A. Dugin: “Rusia nuk do të kapitullojë kurrë përballë qytetërimit të Satanit (Perëndimit).
V. Putin mban përgjegjësinë e plotë për humbjen në Kherson, unë i qëndroj besnik, por ai duhet të ndryshojë gjithçka.”
Me një sërë publikimesh në rrjetet sociale, filozofi dhe mentori shpirtëror i V. Putin, Alexander Dugin (babai i Duginës së vrarë), bëri të qartë se Rusia nuk do të kapitullojë kurrë përballë Perëndimit, të cilin e quajti “Qytetërimi i Satanait”, ndërsa paralajmëroi edhe vetë presidentin rus V. Putin se ai mban përgjegjësinë e vetme për humbjen apo tërheqjen nga Kherson.
Ai e përshkroi vendimin rus për t’u tërhequr nga Kherson dhe tërheqjen e ushtrisë ruse në bregun e majtë të lumit Dnieper si një disfatë e cila, pa një korrigjim vendimtar dhe të shpejtë të kursit, do të çojë në një Armagedon bërthamor.
Pikëpamjet e Duginit janë jashtëzakonisht të rëndësishme, pasi ai është reformatori ideologjik i Rusisë. Ai është njeriu që krijoi “teorinë e katërt politike”, një sistem të ri të qeverisjes politike me të cilin ai aspiron të sundojë Rusinë.
Ai ka shkruar në kanalin e tij Telegram dhe në rrjetet e tjera sociale:
“Një qytet rus, kryeqyteti i një prej rajoneve ruse, si Belgorod, Kursk, Donetsk apo Simferopol, u dorëzua.
Atyre që nuk janë rusë mund edhe të mos u interesojnë.
Rusët tani shtrëngojnë dhëmbët nga dhimbja, qajnë e vuajnë sikur t’u jetë shqyer zemra dhe para tyre po vriteshin fëmijët, vëllezërit, nënat dhe gratë e tyre.
Cili është kuptimi dhe qëllimi i Perandorisë, i kësaj që kemi? Ne i japim Sovranit (nënkupton V. Putin) pushtetin e plotë absolut dhe ai na shpëton të gjithëve, njerëzit, shtetin, në një moment kritik.
Nëse e rrethon veten me shpirtra të këqij ose eliminon drejtësinë shoqërore, është e pakëndshme, por e pranueshme vetëm nëse na shpëton, po sikur jo?
Atëherë e pret fati i “mbretit të shiut” (shih Frazier). Perandoria ka një disavantazh: Pushtetin e plotë dhe absolut në rast suksesi, por edhe përgjegjësinë e plotë në rast dështimi.
Si do të dilim nga situata? Tranzicioni i menjëhershëm nga një qeveri sovrane në një qeveri komisionere, duke fut dhe infiltron idenë ruse në thelb të saj.
Sundimtari aktual thuajse e bëri, por Khersonën nuk e la pas dore, hoqi dorë plotësisht.
Asnjë ankesë për Surovikin, ai nuk është politikan, ai është përgjegjës për aspektin teknik të frontit.
Goditja nuk i drejtohet atij. Është një goditje për ju (do të thotë Putin?). Dhe marrëdhëniet me publikun nuk do ta shpëtojnë dot situatën. Në një situatë kritike, teknologjitë politike nuk funksionojnë fare. Historia flet sot. Dhe shqipton, për ne, fjalë të frikshme.
Kjo nuk është tradhti, është një hap drejt Armagedonit. Kushtet e Perëndimit fitimtar, këtij qytetërimi të Satanit, nuk do të pranohen kurrë nga Moska.
Kjo do të thotë se armët bërthamore taktike dhe strategjike do të vazhdojnë të përdoren. Është fundi vallë?
Nën presionin e rrethanave (dhe është shumë keq që është kështu, është e tmerrshme) ne kemi bërë një sërë korrigjimesh civilo-ushtarake për zhvillimin e operacionit special ushtarak (pse kaq vonë është një çështje më vete), por kjo nuk ka pasur asnjë efekt. Mundësia e fundit është ideologjia.
Mjaft me lojërat: është koha për idenë ruse. Është marrëzi të synojmë shkatërrimin total të Njerëzimit vetëm nga frika e idesë ruse, ideologjisë sonë.
Nuk ka rrugë tjetër! Autoritetet ruse nuk mund t’i dorëzohen asgjëje tjetër, ne kemi arritur kufirin dhe mungojnë mjetet teknike për të arritur Fitoren.”
Përgjegjësinë për këtë Dugin e sheh tek pushteti shtetëror, por me publikimin e tij të dytë sqaron se i qëndron besnik V. Putin, por konsideron se një pjesë e elitës ruse i ka shkaktuar dëm atij dhe biznesit në Ukrainë.
Problemi qëndron është tek “klasa sunduese”, e cila vepron mes popullit dhe presidentit dhe pengon lidhjen e drejtpërdrejtë të dy poleve:
“Midis presidentit dhe popullit qëndron klasa në pushtet. Tani është në tranzicion. Ka nga ata që janë në favor të fitores dhe për rrjedhojë në favor të presidentit dhe popullit, në favor të idesë ruse.
Dhe ka nga ata që “nuk janë vërtet” pro.
Ata që janë “plotësisht kundër fitores” ikin dhe ndryshojnë anën e armikut. Problemi është pjesa e elitës që “nuk është mjaft e interesuar për të fituar”. Kjo është një pengesë për vendosjen e ideologjisë (ruse) dhe kështu e pengon historinë tonë të lëshojë burimin e fundit të fitores – idenë ruse. Pas kësaj, mbetet vetëm Apokalipsi”.
Dugin e përshkruan reagimin e “elitës” ndaj humbjes së Kherson si “plotësisht të papërshtatshëm”:
“Humbja e Khersonit është dhimbje për njerëzit dhe dhimbje për Presidentin. Për pjesën e elitës që nuk identifikohet me fitoren nuk është gjë tjetër veçse e dhimbshme.
Ndaj dhe përgjigja e pamjaftueshme, histeri, heshtje, përpjekje për të mbushur boshllëkun me biseda të mërzitshme.
Si mund të flasim si vulg, kur armiku ka pushtuar një qytet rus nga i cili duhej të tërhiqeshim?
Kur në kohë paqeje disa njerëz vdesin në një aksident, ne shpallim zi dhe anulojmë aktivitete.
Dhe këtu i gjithë qyteti rus pushtohet nga një armik i pamëshirshëm që tashmë po fillon gjenocidin e pjesës tjetër të popullsisë. Vetëm këngët e luftës janë të përshtatshme për një situatë të tillë.
Kjo elitë po vonon hapat e pashmangshëm dhe të nevojshëm për të transformuar menjëherë shoqërinë”, vijon Dugin.
“Ne jemi besnikë ndaj Putinit dhe qëndrojmë pranë operacionit special ushtarak dhe Rusisë deri në fund.
Megjithatë, Perëndimi, i cili i bën shumë presion Rusisë, nuk e kupton se në asnjë rrethanë Rusia dhe Putin nuk do të kapitullojnë.
Hapi tjetër mund të jetë vetëm përdorimi i armëve termonukleare. Presidenti e bëri të qartë: ne nuk do të kapitullojmë. Shtrëngimi i Rusisë është vetëvrasje për Perëndimin dhe njerëzimin”, përfundoi këshilltari rus.
