Ndërhyrje alarmante dhe e bujshme e Kissinger. Kërkon strukturë të re të sigurisë në Europë dhe referendume për shkëputje të rajoneve nga Ukraina, që të mbetet shtet!
Ai bën thirrje për një apel të menjëhershëm ndaj parimit të vetëvendosjes!
Çfarë dhe si u përgjigj Kremlini?
Një ndërhyrje domethënëse është bërë nga ish Ssekretari amerikan i Shtetit, Henry Kissinger, i cili bëri thirrje për negociata menjëherë, pasi argumentoi se lufta në Ukrainë ka hyrë në një pikë kthese kritike.
Kissinger propozon përdorimin e parimit të vetëvendosjes dhe referendumeve në zonat e Ukrainës që gjithsesi “kanë ndryshuar duart shumë herë gjatë shekujve”.
Me fjalë të tjera, ai propozon t’i jepet të paktën Donbass Rusisë dhe në të njëjtën kohë të ketë negociata për një strukturë të re ndërkombëtare të sigurisë në Europën Qendrore dhe Lindore, ku do të përfshihet edhe Rusia!
Kisinger po kërkon kompromis dhe lëshim të territoreve të Ukrainës menjëherë, pa humbur kohë. Përndryshe, nga fillimi i vitit 2023 mund të mos ketë as Ukrainë dhe as shtet ukrainas.
Në artikullin e tij në revistën “The Spectator” me titull “Si të shmangim një luftë të re botërore”, diplomati amerikan thekson se tani është mundësia e duhur për të shmangur një përshkallëzim të operacioneve ushtarake që mund të çojnë në një katastrofë globale.
Në çdo rast, H. Kissinger thekson se Rusia nuk duhet të dobësohet, sepse është një nga fuqitë kryesore botërore, ndërsa thekson se çdo problem i brendshëm në Rusi do të jetë një problem madhor për të gjithë botën.
Tani e kuptoi Kissinger këtë?!
Diplomacia ka humbur një mundësi.
Kissinger i referohet “përgjumjes së dimrit” që do të vijë në fushën e betejës në Ukrainë, duke e krahasuar atë me situatën e gushtit 1916, kur europianët e përfshirë në Luftën e Parë Botërore dhe u përpoqën të negociojnë me SHBA-në në mënyrë që ajo të ndërmjetësojë një zgjidhje paqësore të konfliktit.
Kryediplomati amerikan argumenton se presidenti i atëhershëm amerikan, Woodrow Wilson, për shkak të zgjedhjeve të ardhshme presidenciale, humbi momentin kur diplomacia mund të kishte ndërhyrë në kohë për të ndaluar gjakderdhjen dhe për të shpëtuar miliona jetë njerëzish.
“A është bota sot në një pikë kthese të ngjashme në Ukrainë, kur dimri krijon një pauzë të detyruar në kryerjen e operacioneve ushtarake në shkallë të gjerë në tokën e saj?”, pyet habitshëm Kissinger.
Paqja duhet të vijë përmes negociatave.
“Unë kam deklaruar vazhdimisht se mbështes operacionet ushtarake nga forcat aleate që synojnë të kundërshtojnë agresionin rus në Ukrainë. Por është koha e duhur për të ndërtuar mbi ndryshimet strategjike që tashmë janë bërë, duke i integruar ato në një strukturë të re për të arritur paqen përmes negociatave”, theksoi diplomati amerikan.
Neutraliteti i Ukrainës nuk ka kuptim.
Siç përmend Kissinger, për herë të parë në historinë moderne, Ukraina ka evoluar në “shtetin më të rëndësishëm në Europën Qendrore” me rezistencën e saj ndaj forcave ruse.
“Komuniteti ndërkombëtar, duke përfshirë Kinën, vazhdon të pengojë Rusinë nga një përdorim i mundshëm i armëve bërthamore”, thotë Kissinger.
Jo dobësimit të Rusisë!
Megjithatë, ai argumenton se rezultati i konflikteve nuk duhet të synojë dobësimin e Federatës Ruse, e cila është një nga fuqitë kryesore botërore.
“Rusia ka qenë një kontribues kyç në ekuilibrin global dhe balancën e fuqisë për më shumë se 500 vjet.
Roli i saj historik nuk duhet të nënvlerësohet”, argumenton Kissinger, duke vënë në dukje se çështjet e brendshme në Rusi, e cila ka një “potencial bërthamor global”, do të jetë një problem i madh për të gjithë botën.
