Rezultati kërcënon ta zhysë Francën në një periudhë destabiliteti politik të zgjatur.
Mandati i Michel Barnier në Francë zgjati vetëm tre muaj, duke u rrëzuar të mërkurën, kur një mocion mosbesimi u miratua nga Fronti i Ri i Majtë.
Pro propozimit votuan deputetët e Frontit Kombëtar, partia e Marine Le Pen.
Specifikisht, pro votuan 331 deputetë. Për miratimin e propozimit janë dashur të paktën 289 vota, ndërsa e majta dhe e djathta ekstreme kanë gjithsej 332 vota.
Një mocion i dytë u paraqit kundër qeverisë nga partia e Le Pen. I ka paraprirë diskutimi i këtij Fronti si formacion më i madh parlamentar. Megjithatë, duke pasur parasysh mbështetjen e dy fraksioneve kryesore, diskutimi i propozimit të dytë u konsiderua i panevojshëm.
Në çdo rast, ky është një nga mandatet më të shkurtra të kryeministrit në dekadat e fundit në Francë, i cili do të rëndojë mbi reputacionin e Barnier. Megjithatë, shumë më tepër, rezultati kërcënon ta zhysë Francën në një periudhë paqëndrueshmërie të zgjatur politike.
Debati në Asamblenë Kombëtare
Debati filloi në orën 16:30 me orën shqiptare për propozimet e mocionit nga Fronti i Ri Popullor i së Majtës dhe partia e Marine Le Pen. Fillimisht u diskutua dhe u hodh në votim propozimi i së majtës, si i ardhur nga një fraksion më i madh.
Duke pasur parasysh mbështetjen e dy fraksioneve kryesore, propozimi i së Majtës ishte pothuajse i sigurt se do të kalonte, duke përjashtuar rrëzim të papritur politik tronditës.
Michel Barnier në fjalën e tij që mbylli debatin, pasi kujtoi kontekstin shumë kompleks të financave publike, deklaroi se “e vërteta do të shihet në çdo qeveri”. “Borxhi do të jetë gjithmonë aty”, vazhdoi ai.
Pas kritikave të tij ndaj Marine Le Pen, kryeministri e vuri në shënjestër atë përsëri. “Nuk kemi të njëjtin kuptim për patriotizmin”, tha kryeministri.
Më herët, në ndërhyrjen e saj, kreu i Frontit Kombëtar tha se “jemi përpara një momenti të së vërtetës”, ndërsa premtoi se do t’i vijë fundi “qeverisë kalimtare Barnier”. Partia e saj, siç tha edhe ajo, do të ndihmojë në arritjen e këtij përfundimi.
Ajo shtoi se qeveria franceze nuk shkoi aq larg sa duhet për të arritur kompromise me të. “Ne morëm vetëm thërrime”, tha ajo dhe akuzoi Barnier për mospërputhje.
Megjithatë, Le Pen tha se ajo “nuk ishte e lumtur” për të mbështetur mocionin e mosbesimit nga Fronti i Ri Popullor. “Institucionet na detyrojnë të përziejmë votat tona me ato të së majtës ekstreme”, tha ajo.
Në Asamblenë Kombëtare foli edhe ish-kryeministri Gabriel Atal, i cili deklaroi se deputetët e Frontit Kombëtar bëjnë “gabim përballë historisë” duke votuar mocionin e shkarkimit.
Atal dënoi “spektaklin e trishtuar” të javëve të fundit dhe denoncoi “aleancën midis LFI dhe RN që po krijohet”. “Politika franceze është e sëmurë dhe as në të majtën ekstreme dhe as në të djathtën ekstreme francezët nuk do të gjejnë kundërhelmin” tha ai, duke shtuar: “Unë mendoj se ajo që francezët duan është më pak zhurmë dhe më shumë veprim”.
Afati prej tre muajsh
Ishte fundi i turpshëm i një qeverie që kishte për detyrë të shpëtonte Francën nga kriza në të cilën kishte hyrë pas zgjedhjeve europiane. Në fund të fundit, siç vëren Politico, mandati i shkurtër i Barnier do të bjerë si një dështim i përmasave kolosale.
Ai kishte marrë detyrën më 5 shtator me një detyrë të vështirë: të ndihmonte në shuarjen e një stuhie që kërcënonte Francën dhe Eurozonën. Një burrë që kishte shërbyer katër herë si ministër dhe dy herë si komisioner, si dhe negociator i Brexit, u thirr për të miratuar buxhetin në një vend me deficite tashmë të mëdha.
Për një kohë u duk sikur Barnier mund ta bënte atë. Pritshmëritë ishin të mëdha, por ndoshta imazhi që kishim për Barnier ishte “i fryrë”.
Megjithatë, pavarësisht miratimit të heshtur të Marine Le Pen dhe fraksionit të saj, Barnier nuk arriti të gjente konsensusin që kërkonte për çështjet e rëndësishme, veçanërisht për buxhetin.
Dje, të martën, Barnier bëri një përpjekje të fundit për të fituar pëlqimin e ekstremit të djathtë, duke u kërkuar deputetëve “të tregojnë përgjegjësi”. Një thirrje që kur bëhet në një kohë kur janë paraqitur mocionet e shkarkimit, tregon më shumë dorëheqje sesa një thirrje kryeministri.
Të mërkurën, duke qenë se Fronti i Majtë dhe Le Pen do të votonin për shkarkimin, mbërriti “momenti i së vërtetës”, siç tha Marine Le Pen gjatë debatit për mocionin e shkarkimit nga e majta.
Barnier u bë kryeministri i parë që nga viti 1962 që u fajësua. Goditja për reputacionin e tij do të jetë e madhe: ai arriti të parandalojë përhapjen e populizmit të Brexit në Europë, por humbi “në shtëpi”, në Parlamentin francez.
