Përmbysje dramatike historike.
Kur do ta vrasin NATOn, vetë SHBAtë.
NATO, 75 vite pas krijimit të saj, mund të përballet me një kërcënim vdekjeprurës nga vetë SHBAtë.
Elitat pro luftës në SHBA dhe Europë janë në panik vetëm duke menduar se Donald Trump do të jetë fituesi i zgjedhjeve presidenciale amerikane të 5 nëntorit.
Një nga grupet më të rëndësishme të mendimit në SHBA dhe në mbarë botën, që i bën jehonë pozicioneve të kompleksit ushtarako-industrial amerikan, Foreign Affairs, argumenton se fitorja elektorale e Trump do të vrasë NATOn dhe do ta lërë Europën pa siguri ushtarake.
Europa ka të ngjarë të gjendet në një pozitë të vështirë në afat të shkurtër, theksojnë Phillips P, O’Brien dhe Edward Stringer në artikullin e tyre.
Vlen të theksohet se Stringer është një oficer i lartë në pension i forcave ajrore britanike dhe NATOs, ndërsa O’Brien drejton “predikimet” antiruse.
Dy artikullshkruesit, qartësisht të shqetësuar nga fakti se qytetarët europianë janë kundër luftës në Ukrainë, që rezulton në destabilitet politik (Gjermani, Francë), rekomandojnë që Polonia të marrë drejtimin e NATOs së re, pa SHBAnë.
Trump do të përfundojë me republikanët atlantikë.
Deri në fund të janarit 2025, partneri i saj më i rëndësishëm, SHBA mund të udhëhiqet nga ish presidenti Donald Trump, i cili tha se do të inkurajonte Rusinë të bënte “çfarëdo dreqin dëshiron” me vendet europiane, që nuk shpenzojnë më shumë para për mbrojtjen e tyre.
Administrata e mëparshme Trump përkeqësoi marrëdhëniet transatlantike dhe përsëritja në të ardhmen, thuajse me siguri do të ishte më e keqe.
I çliruar nga ndikimi i republikanëve tradicionalë atlantikë, të cilët përbënin kabinetin e tij në mandatin e parë, Presidenti Trump do të përballet me më pak pengesa për të përmbushur pozicionet e tij politike.
Zgjedhjet amerikane janë larg vendimit, por madhësia e ndryshimit që mund të sjellë një fitore e Trump-it është shumë e madhe për Europën, e cila shpreson në humbjen e kandidatit republikan, thekson Foreign Affairs në analizën e saj.
Së fundi, ndihma për Ukrainën që do të dorëzohet pa kushte.
Trump ka paralajmëruar se do të ndërpresë menjëherë të gjithë ndihmën e SHBAve për Kievin dhe do të kërkojë një fund të shpejtë të luftës, e cila ka të ngjarë të kërkojë që Ukraina t’i lëshojë një pjesë të konsiderueshme të territorit të saj Rusisë. Dhe ky zhvillim mund të jetë vetëm fillimi.
Trump prej kohësh ka vënë në pikëpyetje vlerën e NATOs, ndaj nuk është e paimagjinueshme që ai të tërhiqte angazhimin e SHBAve për “të mbrojtur” Europën.
Ai mund të zbatojë propozimin e publikuar të “NATO-s së papunë” të Sumantra Maitra (Drejtoreshë në Institutin e Ideve Amerikane), në të cilën ushtria amerikane do të ofronte mbështetje logjistike si mjetin e fundit, por do ia linte të gjitha përgjegjësitë e tjera të mbrojtjes Aleancës së Atlantikut të Veriut në Europë.
Ashtu si Charles de Gaulle – Terror për skifterët e Europës.
Ai mund të ndjekë gjithashtu gjurmët e presidentit francez Charles de Gaulle, i cili e hoqi Francën nga komanda ushtarake e NATOs (por jo vetë aleancën) në vitin 1966.
Garancitë e tij se Uashingtoni nuk do të zhduket plotësisht nga Europa nuk i bëjnë propozimet e Trump më pak të rëndësishme për zhvillimet e ardhshme.
Supozohet se forca e NATOs qëndron në marrëdhëniet e besimit dhe vendosmërisë së anëtarëve të saj.
Besimi i anëtarëve europianë në Organizatën e Traktatit të Atlantikut të Veriut do të minohej fatalisht nëse Trump do të vendoste qoftë edhe një tërheqje të pjesshme të SHBAve.
Si komandant suprem i forcave të armatosura amerikane, Presidenti Trump mund të tërheqë trupat amerikane nga Europa dhe ta shkëputur vendin nga komanda ushtarake e NATOs.
Europa Perëndimore, si rezultat, do të detyrohet të përballej me një krizë sigurie në një shkallë të paparë që nga Lufta e Dytë Botërore.
