Tango, siç dhe njihet, është muzikë dhe kërcim, kontribut i Argjentinës në kulturën botërore, së bashku sigurisht me yjet e topit, të cilët gëlojnë në vendin e pambasve dhe gauchos.
Ne e njohim tangon në versionin e saj urban, të kulluar nga referencat e saj sociale, pasi parisienët e përhapën atë në pjesën tjetër të botës në vitet 1920. Zonja me fustane të plota dhe zotërinj me frak që kërcejnë në pritjen e ambasadorit, është një imazh që kemi në mendjen tonë, kryesisht përmes kinemasë. Në versionin e saj të qytetit të vogël, tango do të gjendet në vendin tonë në ndonjë aktivitet, me etiketën “europiane”, pak para se të tingëllojë tallavaja.
Por tango kishte referenca të tjera sociale në fillim të historisë së saj. Ajo lindi diku në fund të shekullit të 19-të në lagjet e njohura të Buenos Aires, në qytetin port të bareve dhe shtëpive publike, ku jetonte legjendari Boca Juniors dhe ku Maradona mësoi të luante. Në këtë zonë jetonin tutorë e prostituta, por edhe njerëz të klasës punëtore, emigrantë, si nga brendësia e Argjentinës, ashtu edhe nga Europa. Fillimisht ishte një kërcim thjesht mashkullor, për burra me të gjitha.
Tango, sipas shkrimtarit të madh argjentinas Ernesto Sabato, është produkt i një përzierjeje muzikantësh dhe kërcimesh, të sjella nga emigrantët nga vendlindja e tyre, me një element të fortë erotik. Është kënga e burrit të vetmuar, “portenos”, që shpreh dëshirën dhe nostalgjinë e tij për një grua dhe në shumë raste dashurinë e pakënaqur: “Në jetën time kam pasur goca dhe zogj, por grua kurrë”, thotë teksti i një kënge tango.
Është një kërcim introspektiv, ndryshe nga vallet e tjera që janë ekstroverte dhe të gëzueshme. “Gjermani pi birrë, dehet dhe kërcen me naivitet, “porteno” kërcen tango për të menduar për fatin e tij, i cili nuk e trajtoi mirë”, shton Ernesto Sabato. Një nxitje të madhe tangos i dha bandoneon, që është marka e tij. Është një lloj fizarmonike e ardhur nga Gjermania, me një tingull emocional, të thellë dhe dramatik, që shpreh në mënyrë të përkryer hallet e “portenos”. Kompozitori dhe virtuozi i bandoneonit Astor Piazzolla (1921-1992) ishte ai që solli tangon në sallat e koncerteve, ndërsa një kontribut të madh dha edhe këngëtari kryesor i zhanrit Carlos Gardel (1890-1935).
