Pse BRICS Ra Dakord të Rivendosë ‘Rregullin e Arit’ & Çfarë do të Thotë për SHBAnë

Vendimet e marra nga BRICS pak ditë më parë sjellin ndryshime të mëdha gjeopolitike që do t’i japin fund dominimit të dollarit si një mjet për shlyerjen e transaksioneve ndërkombëtare, një regjim që ekziston që nga fundi i marrëveshjes së Bretton Woods në vitin 1971, pasi BRICS do të rivendosë “Rregullin e Arit” i cili automatikisht do të kufizojë aftësitë ekonomike të SHBAve.

Samiti i BRICS, i mbajtur në Johanesburg (Afrika e Jugut), përfshiu një marrëveshje për një hap të parë drejt krijimit të një sistemi alternativ të zgjidhjeve të tregtisë ndërkombëtare të bazuar tek ari.

Fituesi në këtë përballje do të jetë ari, sipas një analize të Institutit Mises.

Siç shpjegoi Murray N. Rothbard në “Çfarë ka bërë qeveria me paratë tona?”, ari nuk është treguar kurrë të jetë inferior ndaj monedhave fiat.

“Rregulli i Arit” nuk u zëvendësua kurrë nga një sistem monetar më i mirë.

Ai u hoq gradualisht për të kënaqur nevojën e pangopur të shtetit për para – fillimisht për të bërë luftë dhe më pas për të korruptuar qytetarët përmes shtetit të mirëqenies.

Rezultati, natyrisht, ka qenë luftëra të pafundme, një shtet social në rritje, defiçite të paqëndrueshme buxhetore dhe përshpejtim i zhvlerësimit të monedhës.

Sfida ndaj dollarit filloi me zhvlerësimin e tij, i cili uli fuqinë e tij blerëse në ar me 98% që nga viti 1971 dhe u përshpejtua nga futja e të ashtuquajturave sanksione ruse duke “ngrirë” asetet ruse në Perëndim dhe duke mohuar aksesin Rusisë në sistemin bankar ndërkombëtar, në dollarë, i njohur si SWIFT.

Eksperti rus i politikës monetare Sergej Glazyev ka hap rrugën drejt një sistemi monetar alternativ.

Futja e arit në sistemin tregtar do të zbulojë gabimin kryesor të ekonomisë kejnsiane, domethënë rëndësinë në ekonominë e një shteti të kërkesës agregate dhe jo të prodhimit.

Keynes shmangu përdorimin e ligjit të tregjeve të Say në Teorinë e tij të Përgjithshme të Punësimit, Interesit dhe Parasë, në mënyrë që të fshihte kontradiktat e brendshme të teorisë së tij.

Siç shprehet shkurt Emile Woolf: “Keynes e mbush konceptin e ‘kërkesës agregate’ me frymë hyjnore, ndërsa injoron ‘prodhimin’ – mjetin e vetëm për kënaqësinë e tij”.

Jean-Baptiste Say në teorinë e tij thekson faktin e vetëkuptueshëm se prodhimi kërkohet për të shijuar përfitimet e konsumit – prosperiteti nuk vjen nga parajsa…

Në pamje të parë, është e vështirë të pranohet se dikush do të besonte që prodhimi ose nuk kërkohet për konsum ose që ekziston disi… në mënyrë magjike.

Kjo teori i dha klasës politike të perëndimit një “karton të bardhë” për të shpenzuar dhe për të krijuar “flluska” me paratë e prodhuara nga banka qendrore.

Në vend që të kursenin dhe t’i jepnin prioritet shpenzimeve që ishin absolutisht të nevojshme për të mirën e të gjithë kombit, ata lexuan Keynes që thoshte se, detyra e tyre ishte të shpenzonin!

Sistemi i ri i shlyerjes së tregtisë ndërkombëtare do të kërkojë tregtimin me ar.

Përfitimet e sistemit të ri do të bëhen të dukshme për çdo shtet, jo vetëm për anëtarët aktualë të BRICS.

Përfitimet politike janë se asnjë shtet nuk mund ta kontrollojë apo manipulojë sistemin në favor të tij.

Përfitimet ekonomike janë se shpenzimet e qeverisë do të minimizohen në mënyrë që burimet të mund të ndahen për prodhimin në vend, që të ushqejnë makinën e pangopur qeveritare.

Një anëtar mund të zgjerojë importet vetëm duke zgjeruar eksportet.

Kjo ushtron presion të tregut mbi qeveritë që të reformojnë ekonomitë e tyre vendase në mënyrë që të rrisin kapacitetin e tyre prodhues.

Rritja artificiale e kërkesës, sipas ortodoksisë kejnsiane, do të ishte kundërproduktive sepse ari do të kullohej nga llogaria e vendit dhe importet do të pezulloheshin.

Si i tillë, sistemi i monedhës me bazë ari inkurajon praktika të shëndosha financiare në ekonomitë individuale të anëtarëve të tij.

Shtypja e parave, rregullat e tepërta dhe të panevojshme, taksat e tepërta dhe shpenzimet e tepërta qeveritare nuk ndihmojnë asgjë në aftësinë e një shteti për t’u angazhuar në tregti.

Vendet si SHBAtë që kanë detyrime të mëdha të transfertave sociale (shteti i mirëqenies) dhe që kanë industri të lidhura me klasën politike, që nuk shtojnë bazën e kapitalit të vendit, do të përballen me rrezik vdekjeprurës.

Të posedosh shumë armë bërthamore dhe të kesh baza ushtarake në mbarë botën do të jenë më shumë detyrime, sesa pasuri. Po vjen vallë një bumerang financiar dhe ekonomik?