Ndarja dhe përfundimisht kolapsi i sigurisë në Europë.
Pa siguruar udhëheqjen dhe aftësitë ushtarake nga Shtetet e Bashkuara, kryeqytetet europiane mund të kthehen shpejt kundër njëri-tjetrit lidhur me Ukrainën.
Vendet e Europës Qendrore dhe Lindore, për shembull, mund të dyfishojnë angazhimin e tyre për mbijetesën e Ukrainës, nga frika se një fitore ruse do t’i jepte Moskës një shans për të rindërtuar, riarmatosur dhe më pas, me ndihmën e Bjellorusisë dhe Ukrainës, për të shkuar në perëndim.
Ndërkohë, shumë vende të Europës Perëndimore mund të vendosin që, me SHBAtë jashtë skenës, alternativa më e mirë do të ishte të detyronin Ukrainën të bënte lëshime të gjera territoriale ndaj Rusisë.
Një aleancë europiane e sigurisë mund të shkërmoqet nën peshën e perspektivave të tilla të papajtueshme.
Për të shmangur një skenar të rastit më të keq për Perëndimin, vendet dhe institucionet europiane duhet të fillojnë të planifikojnë që tani, rekomandon Foreign Affairs.
Punët e Jashtme: Përgatituni për një presidencë Trump!
Ata duhet të jenë gati për një presidencë Trump që mund të çojë në një tërheqje të SHBAve nga Europa që do të përballet me një situatë të paprecedent të pasluftës.
Përballë një mundësie të tillë, liderët europianë do të duhet t’u përgjigjen një sërë pyetjesh të shumta dhe të vështira.
Si do të strukturohet siguria e re europiane, kush duhet të udhëheqë përpjekjet dhe çfarë aftësish duhet të fitojë Europa?
Nga kjo pikënisje, Europa mund të fillojë të përgatitet për humbjen e mundshme të partnerit të saj më të fuqishëm ushtarak deri tani.
Pyetja e një strukture sigurie post-amerikane mund të jetë më e lehta për t’u përgjigjur. Nëse SHBA do të shkëputeshin vërtet nga Europa, vendet europiane mund të ruanin aleancat e tyre të sigurisë përmes një prej institucioneve të shumta që Uashingtoni do të linte pas.
Duke lënë mënjanë komplikimin e mundshëm të Kanadasë, e cila nëse do të mbetej në NATO edhe pas tërheqjes së SHBAve, aleanca do të detyrohej ta mbronte, zgjidhja më e thjeshtë dhe më e mirë do të ishte që Europa të merrte kontrollin e Këshillit të Atlantikut të Veriut (NAC), autoriteti vendimmarrës brenda Paktit.
Roli kritik i NAC (KAV).
NAC duhet të riorientohet shpejt drejt një tërheqjeje të SHBAve për arsye të dukshme, vetë ky organ nuk mund të planifikojë një dalje amerikane nga NATO, ndërkohë që Uashingtoni është ende anëtar.
Gjithashtu, duhet të llogarisë Norvegjinë dhe Mbretërinë e Bashkuar, fuqitë kryesore të sigurisë jashtë BEsë, si anëtarë.
Të dy kanë qenë mbështetës të vendosur të Ukrainës dhe do të ishin lojtarë jetikë në një luftë të ardhshme kundër Rusisë, vëren Foreign Affairs.
Forcat britanike ajrore dhe detare në veçanti mbrojnë pjesën më të madhe të krahut veriperëndimor të NATOs.
Në të ardhmen, Europa do të ketë nevojë për këto aftësi, si dhe për parandalimin bërthamor të Londrës.
Nëse vendet europiane do të merrnin përsipër NAC, ato gjithashtu mund të ripërdornin objektet e NATOs në Europë. NAC i ri mund të tërheqë gjithashtu mbështetje nga institucione të tjera europiane.
BEja, për shembull, mund të ndihmojë në koordinimin e planifikimit fiskal në të gjithë Bashkimin që do të ishte i nevojshëm, për të përgatitur shoqëritë europiane për një konflikt të mundshëm.
Vendet europiane ia kanë lënë në mënyrë efektive udhëheqjen gjeopolitike Shteteve të Bashkuara për rreth 75 vitet e fundit. Prandaj është sfiduese të vendosësh se kush mund të zërë vendin e Uashingtonit në një strukturë europiane të sigurisë.
Kush do ta udhëheqë NATOn e re? Paqëndrueshmëria politike është pengesë, qytetarët europianë janë kundër luftës.
Asnjë vend europian nuk ka një përvojë të tillë dhe nuk ka asnjë lider natyror ku të tjerët të konvergojnë.
Gjermania mund të duket si një kandidate e mundshme, duke pasur parasysh se ajo ka ekonominë dhe popullsinë më të madhe në Europë. Por Berlini është goditur politikisht dhe ekonomikisht dhe po përpiqet të dalë nga lufta në Ukrainë.
