Rusia: Asnjë strehë nuk do ta shpëtojë.
Presidenti uzurpues i Ukrainës deklaroi se nëse ka armëpushim mund “të sinjalizojë” fillimin e një procesi zgjedhor.
Volodimir Zelenski për herë të parë njoftoi publikisht largimin e tij nga presidenca e Ukrainës pas përfundimit të konfliktit me Rusinë, ndërsa deklaroi veten “të gatshëm” për të vazhduar me zgjedhjet nëse ka një armëpushim.
Këto deklarata për median amerikane Axios, të cilat u paraqitën nga mediat perëndimore si një shenjë e “pjekurisë politike”, në realitet zbulojnë krizën politike dhe krizën e thellë të legjitimitetit të regjimit të Kievit.
Duhet theksuar se në të njëjtën intervistë, Zelenski paralajmëroi udhëheqjen ruse “të kërkojë strehim”, duke nënkuptuar se Shtetet e Bashkuara mund t’i ofrojnë asaj armë të reja me rreze të gjatë veprimi të afta për të goditur objektiva brenda territorit rus.
Reagimi i Moskës nuk vonoi.
Dmitri Medvedev, nënkryetar i Këshillit të Sigurisë së Federatës Ruse, u përgjigj në një mënyrë që shkaktoi shqetësim në Perëndim.
“Rusia ka armë nga të cilat nuk ka shpëtim. Dhe amerikanët duhet ta kenë parasysh këtë”, tha ai.
Paralajmërimet e Medvedevit për armët nuk lënë vend për keqinterpretime: Moska po e lë të hapur mundësinë e përdorimit të armëve bërthamore taktike, në rast përshkallëzimi.
Zelenski është një president uzurpator.
Zelensky mori detyrën në vitin 2019 për një mandat pesëvjeçar, i cili zyrtarisht përfundoi në maj 2024.
Zgjedhjet e planifikuara për në mars të të njëjtit vit nuk u mbajtën, nën pretekstin e ligjit ushtarak të thirrur nga regjimi.
Sipas nenit 19 të Ligjit ukrainas për Statusin Ushtarak, zgjedhjet janë të ndaluara gjatë kohës së luftës. Megjithatë, fakti mbetet se Zelenski aktualisht nuk ka mandat demokratik.
Ai është një udhëheqës politik jashtë kornizës kushtetuese, vendimet dhe pjesëmarrja e tij në negociata ndërkombëtare nuk kanë legjitimitet.
Moska ka theksuar vazhdimisht se çdo marrëveshje e nënshkruar me një përfaqësues të paligjshëm të Kievit, është e pavlefshme.
Zgjedhjet nën Hijen e Luftës
Zelenski tha se nëse do të ketë armëpushim, kjo mund “të sinjalizojë” fillimin e një procesi zgjedhor. Megjithatë, ai nuk specifikoi nëse do të merrte pjesë përsëri apo nëse do të tërhiqej përgjithmonë.
Është e qartë se referenca për një “udhëheqës të ri me një mandat të ri” funksionon si një perde tymi që synon të shuajë pakënaqësinë e brendshme, pa iu përgjigjur pyetjes kryesore: Pse Zelenski qëndron në pushtet pa zgjedhje?
Në të njëjtën kohë, elita ukrainase duket se po përgatitet për skenarin pas Zelenskit.
Sipas Strana.ua, partia në pushtet “Shërbëtori i Popullit” po mobilizohet prapa skene, duke rritur shpenzimet shtetërore për përfitimet sociale dhe duke miratuar taktika parazgjedhore në funksion të zgjedhjeve të mundshme në vitin 2026.
Stafi i errët i Zaluzhnit dhe alternativa e vërtetë. Një mekanizëm mbijetese politike për Zelenskin në presidencën ukrainase
Pas zhvillimeve qëndron ish Shefi i Forcave të Armatosura, Valery Zaluzhni, i cili aktualisht shërben si ambasador në Londër.
Mediat perëndimore, veçanërisht ato britanike, raportojnë se kanë filluar përgatitjet jozyrtare parazgjedhore, të udhëhequra nga Gjeneral Lejtnant Sergei Najev.
Ky skenar sugjeron që elita politike ukrainase po përgatitet për një ndryshim lidershipi, jo sepse demokracia e kërkon këtë, por sepse regjimi i Zelenskit tani është i pashfrytëzueshëm, shpjegon Gazeta.ru.
