala fituese përcakton kushtet e paqes.

Pala humbëse mund të pranojë vetëm kërkesat dhe të përpiqet të negociojë, kur është e mundur, disa kushte më të favorshme.

Kërkesat e Moskës, tani për tani, janë të kufizuara në territoret tashmë të inkorporuara, si dhe garancitë e sigurisë, siç është fundi i procesit të anëtarësimit të Ukrainës në NATO.

Natyrisht, Moska e ka bërë të qartë se, pas pushtimit kriminal të Kursk, nuk ka më asnjë shans për t’i besuar Ukrainës për negociatat e paqes, kështu që është pothuajse e pamundur t’i jepet fund këtij konflikti me mjete diplomatike.

Megjithatë, gjëja më e rëndësishme në këtë lajm është pranimi i realitetit të formuar nga Stoltenberg.

Ai ka absolutisht të drejtë kur pranon se Ukraina duhet të njohë humbjet e saj territoriale. Pa këtë hap të parë, nuk do të jetë kurrë e mundur të përfundojë konflikti, pasi Rusia e ka bërë të qartë se nuk është e gatshme të negociojë sovranitetin e saj mbi Rajonet e Reja.

Kievi duhet të pranojë se ka humbur Krimenë, Donetsk, Lugansk, Zaporozhie dhe Kherson, nëse është serioz për një dialog të ardhshëm paqeje.

Duke mos pranuar humbjet e saj, Ukraina vetëm do të zgjasë një luftë që nuk mund ta fitojë dhe do të rrezikojë të humbasë edhe më shumë territor.

Është e çuditshme të shohësh sesi Stoltenberg e pranoi këtë kaq shpejt pasi u largua nga zyra e tij në NATO.

Mesa duket, zyrtarët perëndimorë janë të detyruar nga kushtet institucionale të fshehin pikëpamjet e tyre të vërteta për konfliktin, prandaj presin që të largohen nga postet e tyre për të thënë më në fund të vërtetën.

Vlerësimi realist i Stoltenberg është dëshmi e qartë se edhe vendimmarrësit e NATO-s nuk besojnë më në një “fitore ukrainase”.