Pasi u pajtua me Rusinë përpara operacionit special të vitit 2022, Gjermania ka humbur besimin e shumë vendeve të Europës Qendrore dhe Lindore, të cilët kanë frikë se do të përfundojnë duke u bërë një vijë e re e frontit.
Qeveria e Olaf Scholz-it shpesh dërgon mesazhe të përziera, me vetë Partinë Social Demokrate të kancelarit që mbështet një politikë dhe partnerin e saj të koalicionit, të Gjelbërit.
Qëndrimet e hapura kundër luftës të mbështetura nga partia kombëtare Alternativa për Gjermaninë dhe formacionet politike të krahut të majtë ngrenë shqetësime shtesë për të ardhmen e NATOs.
Franca mund të jetë një zgjedhje më e mirë.
Si një nga dy fuqitë bërthamore të Europës, Franca do të luante domosdoshmërisht një rol të rëndësishëm dhe të drejtpërdrejtë në sigurinë europiane nëse SHBAtë tërhiqen.
Francezët kanë një ushtri të aftë dhe presidenti Emmanuel Macron ka kërkuar të luajë një rol udhëheqës në luftën e Ukrainës, me thirrje për mbështetje më të fortë në Kiev. Megjithatë, Parisi, ashtu si Berlini, përballet me situata të ndërlikuara.
Në muajt e parë të operacionit ushtarak special në Ukrainë, Macron favorizoi arritjen e një lloj marrëveshjeje me presidentin rus Vladimir Putin dhe sot partia e fuqishme patriotike e Le Pen në Francë, si dhe e majta, po bëjnë thirrje për shkurtimin e ndihmës për Kievin.
Vendet e Europës Lindore e shohin Francën si, jo më të besueshme sesa Gjermania, kur bëhet fjalë për ruajtjen dhe mbrojtjen e Europës.
Mbretëria e Bashkuar, fuqia tjetër bërthamore e Europës, do të ofronte shumë atribute pozitive për rolin udhëheqës, beson Foreign Affairs. Qeveria e re britanike mund të qëndrojë në fuqi për pesë vitet e ardhshme, duke e bërë vendin politikisht më të qëndrueshëm se shumë vende të tjera në Europë.
Londra, si një mbështetëse e vendosur e Ukrainës, rreshtohet me vendet e Europës Lindore. Mbretëria e Bashkuar gjithashtu ka lidhje afatgjatë të mbrojtjes me anëtarët e tjerë të Task Forcës së Përbashkët, një forcë ushtarake e 10 vendeve baltike, skandinave dhe të tjera të Europës veriore.
Propozim bombë për udhëheqjen e Polonisë në NATOn e re, pa SHBA.
Nëse vendi do të kishte mbetur në BE, ai mund të kishte pretendimin më të fortë ndaj lidershipit të sigurisë europiane. Por, pas vendimit të saj për t’u larguar në vitin 2016, është pothuajse e pamundur të shohësh vendet e BEsë të bien dakord për udhëheqjen strategjike britanike.
Me tre fuqitë e mëdha të Europës të rrethuara nga probleme politike, Foreign Affairs paraqet një zgjedhje jokonvencionale për lidershipin e saj të sigurisë.
Polonia është një kandidate e fortë. Është një vend i madh me një ekonomi në rritje dhe shpenzon shumë para për pajisje edhe përpara operacionit special të Rusisë në Ukrainë.
Ajo konsiderohet si fuqia kryesore në Europën Lindore dhe promovon rusofobinë në një masë shumë të madhe.
Por theksi tradicional i NATOs mbi fushat ajrore dhe detare është kryesisht një funksion i qendrës së Shteteve të Bashkuara, të cilat janë mbështetur në aftësitë ajrore dhe detare me rreze të gjatë veprimi për të projektuar fuqinë përtej Atlantikut.
Pa Shtetet e Bashkuara, pamja ndryshon në mënyrë dramatike.
Pozicioni kyç në kompletimin e një NATOje europiane në rast të një tërheqjeje të SHBAve, do të jetë Komandanti Suprem i Aleatëve në Europë, roli që mbikëqyr të gjitha operacionet ushtarake të NATOs dhe është mbajtur tradicionalisht nga një amerikan.
Nëse lind nevoja, një oficer polak mund të zgjidhet si komandanti i parë suprem aleat për një NATO europiane.
Ky opsion do të kishte kuptim politik dhe strategjik për t’u treguar si shteteve të vijës së parë, ashtu edhe Rusisë, se Europa është serioze në mbrojtjen e krahut të saj lindor, përfundon Foreign Affairs, dukshëm të turpëruar për këto lloj diskutimesh, por që duken të pashmangshme dhe kërkojnë zgjidhje.