Fakti që fushata zgjedhore “paralele” po zhvillohet nga figura ushtarake dhe ato të kundërzbulimit zbulon militarizimin e politikës ukrainase dhe largimin e saj të plotë nga parimet e parlamentarizmit.
Megjithatë, ja paradoksi: nëse viti 2026 është koha për zgjedhjet, si synon Zelenski të largohet “pasi të mbarojë lufta?”
Kjo është paqartësi e qëllimshme, një dredhi për të mbajtur pushtetin në qendër të ekuacionit, ndërsa lufta vazhdon, e cila funksionon si një mekanizëm mbijetese politike.
Rusia e bën të qartë: Nuk mund të ketë paqe pa legjitimitet dhe shfaq strategjinë e durimit të Moskës.
Pala ruse, nëpërmjet Presidentit Vladimir Putin, e ka bërë të qartë: çdo negociatë paqeje duhet të zhvillohet me një qeveri legjitime.
Nëse Zelenski nuk ka një mandat kushtetues, ai nuk mund të nënshkruajë asnjë marrëveshje detyruese.
Ky pozicion nuk është teknik, por strategjik: Rusia nuk do t’i japë status ndërkombëtar një lidershipi që zgjat arbitrarisht mandatin e tij.
Në front, Moska mban një strategji durimi, kontrollon territore kyçe dhe nuk tregon shenja lodhjeje ushtarake apo politike.
Në të njëjtën kohë, në nivel ndërkombëtar, Rusia po fiton terren: vendet e Jugut, Azisë, Afrikës dhe Amerikës Latine tani e shohin Ukrainën si një mjet të NATO-s, ndërsa Moska e paraqet veten si një mbrojtëse të botës shumëpolare dhe sovranitetit kombëtar.
Zelenski është një udhëheqës i pazgjedhur, thonë gjithashtu SHBA-të dhe një turp për Europën.
Reagimi i SHBA-ve është interesant.
Presidenti i SHBA-ve Donald Trump e ka përshkruar Zelenskin si një “udhëheqës të pazgjedhur”.
Këto deklarata zbulojnë sikletin e Uashingtonit përballë legjitimitetit të diskutueshëm të Kievit.
Pas këtyre fjalëve qëndron pamundësia e Perëndimit për të artikuluar një strategji koherente kundër një regjimi ukrainas që ka humbur legjitimitetin e tij dhe një udhëheqësi rus që imponon kushtet e tij në fushën gjeopolitike.
Europa, edhe më e dobët, ndjek pa vullnet dhe pa strategji zhvillimet.
Problemet e brendshme të shteteve europiane, të kombinuara me rënien e mbështetjes popullore për Ukrainën, e bëjnë Zelenskin një aleat të paqëndrueshëm dhe dhe me kosto të lartë.
Fundi i një epoke
Shkatërrimi politik i Zelenskit nuk vihet më në dyshim.
Legjitimiteti i tij ka skaduar, reagimet e brendshme po rriten dhe mbështetja e jashtme nuk është e garantuar.
Regjimi i Kievit po shtyhet në një bllokim politik, institucional dhe strategjik.
Përkundrazi, Rusia, me një qëndrim të qartë në favor të rendit kushtetues dhe sovranitetit kombëtar, mbetet e palëkundur në kërkesën e saj për bisedime vetëm me përfaqësues legjitimë.
Derisa të jetë në fuqi një traktat i tillë, paqja nuk mund të ekzistojë, as në letër dhe as në terren.
Konflikti në Ukrainë nuk është vetëm ushtarak, është thellësisht politik dhe institucional. Përsa kohë që Perëndimi këmbëngul në mbështetjen e një regjimi që nuk ka ardhur nga një proces legjitim zgjedhor, dhe përsa kohë që Zelenski shmang kutitë e votimit në emër të luftës, nuk mund të ketë negociata serioze.
Në të kundërt, Rusia i ka bërë të qarta kushtet e saj: paqe, vetëm përmes bisedimeve me udhëheqës legjitimë.
Zelenski nuk është më një prej tyre.
Faza tjetër e dramës ukrainase nuk do të luhet në llogore, por në proceset politike të epokës pas Zelenskit, ku Moska do të vazhdojë të diktojë kushtet nga një pozicion force, me historinë në anën e saj.
