60% deri në 70% e përfituesve të ndihmës sociale në qytetet gjermane janë të huaj, ose njerëz me prejardhje migrante, duke krijuar një “ekonomi varfërie” që po gërryen arkën bashkiake.
Deklarata tronditëse nuk vjen nga ndonjë kritik ekstrem, por nga zemra e sistemit: kryetari i bashkisë së Essenit, Thomas Kufen i Partisë Kristian Demokratike (CDU). Kufen nuk foli vetëm për qytetin e tij; ai dha alarmin për të gjithë Gjermaninë, duke deklaruar se pothuajse çdo qytet gjerman është në prag të falimentimit, tashmë.
Deri në vitin 2025, vrima financiare në të gjitha bashkitë gjermane parashikohet të arrijë në 30 miliardë euro – një deficit të paralizon, 6 miliardë më shumë se një vit më parë. Modeli ekonomik dikur i shkëlqyer i Europës po fundoset si një Titanik. Në rajonin më të populluar, North Rhine-Westphalia, vetëm 10 nga 396 bashkitë kanë një buxhet të balancuar. E njëjta pamje e zymtë shtrihet nga metropolet kozmopolite deri te qytetet më të vogla.
Imigracioni masiv dhe kostoja e mirëqenies!
Çfarë e ka çuar Gjermaninë, shtyllën e stabilitetit europian, në këtë bllokim ekonomik?
Kryebashkiaku Kufen përmend fajtorin: Imigracioni masiv i viteve të fundit ka rritur ndjeshëm shpenzimet sociale. Kostoja vjetore e strehimit, integrimit dhe përfitimeve për refugjatët po i afrohet 50 miliardë eurove në të gjithë vendin.
Në shumë qytete, struktura shoqërore po ndryshon në mënyrë dramatike. 60% deri në 70% e përfituesve të ndihmës sociale janë të huaj ose njerëz me prejardhje migrante, duke krijuar një “ekonomi varfërie” që po përpin arkën e bashkisë.
Në Essen, 35% e nxënësve të shkollave fillore kanë nevojë për programe shtesë dhe intensive për shkak të vështirësive gjuhësore, duke i shtyrë shkollat në limitet e mundësive.
Qytetarët janë në krizë. Në të njëjtën kohë, vetë qytetarët gjermanë po fundosen. Me 5.7 milionë janë të mbingarkuar me borxhe – rritja e parë në gjashtë vite – duke treguar se kriza është më e thellë se një deficit i thjeshtë bashkiak.
Drama e “menaxhimit të masave shtrënguese”!
Shumë qytete, si Essen, kanë hyrë në një regjim “të menaxhimit të masave shtrënguese”. Kjo do të thotë që ata paguajnë vetëm për shpenzimet absolutisht të domosdoshme (paga, ndihmë sociale).
Çdo shpenzim mbi 5,000 euro tani kërkon miratim të veçantë, duke çuar në një ngrirje të funksioneve themelore: shkollat mbyllen, rrugët lihen të pamirëmbajtura, dritat fiken natën dhe qendrat kulturore mbeten të mbyllura.
Kryetari i bashkisë është i pamëshirshëm në kritikat e tij ndaj Qeverisë Federale: Ndihma e dhënë është një pikë uji në oqean, e pamjaftueshme edhe për shpenzimet aktuale.
Kërcënimi më i madh është shkatërrimi i demokracisë.
Kryebashkiaku Kufen i bie kambanës së fundit: “Qytetet jofunksionale kërcënojnë demokracinë tonë”.
Nëse qytetari nuk mund të gjejë një vend në kopësht, nëse rrugët janë të rrezikshme, nëse shteti nuk është në gjendje të ofrojë gjërat bazë, atëherë ai humbet besimin e tij. Dhe kjo humbje, ky erozion i besimit në sistem, është më i rrezikshmi nga të gjitha deficitet.
Momenti i së vërtetës ka ardhur për Modelin Gjerman. Superfuqia ekonomike dikur e padiskutueshme e Europës po sheh qytetet e saj të shemben. Pa ndryshime radikale dhe të dhimbshme – qoftë në politikën e imigracionit apo në financimin bashkiak – kjo krizë do të jetë përfundimtare, shkatërruese, duke përcaktuar jo vetëm të ardhmen e qyteteve, por edhe të të gjithë vendit.
