Përdorimi mjeshtëror i “armës” së tarifave nga presidenti amerikan.
Donald Trump “i mori dhe fitoi të gjitha” në konfliktin e tij të parë me Kolumbinë, duke përdorur si “armë”, diçka që do ta përdorë edhe kundër vendeve të tjera, faktin që SHBA është vendi më i madh konsumator në planet.
Ky është kuptimi i tarifave që presidenti amerikan përdor ndaj çdo lideri të një vendi tjetër, që ka iluzionin se mund ta kundërshtojë.
Në shembullin e Kolumbisë, ajo që ndodhi ishte që Trump njoftoi menjëherë tarifat për produktet e vendit prej 25%, të cilat do të rriten në 50% brenda javës së ardhshme!
Kjo, në një vend, produkti kryesor i të cilit është kafeja, do të thotë fatkeqësi ekonomike për popullin e tij dhe rënie politike për presidentin.
70% e prodhimit të kafesë në Kolumbi shkon në SHBA, ku amerikanët e konsumojnë atë në sasi marramendëse.
Tarifat janë një armë shumë e fuqishme ekonomike që mund të aplikohet ekskluzivisht nga amerikanët, pikërisht sepse ata janë konsumatorët më të mëdhenj të produkteve në mbarë botën.
Sigurisht që kërcënimet e djeshme të presidentit kolumbian Gustavo Petro, se do të vendoste tarifa të ngjashme për produktet amerikane, u perceptuan si qesharake dhe shkaktuan të ironi dhe sarkazëmë.
Fuqia blerëse e kolumbianëve nuk është veçanërisht e njohur për blerje dhe pakkush kishte aftësinë për të blerë produkte amerikane gjithsesi.
Pas shumë vitesh, Pablo Escobar, një nga trafikantët më të mëdhenj dhe më të pasur të drogës që ka jetuar ndonjëherë, u shfajësua pasi paralajmëroi qeverinë e atëhershme kolumbiane (e cila po i jepte çdo ndihmë DEA-së amerikane për të shkatërruar kartelet kolumbiane dhe për të shkatërruar plantacionet e kokainës) për të shkëmbyer plantacionet e kokas, me plantacione kafeje, pasi atëherë vendi do të varej tërësisht nga amerikanët.
Escobar, themeluesi dhe lideri i kartelit Medellin, u eliminua në vitin 1993 dhe Kolumbia u bë “kryeqyteti” botëror i kafesë, duke ia kaluar Brazilit.
Kolumbia gjithashtu ka probleme të tjera me guerilët e Venezuelës dhe të Ushtrisë Çlirimtare Kombëtare (ELN) (pasardhës i FARC) të cilët shpesh përdorin territorin e vendit fqinj.
Presidenti kolumbian Gustavo Petro i propozoi të shtunën qeverisë venezueliane që të dy vendet të përballeshin “së bashku” me organizatën guerile ELN, kundër së cilës Bogota njoftoi se ishte nisur një operacion ushtarak në kufi, pas përleshjeve që brenda një jave, apo më shumë, i kanë kushtuar të paktën 80 persona të vdekur, ndërsa 38,000 u shpërngulën nga shtëpitë e tyre.
Këto konflikte po shkaktojnë “valë” emigracioni të paligjshëm drejt SHBA-ve, të cilat po përforcohen edhe nga venezuelianët.
Që nga 16 janari, ELN ka vënë në shënjestër disidentët nga ish Forcat e Armatosura Revolucionare të Kolumbisë (FARC), të cilët nuk nënshkruan marrëveshjen e paqes të vitit 2016, si dhe civilët.
Sido që të jetë, Trump do të jetë i pamëshirshëm për çështjen e emigracionit të paligjshëm dhe për shkak se ai ishte një biznesmen i suksesshëm dhe e di se çfarë funksionon në të vërtetë dhe çfarë jo, është i vendosur të përdorë politikën tarifore për të marrë fitime të mëdha për SHBA-në.
Do ta përdor përsëri shumë shpejt. SHBA konsumon më shumë se çdo vend tjetër në planet, por mund të mbijetojë pa të (ashtu si Rusia), por vendet që eksportojnë produktet e tyre më fitimprurëse në të janë të cënueshme dhe të varura.
BBC, në artikullin e sotëm, thekson se “ajo që Trump arriti me Kolumbinë, një nga aleatët më të ngushtë të SHBA-së, është një paralajmërim për liderët e tjerë”!
Ata mesa duket janë të shqetësuar për shkak të armiqësisë së madhe të kryeministrit britanik Keir Starmer ndaj Donald Trump.
Your post is an eye-opener. We had no idea of that before. Thank you for educating me.