Çfarë sugjeron ai?
Sa i përket asaj që duhet bërë më pas, Kissinger rithek propozimin që bëri majin e kaluar.
Kjo do të thotë, për të tërhequr një vijë armëpushimi përgjatë kufirit ukrainas, siç ishte më 24 shkurt, përpara pushtimit rus.
Siç thotë ai, Rusia duhet të tërhiqet nga territoret që ka kapur gjatë operacionit të saj special ushtarak në Ukrainë, por jo nga Republika Popullore e Donetskut, Republika Popullore e Luhanskut dhe Krimea.
“Negociatat për fatin e tyre mund të fillojnë pasi të arrihet një armëpushim. Në rast se vija kufitare midis Ukrainës dhe Rusisë që ekzistonte para 24 shkurtit nuk mund të arrihet as përmes negociatave dhe as mjeteve ushtarake, mund të konsiderohet përdorimi i parimit të vetëvendosjes.
Ata mund, nën kontrollin e bashkësisë ndërkombëtare, të mbajnë referendume për vetëvendosjen e territoreve shumë të kontestuara që kanë ndryshuar duart shumë herë gjatë shekujve”, thotë Kissinger.
Objektivi!
“Qëllimi i procesit të paqes do të ishte i dyfishtë: nga njëra anë të konfirmojë lirinë e Ukrainës dhe nga ana tjetër të përcaktojë një strukturë të re ndërkombëtare të sigurisë, veçanërisht në Europën Qendrore dhe Lindore.
Në atë rast, Rusia do të duhet të gjejë vendin e saj në këtë rend të ri”, thekson Kissinger, duke shtuar se “rruga e diplomacisë do të jetë me gjemba dhe plot zhgënjime” dhe se “do të kërkojë vizion dhe guxim”.
“Përpjekjet për të arritur paqen dhe rendin përfshijnë dy elemente që ndonjëherë shihen si kontradiktore. Është dëshira për siguri dhe nevoja për akte pajtimi”, përfundon Kissinger.
Kissinger ndër të tjera shkruan:
“Rezultati ideal për disa është një Rusi e dalë e paaftë dhe e pafuqishme nga lufta. Por nuk bie dakort. Pavarësisht prirjes së saj për dhunë, Rusia ka qenë e rëndësishme në ekuilibrin dhe fuqinë globale për më shumë se gjysmë mijëvjeçari. Roli i saj historik nuk duhet nënvlerësuar.
Dështimet ushtarake të Rusisë nuk e kanë eliminuar shtrirjen e saj bërthamore globale, duke e lejuar atë të kërcënojë përshkallëzimin në Ukrainë. Edhe nëse kjo aftësi zvogëlohet, shpërbërja ose shkatërrimi i kapacitetit të saj për politikë strategjike nga Rusia mund ta kthejë territorin e saj, i cili përfshin 11 zona të ndryshme kohore, në një vakum të kontestuar fuqie. Shoqëritë e saj rivale mund të vendosin më pas të zgjidhin mosmarrëveshjet e tyre me dhunë.
Ndërsa liderët botërorë përpiqen t’i japin fund një lufte që vendos dy fuqi bërthamore kundër një vendi të armatosur në mënyrë konvencionale, ata duhet gjithashtu të marrin në konsideratë ndikimin në atë konflikt dhe strategjinë afatgjatë të teknologjisë së lartë dhe inteligjencës artificiale. Armët autonome tashmë ekzistojnë, në gjendje të identifikojnë, vlerësojnë dhe synojnë kërcënimet e tyre të perceptuara dhe kështu të jenë në gjendje të nisin luftën e tyre.
Sapo të kalohet kufiri dhe teknologjia e lartë të bëhet armatimi standard dhe kompjuterët të bëhen ekzekutuesit kryesorë të strategjisë – bota do të gjendet në një situatë për të cilën ende nuk e ka idenë. Si mund të ushtrojnë kontroll udhëheqësit kur kompjuterët vendosin drejtime strategjike në një shkallë dhe në një mënyrë që në thelb kufizon dhe kërcënon kontributin njerëzor? Si mund të ruhet qytetërimi në një vorbull të tillë informacionesh, perceptimesh dhe potencialesh shkatërruese kontradiktore?“
Tërheqje dinake dhe e kushtëzuar. Padyshim, nga ana tjetër Rusia nuk tërhiqet më!
